çekimler bugün bitecekti,
ben üzgün hissediyordum
seni artık her gün görebilmem için bir bahaneye daha ihtiyacım olacaktı
son sahneyi çektiğinizde kahve ve donut dağıtmakla meşguldum
sonra sen geldin
yanıma oturduğunda yüzün ışıl ışıldı
gülümsemen her zamanki gibi içimi ısıttı
bir şeyleri başardığının farkındaydın
o yüzden gülümseyerek sana baktım
"tebrikler, iyi iş çıkardın"
kıkırdadın
"teşekkürler Amy
ve vay canına, son zamanlarda kullandığım en sık cümle bu olmalı"
göz kırptığında o geceden bahsettiğini anladım
uzanıp sana sarılmamak için kollarımı kendime dolamam gerekti Corey
"bu geceki partiye geleceksin değil mi?
okyanus mavisi gözlerin beklentiyle üstümde dolaştı
heyecandan göğsümden fırlayıp gitmeye hazırlanan kalbimi sakinleştirmeye çalışarak cevapladım
"davetli değilim"
"tüm ekip davetli Amy, buna sen de dahilsin
ve öyle olmasa bile ben davet ediyorum"
"öyleyse orada olurum"
elimi güven verircesine sıktın,
"orada görüşürüz"
basit bir dokunuşunun altında bile titrerken,
zavallı mı görünüyordum?
öyle olsa bile umrumda değildi,
hayal edebileceğimden fazla aşıktım
seni seviyorum Corey
