orenda +21 ~ Tamamlandı

Final

Ayrı geçirdiğimiz uzum ve sancılı dönemi geride bırakmıştık.

Artık belirsizlik yoktu.
Şiddet yoktu.

Birbirimiz vardık
Ve birbirimize alışmaya çalışıyorduk evet defalarca aynı evde kalmıştık
Bir çok kez sabahlamış birlikte seyhat etmiş konuşmuştuk uzun uzun

O bana anlatmış ben ona anlatmıştım.

Ama eksik olan şeyler belki zamandı.
Bu kadar kısa sürede olduğu içindi.

Çok kısa bir süre içinde tanışmıştık sevgili olmuştuk bu yüzdendi ilk rüzdarda savrulmamız.

Efkana aşığım derken onu tanıyamamamdı.

Birbirimizi seviyorduk ama alışmamıştık
Çok yeni çok tazeydik dayanıklı değildik.

Ama her şeyi unutup yeni bir başlangıç yapmaya hazırdık

En azından efkanın düşüncesi böyleydi.

"Ayşen." Diye mırıldandım koltukta uzanırken

Ayşen ve yavuz bizi ziyarete gelmişlerdi. Efkan yavuz ile dışarı çıkmıştı. Nereye gittiklerini ise ayşenden öğrenmiştim.

"Sence efkana haksızlık mı ediyorum. " Efkanın çabasını görüyordum. Gönlümü almakmiçin elinden geleni yapıyordu ama  İçimde bir şeyleri oturmuyordu.
Bilemiyordum

"Trip atma konusunda mı? " Ah birde bu vardı. Aslında efkana karşı trip atmıyordum. Olan buydu. Böyle davranmak geliyordu içimden efkana bakıp Gülemiyordum.
Ve bunu kesinlikle kasıtlı olarak yapmıyordum.

"Bilerek aldığım bir tavır değil ayşen. " Başını olumlu anlamda salladı.

"Farkındayım." Değildi. Efkan ve ben ölmüş gibiydik efkanın geri dönüşü olmayan hatalar yaptığını düşünen tek ben olamazdım.

Gözlerini her kapattığımda efkanın katil olduğu gerçeği zihnimde yankılanıyordu ne zaman sessizlik olsa içimde çığlıklar kopuyordu.

"Efkan abi bırakmaz seni, "

"Eğer ben istersen bırakmak zorunda ayşen. " Başını olumlu anlamda salladı

"Orası öyle tabi, "

Derin bir nefes alıp verdim.

Efkana olan bu uzaklığımı söyleyerek paylaşmak isterdim ama yorum yapmasını istemiyordum kimsenin fikrini umursamıyordum hatta kendilerine ait fikirlerini duymak beni çıldırtıyordu.

Tahammül seviyem azalmıştı herkese karşı

"Efkan abi yurt dışına gitmekten söz ediyordu.  Haberin var değil mi? "

"Evet." Maalesef ki vardı haberim.
Aydına ölüp bitmiyordum her yeri ayrı acı ayrı gözyaşıydı fakat gitmek beni korkutuyordu sanki gittiğim yerde yanlız kalacakmışım gibi. His vardı içimde

"İstiyor musun? "

"Bilmiyorum ayşen bunları düşünmek bile istemiyorum artık. "

"Haklısın." Dedi sadece hoş başka bir şey söylemesini beklemiyordum.

"Kahve yapıyorum. " Diyerek ayağa kalktı ne kadarda aptaldım. Kıza bunu teklif etmesi gereken bendim.