benim ailem vatanımdır (Düzenleniyor)

ys,22

Yorum ve oylarınızı bekliyorum.

Ve karakterler hakkında düşüncelerinizi istiyorum. Her birisi hakkında.

İyi okumalar.

Biraz araştırma yaptım, ilk telefon 1993 yılında çıkmış. Ona göre okuyalım.

***

Geçmiş.
14/03/1994
.
.
.
.

Aydın Bozkurt.

Tim ile görevde, gece olmasını beklerken sisli havanın moralimizi bozmasına izin vermedik.

İçimde bir sıkıntı vardı fakat ne olduğunu çözemiyordum.

Korkuyordum.

İlk defa bunu söyleyebiliyordum çünkü çok korkuyordum.

Sağ bir şekilde dönebileceğimi zannetmiyordum.

Ama arkadaşlarıma bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.

"Tim, ses ver. "

"Yasin burada. "

"Musa burada. "

"Çetin burada. "

"Hasan burada."

Başımı salladım.

"Plan belli, ışıklar söndükten yarım saat sonra başlıyoruz. Anlaşılmayan bir şey. "

"& yok komutanım. "

"Güzel iyice dinlenin. "

Tim sessizleşirken ben askeri formamın cebinden fotoğraf çıkardım.

Sevdiğimin resmiydi.

Çocuklarımıza hamileydi, doğum çok yaklaşmıştı, doktor sağlıklı dediyse bile içimdeki büyük sıkıntı yüzünden endişeleniyordum.

"Az kaldı güzelim. Geldiğim zaman hasret gidecereğiz. "

Telsizden ses geldiğinde hemen elime aldım.

"Baykuş dinlemede. "

"Ağabey, neredesiniz. " sesi kısık geliyordu.

Bir sorun vardı.

"Vural, böyle bir iznin yok. "

"Ağabey, neredesiniz. "

"Vural. Kapat telsizi. Böyle bir yetkin yok. "

"Aslında var ağabey. Şuan neredeyim biliyor musun. "

"Vural, kapat telsizi. Görevimi tehlikeye atıyorsun. "

Ses gelmediğinde telsizi kapatacaktım ki ensemde hissettiğim namlunun ucu nefesimi kesmişti.

"Silahını bırak, dön arkanı. "

Duyduğum ses afallamamı sağladı.

Elim, hayatımda ilk defa titrerken gözlerim yaşarmıştı.

Albay, hain var demişti.

Yakınımızda demişti.

Yapmaz demiştim.

Yavaşça arkamı döndüğümde bana benzeyen kahveler ile karşılaştım.

Elindeki silahını bana doğrulttuğunda sadece gözlerine bakıyordum.