BÖLÜM GECİKTİĞİ İÇİN ÖZÜR DİLERİM.
ÖNCEKİ BÖLÜMÜN YORUMLARI BEKLEDİĞİM KADAR FAZLA DEĞİLDİ. GERÇEKTEN ÇOK ÜZÜLDÜM. BU BÖLÜMDE BÖYLE OLMASIN LÜTFEN :*
Hamileliğimin 3.ayı... Karnım büyümeye başladı ve Deniz benimle dalga geçiyor! Her ne kadar çok sevsem de, çok gıcık bir kocam var. Bu aralar- çok garip - çok huzurluyuz. Deniz bu aralar işe gitmiyor ve hep benimle ilgileniyor. İyiki çocuk yapmışız. Adamdaki ilgiyi bir görsen, bende bundan istiyorum diye tutturursun.
Koltuğa iyice yayılmış televizyon izlerken, Deniz girdi içeri. Üzerinde hiçbir şey yok! Sadece şort var ve artık eminim ki, bilerek yapıyor. Ters ters baktım suratına ve hemen sinsice gülümsedi.
"Ne oldu?" Dedi gülümserken.
"Bilerek mi yapıyorsun Deniz?"
"Evet aşkım, seni baştan çıkarmak için yapıyorum." Dedi ve kahkaha attı.
"Git ve hemen giyin!"
"Ya Minel bir doktoruna danışsana bebeğe bir zararı dokunur mu? Gerçekten çok özledim seni."
"Oldu Deniz! Ne dememi beklersin? 'Kocam size danışmamı istedi, acaba sevişebilir miyiz?' mi demeliyim?"
"Sen hamile olduğundan beri bir atarlar falan. Acaba hamilelik ergenliğinide mi geri getirdi?" Dedi ve güldü.
"Deniz beni koca katili yapma!" Dedim ve yayıldığım koltuktan kalktım. Hızlıca mutfağa gidip buzluktaki çikolata parçacıklı dondurmayı çıkardım. Bu aralar her sinirlendiğimde kendimi dondurmaya vuruyordum. Mutlu olduğumda da aynısını yapıyordum ve üzüldüğümde de ve heyecanlandığımda da ve normalken de. Oha! Ben bu aralar hep dondurma mı yiyorum yani? Bravo bana ya! Doğum sonrası fazla kilolara bakıp bakıp ağlarım! Deniz'de beni beğenmez boşar hemen. Gitti gül gibi adam! Ah Minel ah! Şu boğazını bir tutsaydın hem fit kalırdın hem kocan elinde kalırdı. Senin bu aç gözlülüğün yüzünden gitti gül gibi koca. Ben kendi kendime saçmalamaya devam ederken içeriye Deniz girdi.
"Minel bu aralar hep dondurma yiyorsun dikkat et." Dediğinde hızla ona döndüm.
"Ne yani kilolarım olursa beni beğenmeyecek misin? Bunu mu demek istiyorsun? Allah senin cezanı vermesin Deniz. Buldun gül gibi kızı birde üzerine çocuk yaptın, şimdide beğenmiyorsun! Dengesiz adam!" Diye sinirle konuştum. Deniz bana kocaman olmuş gözleriyle bakıyordu. O kadar hızlı söylemiştim ki, Ceza duysa düet yapmak isterdi.
"Aşkım hasta olma diye söyledim. Delirdin mi sen? Seni okutalım üfletelim kurşun falan döktürelim, olan bana oluyor."
"Saçmalama be. Hamileliğin yaptığı etki bu. Hem çekmek zorundasın ben tek başıma mı yaptım bu çocuğu?"
"Ben çıkıyorum Minel, senin saçmalıklarını dinleyemem. Akşam yemeğine bekleme beni." Dedi ve çıktı mutfaktan. Biraz sinirlenmişti. Buda çok atarlı ya, her şeye sinirleniyor.
Gözüme bir gram uyku girmiyor! Deniz bey eve daha gelemedi çünkü. Kim bilir nerededir. Saat sabahın 3'ü. Tamam Minel, sakin ol. Aklına kötü şeyler getirme. İş yerinde çalışıyordur belki. Salak mısın Minel? Bu saatte iş mi olur? Saçmalayarak uykuya dalmışım en sonunda.
Sabah uyandığımda yanımda Deniz hâlâ yoktu. Merak ve korku bedenimi sardığında onu aramaya karar verdim. Telefonumun salonda olduğunu hatırlayınca yataktan kalkıp aşağı indim. Tam dış kapının önünden geçiyordum ki, anahtar sesini duydum ve kapı açıldı. Deniz içeri girdiğinde ona dikkatlice baktım. Bütün gece içmiş belli gözleri kıpkırmızı olmuş. Yanağında bir yara vardı. Biraz daha dikkatli baktığımda tırnak yarası olduğunu anladım. Bayağı derin bir yaraydı. Ben ona bakarken o da bana bakıyordu. Bir şey söylemeden tekrar yukarı çıktım. Dolabıma yöneldim ve kendime aldığım yazlık hamile elbisesini çıkardım. O sırada içeriye Deniz girdi. O yokmuş gibi davranmaya devam ettim.
