Anubis en het geheim van de vijf

Hoofdstuk 2: Een bijzonder weerzien.

Toen Sterre de volgende ochtend wakker werd en besefte dat Pim die dag langs zou komen was ze meteen klaarwakker! Direct keek ze naar de klok. 09:00 uur. Ze zuchtte en liet haar hoofd weer op haar kussen vallen. Ergens was ze bang dat ze zich zou verslapen en dat Pim voor de deur zou staan als zij nog in bed lag. Even keek ze naar Muis daarna keek ze weer recht voor zich uit. 'Waarom ben ik nou zo zenuwachtig Muis? Ik ken Pim toch?' We hebben samen gewoond en hadden zelfs geen geheimen voor elkaar!' 'Waarom vind ik het dan zo eng?' 'En wat als Raphael opeens komt?' 'Muis!' 'Wat moet hij dan wel niet denken!' 'Rustig Sterre' zei ze tegen zichzelf. Ze ademde goed in en uit. 'Niets aan de hand.. komt wel goed.. niets om je druk over te maken.' 'Hé Muis! Niets om me druk over te maken!' zei Sterre enthousiast en veel te ongeloofwaardig. Ze zuchtte, stond op en liep rustig naar haar kledingkast. Haar kast zag er vrolijk uit. Rood jurkje, blauw jurkje, geruit jurkje, het groene jurkje die ze aan had bij haar eerste date met Raph, donkergroen jurkje met rode bloemetjes en zelfs het bloemen jurkje die ze van Anna had gekregen omdat hij 'te vorig jaar was' hing er nog in. Welke moest ze nou aandoen? Van de rode en blauwe vond ze dat ze ze al te vaak had aangehad dus die werden het niet.. Het groende jurkje van haar date met Raph vond ze erg mooi maar ze wou hem niet aan, niet als Pim kwam. Dan zou ze zich schuldig voelen. Toen viel haar oog op het rozige jurkje met visjes, ze had hem al lang niet meer aangehad maar voor vandaag was hij perfect! Ze keek naar Muis en hield het jurkje voor zich. Ze lachte, 'Ja deze word het hé' zei ze terwijl ze het jurkje nog eens goed bekeek. Ze deed de deuren van haar kast voorzichtig dicht. Ze lette er altijd op dat het hangertje met het hartje die al een jaar aan haar deur hing niet tussen de twee deuren kwam. Ze had de ketting niet meer omgehad, het was groen van kleur. Deze kleur had het ook toen Anna het vond in het winkeltje. Ze was erg bang geweest voor deze ketting, maar keek er nu naar met een goed gevoel. Ze kreeg hem van Anastacia en Sterre vond dit een teken van vriendschap. Ze was er altijd nog erg zuinig op. Haar haren deed ze is twee vlechten. Dit voelde vertrouwd en ze wist zeker dat Pim niet vreemd zou opkijken. Ze had haar haar al zo vaak zo gedragen.. Sterre's haar was wel wat korter nu, het kwam tot op haar schouders. Ze vond het niet erg, het zag er wel leuk uit vond ze zelf. Sterre vond dat ze zo wel gezien mocht worden. Toch bleef het spannend. Pim was een goede vriend, zou het nog steeds hetzelfde zijn? Ze hoopte het maar. Ze stond op, pakte Muis mee en liep naar beneden.

Het was zover, nou ja bijna.. Sterre was al in haar keukentje gaan zitten met uitzicht op de oprijlaan. Het had geregend waardoor alles in het bos nat en vies was, maar toch brak de zon door. Constant keek ze uit haar raampje of haar vriend er al aankwam en haar blik week geen seconde af. Het was 13:55, Pim kon elk moment komen. Bij sommige mensen hoopte ze nog wel eens dat ze te laat zouden komen of af zouden bellen. Pim zou dat nooit doen. Als hij zei dat hij om twee uur zou komen, stond hij er om twee uur. Misschien maakt dit het nog spannender. Muis zat bij haar in de vensterbank. Hij keek haar liefdevol aan. Sterre keek op, naar buiten, naar haar tuinpadje en toen, tussen de bomen door verscheen hij opeens. Je kon er niet omheen: Het was Pim. Ze schrok, stond op en ging meteen naast het raam staan waar Pim haar niet kon zien. Heel voorzichtig spiedde ze door het raam. Daar liep hij. Haar hart bonkte erg hard. Hij was groter geworden vond ze en ook zijn haar was langer. Hij had een spijkerbroek aan en een donkergroen vest. Hij zag er dan wat ouder uit, het was Pim. Misschien was hij nu nog wel leuker dan in Het huis Anubis waardoor Sterre nog verlegener werd. Zo rustig als ze kon liep ze naar de voordeur toe en ook Pim kwam steeds dichterbij. Ze steek nog even haar jurkje glad en deed toen de voordeur voorzichtig open. Ook deed ze een stap vooruit zodat ze helemaal uit haar huisje stond. Zachtjes liep ze over de kiezeltjes naar buiten. Ze keek naar haar schoenen. Grijze All Stars, helemaal nieuw en de zool was nog mooi wit. Ook haar veters zaten nog perfect vast waardoor ze een goed gevoel kreeg. Ze keek op en Pim kwam de bocht om gelopen. Ze lachte voorzichtig. Ook Pim keek op en kreeg Sterre in het vizier. Ook hij lachte en ging sneller lopen. Sterre wou graag op hem af rennen en hem omhelzen zoals normale mensen dat doen als ze vrienden zien maar ze durfde niet. Wel liep ze een paar grote stappen naar voren en begon steeds meer te lachen. Pim rende op haar af. 'Sterre!' zei hij en hij gaf haar een hele lange knuffel. Ze kwam zelf even van de grond! Maar stiekem was het ook iets waar ze op gehoopt had. Hij rook zo fris. Naar deo, zijn deo! Zijn oude vertrouwde deo die ze al bijna een jaar niet meer geroken had. Ze vond het fijn om hem eens in het echt te zien in plaats van in haar gedachten. 'Wat fijn om je te zien!' begon hij. 'Dus dit is jou huisje?' zei Pim toen hij Sterre weer had losgelaten. ' 'Ja, hier woon ik nu' antwoordde Sterre. 'Leuk zeg!' 'En je hebt het ook al helemaal ingericht enzo?' 'Ja' zei Sterre en ze lachte een beetje' 'Wat schattig!' zei Pim terwijl hij voorzichtig door de ramen naar binnen keek. 'He. en Muis!' Oeps, Muis zat nog steeds op de vensterbank. 'Ja.. uh.. Die houd de wacht! haha' zei Sterre ongemakkelijk. 'Kom ik laat het zien' zei Sterre voorzichtig en samen liepen ze naar binnen.

Terwijl de waterkoker pruttelde pakte Pim de kopjes met bloemenprint uit haar keukenkastje. Sterre kwam aanlopen met een schaal koekjes. 'Je hebt het hier leuk voor elkaar' begon hij terwijl hij de thee inschonk. 'Ja, vind je?' zei Sterre die er nog steeds aan moest wennen. 'Maar hoe woon jij nu?' vroeg ze zich af 'Ik woon in een huurhuisje, een studentenwoning in de stad.' 'Oh archeologie studeerde je toch?' 'Ja klopt' zei Pim trots en keek haar aan. Sterre lachte een beetje maar later werd het ongemakkelijk stil. Vraag nou iets leuks Sterre dacht ze in zichzelf. Maar woorden kwamen er niet uit. Stilletjes pakte ze haar kopje van het aanrecht en ging zitten. Pim volgde. Muis zat tussen hun in wat niet echt Sterre haar bedoeling was. Maar ze durfde hem nu ook niet op te pakken en aan de kant te leggen. Gelukkig zou Pim het wel gewend zijn hoopte ze nog. Voorzichtig dronk ze van haar veel te heette thee terwijl Pim geïnteresseerd rond keek. Wat zou hij denken?

'Zeg hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Raphael?' zei Pim opeens uit het niets waar Sterre zo van schrok dat ze zich bijna verslikte. 'Uh, ja.. goed!' zei Sterre terwijl ze nog probeerde niet te hoesten. 'Hij is hier best vaak' 'Goh, wat leuk' zei Pim en hij lachte een beetje. 'Woont hij hier in de beurt? 'Hij is weer bij zijn vader gaan wonen. 'Nu muziek minder belangrijk is voor zijn vader kan dat ook wel.' vertelde Sterre. 'Wel is het ver weg..' 'Dus als hij bij mij komt dat blijft hij ook een paar dagen' zei ze terwijl haar ogen begonnen te glunderen' Moet Pim dit echt weten? vroeg ze zich nog af. Misschien wordt hij jaloers. Gelukkig zei Pim snel dat hij het leuk voor hun vond. 'Jullie zijn ook wel schattig samen' Sterre voelde haar wangen rood worden, maar was ook blij dat Pim dit wist. 'Zullen we een foto maken en die naar Raph sturen?' stelde hij voor. Dat vind het vast leuk!'Ja leuk!' zei Sterre. Ze stond op en ging naast hem zitten. Pim pakte zijn telefoon en ze gingen opeens best dicht naast elkaar zitten! Beide lachte ze lief in de camera. Even had Sterre het idee van Raphael dit misschien niet leuk zou vinden. Dat hij weg zou zijn en Pim meteen kwam. Dit was natuurlijk niet het geval 'en dat wist Raph natuurlijk ook wel' stelde Sterre zichzelf gerust. 'Zo verstuurd' zei Pim en hij legde zijn telefoon weer op tafel. 'En?' Was hij online?' vroeg Sterre. 'Geen idee' zei Pim en hij ontgrendelde zijn telefoon weer. Even was het stil. 'Dat is gek, hij is niet aangekomen' 'Huh?' zei Sterre en ze keek mee op Pim's telefoon. 'Kijk, één vinkje' en hij wees naar het groenige vinkje onder de foto. 'Hoe kan dat' zei Sterre in zichzelf. Heeft hij zijn telefoon uitstaan?' en ze keek naar Pim. 'Hij heeft zijn telefoon nooit uitstaan.' Soms heeft hij het even druk en reageert hij later, maar dit is nog nooit gebeurt. 'Bel hem anders even' stelde Pim voor. Ze liep naar de telefoon in de hal en toetste het nummer in van haar lieve vriend. De telefoon ging maar één keer over voordat de verbinding direct werd verbroken. Sterre schrok. 'Dit nummer is niet bereikbaar' hoorde ze een computerstem zeggen. Sterre kreeg opeens buikpijn, ze probeerde zichzelf rustig te houden en bedacht allemaal logische verklaringen hiervoor. Het hield niet echt.. met tranen in haar ogen liep ze terug naar Pim. 'Hij is niet bereikbaar' zei ze zacht toen er een traan over haar wang rolde.