Suနံရံကိုအားျပဳရင္းအသိစိတ္လြတ္ေနတဲ့လူလိုေဆးရံုေခါင္မိုးထပ္ကိုသာဦးတည္ေနသည္..ဗိုက္ခြဲထားတာမို႔ခ်ဳပ္႐ိုးေတြကေသမတတ္နာက်င္လာၿပီးေလာကႀကီးႏွင့္ခဏတာအဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Suေဆးရံုကဆင္းလာတာတစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီ..ေဆးရံုမွာထဲကKrisကိုစကားမေျပာ..အိပ္ခန္းထဲကကုတင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီးသူ႔သမီးေလးအတြက္ႀကိဳတင္ဝယ္ထားခဲ့တဲ့အ႐ုပ္ေလးကိုသာကိုင္ရင္းတစ္ေယာက္တည္းေနသည္..အစားလည္းသိပ္မစားေတာ့...
Kris Suကိုေန႔လည္စာေကြၽးဖို႔အခန္းထဲဝင္လာေတာ့Suကအ႐ုပ္ေလးကိုသာပိုက္ၿပီးျပတင္းေပါက္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္
Kris-"Su..ထမင္းစားရေအာင္ေလ"
Suကေတာ့လွည့္ေတာင္မၾကည့္..Kris Suကိုယ္ေလးကိုသူ႔ဘက္သို႔ဆြဲလွည့္ၿပီး..
Kris-"ထမင္းစားရေအာင္ေလ..babeကလိမၼာပါတယ္"
Su Krisကိုညိဳွးငယ္တဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္..ၿပီးမွမ်က္ႏွာလႊဲၿပီးမ်က္ရည္ဝိုင္းေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကျပတင္းေပါက္အျပင္သို႔သာေငးေနသည္
Su's POV-သမီးေလးရယ္..အခုေကာင္းကင္ဘံုမွာအဆင္ေျပရဲ႕လား..ommaမ႐ွိလို႔ေၾကာက္ေနလား..ommaအျပစ္ေတြပါ..ommaကမေကာင္းတဲ့အေမပါ..သမီးappaကိုommaမုန္းခ်င္တယ္..သူ႔ေၾကာင့္ommaနဲ႔သမီးေလးကြဲရတယ္..ဒါေပမယ္႔့ommaေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး..ကိုယ့့္သားသမီးဆံုး႐ႈံးသြားတာေတာင္ommaေလ..သူ႔အနားမွာဘဲေနခ်င္မိတယ္...omma႐ူးသြားၿပီနဲ႔တူပါတယ္.....
Krisအခန္းတံခါးကိုပိတ္ၿပီးအခန္းအျပင္ဘက္မွာထိုင္ခ်ရင္း...မ်က္လံုးစံုမွိတ္ကာသက္ျပင္းေတြပဲခ်ေနမိသည္...ေဆးရံုမွာထဲကသူ႔ကိုစကားမေျပာ..အာရံုေၾကာေတြမ်ားထိခိုက္မိလို႔လားဆိုၿပီးဆရာဝန္နဲ႔ျပၾကည့္ေတာ့စိတ္ေၾကာင့္တဲ့..စိတ္ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္စကားမေျပာေတာ့တာတဲ့...ဘာေတြကမ်ားမင္းကိုဒီေလာက္ေတာင္စိတ္ထိခိုက္ေစတာလဲSuရယ္...
