That One Accidentally Message | l.s AU (dutch)

010

Harry's POV

''Babe hoever ben je al?'' Vraagt Louis die zijn kamer weer in komt lopen met twee glazen cola. ''Bijna klaar Lou'' Zeg ik en ik leg mijn laatste shirts in zijn kast. Ik heb net mijn moeder al gesmeekt of ik in plaats van één nacht, twéé nachtjes mag blijven slapen en het mag gelukkig. Ze zei dat ze me nog nooit zo gelukkig heeft gezien en dat ze blij is dat ik eindelijk weer een beetje praat. Nou ja, zonder Louis zou dat echt nooit gebeurd zijn. ''Ik ben blij dat je langer mag blijven Hazz'' Zegt Louis en ik ga naast hem op zijn bed liggen. ''Ik ook'' Zeg ik en ik rol op mijn zij zodat ik hem goed aan kan kijken. Hij kruipt naar me toe en drukt zijn lippen op de mijne. Ik glimlach en zoen hem terug. Na een tijdje laten we los. ''Ik hou van je'' Fluister ik. ''Ik ook van jou'' Zegt hij terug en ik kijk hem verliefd aan.

Rond vijf uur hebben we genoeg van het binnen hangen, aangezien het best mooi weer is. ''Zullen we even gaan lopen?'' Stelt Louis voor. ''Sure'' Zeg ik en ik sta op. We lopen hand in hand naar beneden en daar trek ik mijn jas aan. ''Wij zijn even buiten mum!'' Roept Louis en we horen een 'Ja' vanuit de keuken komen. Die zijn vast aan het eten bezig. Ik open de deur en stap naar buiten. Het is niet extreem warm, maar iets van vijftien graden. Maar wel lekker omdat ik eigenlijk niet zo vaak buiten ben en Louis wel omdat hij vrienden heeft en voetbalt.

Louis' POV

''We hadden het al wel een beetje kunnen voorspellen'' Begin ik. ''Wat?'' Vraagt Harry en ik pak zijn hand wat beter vast. ''Dat jij bij mij zou komen. Ik bedoel, je wist dat je naar een vriendin van je moeder zou gaan. En toen ook ineens dat het in Doncaster zou zijn, ze een éénentwintigjarige zoon heeft. En toen ook nog eens dat ik óók bezoek zou krijgen van een moeder en zoon uit Holmes Chapel.'' Zeg ik en hij grinnikt zachtjes. ''Klopt. Het ging ook al wel door mijn hoofd, maar ik dacht dat het onmogelijk zou zijn'' Lacht hij. ''Nothing is impossible'' Lach ik er dan dromerig achterna en hij schiet meteen in de lach.

Na nog een tijdje gelopen te hebben komen we aan bij een groot grasveld met wat random bomen, aan het water. Een groepje jongens is er aan het voetballen en een oud stelletje zit op een bankje. ''Zullen we hier gaan liggen?'' Vraag ik en ik stort me neer op het groene gras. Hij lacht en komt naast me liggen. We kruipen dicht tegen elkaar aan en hij sluit zijn ogen. Ik grinnik en pak mijn mobiel.

Jij: You look handsome today ;) x

Stuur ik naar hem en hij schrikt op van zijn trillende telefoon. Mokkend ontgrendelt hij het scherm en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht.

Hazzie♥: You too babe ;)) x

Krijg ik terug. Ik pak zijn telefoon uit zijn handen en leg die naast hem, wat ik ook met de mijne doe. Ik buig naar hem toe en druk een lange kus op zijn lippen. Als ik weer loslaat kijk ik hem wat serieuzer aan. ''Waarom praat je eigenlijk niet met je familie Hazz?'' Vraag ik en ik ga weer naast hem liggen. Ik hoor hem slikken. ''Gewoon'' Mompelt hij. ''Hazz je weet dat je me alles kunt vertellen hè'' Zeg ik dan en hij gaat rechtop zitten. ''Ik heb gewoon niet zo'n goede band met ze als jij met je familie hebt. Ik ben altijd maar het buitenbeentje. Dus ja, dan negeer ik ze maar hè?'' Zegt hij en ik zucht zachtjes. ''Maar ze geven om je. Volgens mij vertel je ze ook nooit wat er met je gebeurd'' Zeg ik dan.

Harry's POV

''Lou, laat me alsjeblieft. Ze geven niet om me en ik ook niet om hen'' Zeg ik geïrriteerd en hij slikt even. ''Sorry. Ik ben gewoon bezorgd om je'' Mompelt hij. ''Ja, maar dat is iedereen altijd maar!'' Schreeuw ik dan kwaad en ik sta op. Ik pak mijn beanie die ik inmiddels had afgedaan en begin van hem weg te lopen. Ik dacht dat hij me wel zou begrijpen. Maar hij staat gewoon aan de andere kant, hij vind ook dat ik zo nodig moet praten. Maar ik wil het gewoon niet.

''Harry wacht nou!'' Hoor ik Louis achter me roepen en ik slik. Ja oké, ik wil echt wel bij hem blijven en ik heb ook geen idee waar ik heen ga. Maar ik moet hem toch duidelijk kunnen maken dat ik er klaar mee ben, die bezorgdheid van iedereen?! Nors loop ik door, Louis roepend achter me. ''Harry!'' Nee. ''Hazz alsje- auw,fuck!'' Ik hoor een bonk en schrik. Ik draai me om en zie Louis op de grond liggen met zijn handen om zijn knieën geklemd. Ik ren op hem af. ''Shit, Lou!'' Roep ik als ik zie dat hij huilt en zijn knie bloedt. Ik kniel bij hem neer en zet hem rechtop. Ik veeg met mijn duimen zijn tranen weg en haal zijn handen van zijn knieën. ''Het is niet erg.. Alleen een grote schaafwond.'' Zeg ik zachtjes.

Louis' POV

Harry's handen houden mijn been vast. Het prikt, tintelt en doet pijn. ''Het is allemaal mijn schuld'' Zegt hij dan en ik zie tranen in zijn ogen. ''N-nee Hazz..Ik h-had er nooit o-over moeten beginnen'' Stotter ik en ik slik. ''Sorrysorrysorrysorrysorry Lou..Het spijt me zo. Fuck, sorry!'' Jammert hij en ik stop hem door zijn gezicht vast te pakken en mijn lippen op de zijne te drukken. Ik voel hem ontspannen en laat langzaam los. ''Het maakt niet uit Hazz. Het is maar een schaafwond'' Fluister ik naar hem en hij knikt voorzichtig. ''Ik kan er gewoon niet tegen dat iedereen altijd zo bezorgd om me is'' Zegt hij zacht. ''Ik snap je wel Hazz. Maar als je voortaan gewoon praat en zegt wat er met je aan de hand is, wordt het minder'' Hij knikt en we glimlachen naar elkaar. ''Bedankt Lou'' ''Geen dank baby''

Mum: Lou, komen jullie naar huis? Het eten is bijna klaar. Xx Mam

Ik laat het berichtje aan Harry zien. ''I guess we have to go'' Grinnikt hij. ''Joh'' Lach ik en hij helpt me opstaan. Ik veeg het vuil van mijn kleren en ik grijp naar zijn hand.

Hellow babes. Eerste weekje middelbare gehad. Ik heb een leuke klas, dus alles okay. Hoe was het bij jullie? Let me know. xo M