Bölüm-5 (Benim ol)

168 41 63
                                    

@mavi112merve

Multide; Yağmur partiye giderken

Yağmur'un ağzından;


Zaman gerçekten de herşeyin ilacı mıydı? Sadece unutturuyordu; unutunca önlemsiz, savunmasız oluyordun, unutmak için çabalamasaydım eğer alışırdım belki de gerçeklere, eskisi kadar acı vermezdi belki. Geçmişimden daha ne kadar kacabilirdim. Yada kaçmayı denemeden savaşmalımıydım. Peki kazanma olasılığım kaçtı bu savaşta. Korkuyordum belki gecenin karanlığından, belki yalnızlıktan ama ben yüzleşmiştim daha önce bunlarla, geceleri karanlıkta yalnız ağlardım ama sonra uyuyakalırdım işte. Hayat zor şartlarına alıştırmıştı beni ama yinede korkuyordum geçmişimden, gecenin karanlığından, yalnız kalmaktan ne yapmalıyım peki yüzleşmelimiyim? Yoksa kaçıp gitmeli mi?

"Yağmur Neredesin?" Ezel'in sesi kulağımi doldurdurmaya yetiyordu.

"Buradayım " dememe kalmadan yanımda bitmesi bir oldu.

"Hadi dersten önce bir şeyler yiyelim ne dersin? " evet ac olduğumu hissettim son günlerde yemek yemeye vaktim kalmıyordu. İçten içe endişeleniyordum. Ama yemek yemeliydim.

"Tamam duş alıp geliyorum sen de hazırlan" tamam deyip odamdan çıkmıştı.

Hızlıca duş aldım.Dolabımı açmamla giyecek bir şeyim kalmadığını fark ettim. En kısa zamanda alış verişe gitmem gerektiğini aklıma not aldım. Üzerime bej rengi bir darpaca ve beyaz bir tişört giydim. Bej rengi sırt çantamı da aldım ve beyaz spor ayakkabılarımla hazırdım.Salona inmemle ortalıkta ki gürültünün sebebini anladım. Ama tabiki müdahale etmedim. Uğraşmaya degmezdi.gürültüyü duymamak adına dışarı attım kendimi. Ezel biraz sonra hazırlanıp yanıma geldi. Beraber kahvaltımızı yapıp okula gittik. İlk üc dersten sonra isim yoktu. Biraz anayasa kitabıma çalışmaya karar verdim. Biraz sonra ise sıkılıp yeni bir kitap aldım elime okumak için Elif şafak" Aşk " Daha öncede okumuştum ama çok fazla oldu unuttum zamanla.

Kaç saattir buradayım bilmiyorum ama kitabın son sayfasını okuyordum. Gözümden düşen damlaların bile farkında değildim ta ki biri silinceye kadar basımı kaldırmamla Kuzeyle göz göze gelmem bir oldu. Gözleri çok güzeldi. Sanki içine çekiyordu beni. Aniden kolumdan tutmasıyla arabaya fırlatması bir oldu. Ne güzel anı yaşıyorduk. Yaptığı öküzlük değilde neydi. Sinirli gözüküyordu o yüzden konusmamayı tercih ettim. Bir süre sonra

"Nerdesin sen? Herkes seni arıyor " diyen sesle kuzey bozmuştu sessizliği.

"Ben buradaydım" dedim sakince Telefonumu elime almıştım sadece iki defa aramış ben de sandım on yirmi defa aradı bu kadar olay çıkarttığına gore diye düşünmüstüm. Ve yine yanıldım. Hem niye diğerleri aramamıştı ki. Araba durunca hızlıca inip eve doğru yürümeye başladım ve aniden kolumun çekilmesi ile Kuzey'e döndüm. Gözlerime odaklanmıştı. Ben ise direkt kaçırdım tabi ki bakamazdım ki. Sonra ise birşey demeden bıraktı kolumu birşey söylemesini bekliyordum belki ama hiçbir şey söylemeden girdi eve tabi bende arkasından...

Azra'nın sesi odamı doldurmuştu.

"Yağmur alış verişe gidelim mi birşeyler almam lazım ve yalnız gitmek istemiyorum "kesinlikle kabul etmezdim ama benim de birşeyler almam lazım dı aradan çıkarırdım hem bu bahaneyle

" Hem parti için elbise de alırız " ah evet onu nasıl unuttum. Tamam dedim hemen

"beş dakikaya geliyorum " ve paramı aldım ama yetmezdi kartımdan çekerim diye kartımı da yanıma aldım. Aşağıya indim. Abim yemek yapmaya çalışıyordu. Sanırım kıyamet yaklaştı. Başımıza taş yağacak. Abime gideceğim yeri söyleyip çıktım. Azra da hazırlanmış beni bekliyordu. Büyük bir AVM'nin önünde durmuştuk. Girişe doğru ilerlerken acıktığımı hissettim.

intikamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin