Chapter 11: "Broken"

23 2 0
                                    


Walk away if you want to..
It's okay, if you need to.

You can run, but you can never hide.
From the shadow that's creeping up beside you...


Ikay's POV:

Park...

"So..nag-kita na kayo?"
(Jhon)

"Ako lang...hindi pa nya alam eh."

"Kailan mo balak sabihin sakanya?"

Take the time to think about it.
Walk the line, you know you just can't fight it...

"Kapag handa na ako'ng mag-pakilala."

"Nakakatuwa talaga." :)

"Bakit?"

"Nakakatuwa lang kasi...noon nandito rin tayo sa lugar na 'to ng parehong oras at sitwasyon...yung nga lang...ako ang nasa kalagayan mo noon."

"Oo nga eh."

Whatever you do..

I'll be two steps behind you
Wherever you go..

And i'll be there to remind you...

That it only takes a minute of your precious time
To turn around and i'll be two steps behind...


"Pathetic right?" (Sabi ko)

"Don't say that. Alam ko'ng hindi mo naman kayang gawin ang lahat ng bagay. Mga tao lang tayo at minsan hindi natin kayang panindigan ang ating mga sarili."
Sabi ni Jhon.

"Yeah...i can't believe that you're right..*smirks *...how are you anyway?"

"I'm...okay?..i can't say that i'm alright pero nakakahinga na ako ng maluwag kagaya ng dati."

"Good for you Jhon. I like the way you change...you turned out to be the guy that she wanted you to be."

"Thanks..i guess?..ikaw din."

"Huh...bulag kaba?..eh kaya nga tayo nag-uusap ng ganito diba?" ^__-

"Para saakin hindi ka nag-bago." ^__^
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Gabz's POV:

Kakatapos lang ng 2-3 pm class ko at umuwi muna ako sa dorm para mag-pahinga...

"Uhh..may tao yata." O__o

Pag-pasok ko ng kwarto, naabutan ko si Von na umiiyak habang nakaupo sa kama nya.

"H-Hey?"

Nang makita nya ako ay kaagad syang nag-punas ng mga luha at tumalikod ng upo.

It's Written In Our StarsWhere stories live. Discover now