Ο παράδεισος σου η κόλαση μου

Επιτέλους

"Τώρα οι δύο μας". Το δωμάτιό ήταν σκοτεινό και τα μάτια της Άνια δεν είχαν συνηθίσει στο σκοτάδι.
" Άνια είπαμε " είπε ξαφνικά
"Αναστασία για τους ξένους, Άνια με λένε μόνο οι φίλοι μου"
"Σωστά εγώ δεν θέλω να γίνω φίλος σου θέλω πολλά πολλά περισσότερα. Αλλά είπα να είμαι λίγο ευγενικός."
"Μη με κανείς να γελάω θες να μου πάρεις την ψυχή και σκέφτεσαι να είσαι ευγενικός" του είπε φανερά εκνευρισμένη.
"Τι; Όχι κάτσε να ξεκαθαρίσουμε"
Άκουσε τον Λούσιφερ να κουνιέται από τα δεξιά της και αμέσως πισωπάτησε. Δυστυχώς βρήκε σε κάτι και έπεσε σε κάτι άλλο μαλακό. Τώρα στρώμα ήταν, κρεβάτι ήταν, καναπές ήταν θα σας γελάσω. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά ήταν ήδη αργά. Ο Λούσιφερ ήταν ήδη από πάνω της.
"Σήκω από πάνω μου" του φώναξε. Ανασηκώθηκε για λίγο από πάνω της ώστε να την κάνει να πιστέψει ότι θα σηκωθεί. Η Άνια γύρισε μπρούμυτα για να φύγει και τότε την καταπλάκωσε πάλι.
" Νομίζεις ότι είναι αστείο; " τον ρωτάει εκνευρισμένη
"Πάρα πολύ"της απαντάει γελώντας
" Λοιπον δεν είναι σήκω από πάνω μου και...τι κάνεις εκεί;;;;" ρώτησε αλαφιασμένη καθώς εκείνος της σήκωνε το φόρεμα.
"Ποιος σου είπε ότι θέλω την ψυχή σου;"
"Να μη σε νοιάζει πάρε το χέρι σου"
"Ο Ντιμίτρι ε; Λάθος σε πληροφόρησε. Έχω συλλέξει αρκετές ψυχές. Αυτό που θέλω από εσένα είναι ένα γιο"
"Μπαρντόν;!;!;!;" σκέφτηκε
"Τι θες μωρέ;;;"
"Ένα γιο. Φυσικά θα γεννηθεί νεκρός αφού δεν μπορώ να κάνω απογόνους αλλά για άλλο τον θέλω"
"Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να μάθω"
"Θέλω να καταλάβω το σώμα του και να περάσω στον κόσμο των ανθρώπων"
"Βρε δε μπα να τον θες και για ντελίβερι εγώ με εσένα δεν πάω"
"Δεν νομίζω να σε ρωτήσω. Εξάλλου πάντα παίρνω αυτό που θέλω". Το χέρι του το οποίο έψαχνε κάτι κάτω από το φουστάνι της σταμάτησε αφού βρήκε την ουρά της.
"Πάντα θέλεις ότι δεν μπορείς να έχεις" του απάντησε. Εκείνη τη στιγμή της έσφιξε την ουρά και της ξέφυγε ένας μικρός αναστεναγμός. Η ουρά και τα αυτιά της ήταν πολύ ευαίσθητα και το άγγιγμα του την αναστάτωνε και της θόλωνε το μυαλό. Με το στόμα του έλυσε την κορδέλα που κράταγε τα αυτιά της και της ψιθύρισε
"Είσαι σίγουρη"το χέρι του δε σταμάτησε να τρίβει την ουρά της
" είσαι σίγουρη πως δεν μπορώ...Αναστασία"
"Στα...ααααχ...σταμάτα... Αααα"
"Τι γλυκιά φωνή που εχεις"της είπε γλύφωντας της το αυτί
"Φώναξε κι άλλο θέλω να την ακούσω πιο δυνατά"
Εκείνη σφράγισε τα χείλη της. Όχι δεν θα του έκανε το χατίρι.
"Έλα Αναστασία μη γίνεσαι πεισματάρα" της είπε δίπλα στο αυτί της και της λύγισε λίγο το πόδι στα πλάγια έτσι όπως ήταν μπρούμυτα. Τη φίλησε απαλά στην πλάτη και ανέβαινε προς τον σβέρκο της γδέρνοντας την λίγο με τους κοφτερούς του κινόδοντες.Τα χείλη του την έκαιγαν, τα χέρια του έπαιζαν ασταμάτητα με την ουρά της και η περιοχή του κολλημένη πάνω της και αρκετά σκληρή.
"ΑΣΕ με να ακούσω τη φωνή σου δυνατά μην ντρέπεσαι δεν πρόκειται να σε ακούσει κανένας εδώ."
Από την προσπάθεια να μην αναστενάζει είχε άρχισε να ιδρώνει.
"Αυτό το φόρεμα σου πάει πολύ αλλά νομίζω ότι ζεστάθηκες πολύ" είπε και της έσκισε το φόρεμα αφήνωντας τη μόνο με τον κορσέ και τα εσώρουχα
"Κι αυτό θα πρέπει να σε δυσκολεύει πολύ αν και με ερεθίζει τόσο πολύ να σε βλέπω έτσι "
Ήταν στο απόλυτο έλεος του τα αυτιά της είχαν κολλήσει στο κεφάλι της φανερώντας τον ερεθισμό της. Η ουρά της ήταν ακόμη στα χέρια του και ήταν πλέον εντελώς εκτεθημένη.
"Άσπρα!!!το κάνεις επίτηδες έτσι; Για να με προκαλέσεις;"
"Την...ο...όρεξή σ...σου ν...νομίζ...ζεις ότι ε...χω. Ααααα" είπε κομπιάζοντας η Άνια.
Της έπιασε τα χέρια και την δάγκωσε ελαφριά στο λαιμό.
"Μέχρι το τέλος άγρια ε; Δεν έχει σημασία. Θα μου δώσεις τον γιο μου και η διαδικασία θα αρχίσει τώρα."
"Δεν πρόκειται να σου κάνω τη χάρη"
"Μη φοβάσαι ξέρω ότι είσαι παρθένα. Δε θα σε πονέσω... πολύ"
Όχι,όχι δε θέλει να ζήσει έτσι όχι δεν θα είναι η πρώτη της φορά με έναν άγνωστο κι ποσό μάλλον με τον βασιλιά του υποκόσμου.
"ΟΧΙ φύγε, φύγε" ούρλιαξε και τον κλώτσησε μανιασμένα.
"Αν δεν κάτσεις ακίνητη θα τον σκοτώσω ξέρεις ποιον εννοώ"
"Δε θα τολμούσες" είπε δίνοντάς του μια αγκωνιά στο πρόσωπο. Σηκώθηκε γρήγορα όρθια και τον κοίταξε άγρια και το έβαλε στα πόδια. Εκείνος γελαγε και ας έτρεχε αίμα από το κάτω χείλος του.
"Καλά σήμερα θα σε αφήσω να φύγεις Άνια αλλά τον σκλάβο μου δεν θα τον πάρεις"
Μόλις έφτασε η Άνια στη σάλα χορού είδε τον Ντιμίτρι μέσα στο κλουβί και τους φρουρούς-γατες να τον περιτριγυρίζουν κοιτώντας τον απηλητικά. Ο Λίαμ και ο Άντονιο ήταν κι αυτοκίνητο εκεί μα όλοι οι άλλοι καλεσμένοι είχαν φύγει.
"Όχι παλιομαλακα δε θα σου κάνω την χάρη ούτε εμένα θα έχεις ούτε τον κόσμο μου ούτε τον Ντιμίτρι ΜΟΥ" φώναξε τραβώντας την προσοχή των παρευρισκομένων. Μόλις την είδαν την κοίταγαν περίεργα σαν πεινασμένοι. Μετά συνηδητοποιησε πως ήταν γυμνή βασικά με τα εσώρουχα αλλά αυτό δεν το έκανε λιγότερα άβολο.
"Τι κοιτάτε εσείς ρε;" τους ρωτάει εκνευρισμένη
"Εσένα δεν είχε ιδέα ότι ήσουν τόσο σέξι" λέει ο Λίαμ
"Κοπριτη κοντά τα χέρια από την κοπέλα μου" είπε αδύναμα ο Ντιμίτρι.
"Ντιμίτρι μην είσαι αγενής μπροστά στους μεγαλύτερους" τον μαλώνει ειρωνικά ο Άντονιο.
Οι φρουροί γίνονται τα αντίστοιχα αιλουροειδή και της επιτέθηκαν. Σκέφτηκε τη μορφή ενός πάνθηρα αλλά δεν άλλαξε απλά τα νύχια της μάκρυναν. Συμβιβάστηκε και αμύνθηκε αφήνοντας τους στο πάτωμα αλλά της είχαν αφήσει νυχιες στη μέση στην κοιλιά και τα χέρια. "Σέξι" λέει ο Αντόνιο και την πλησιάζει.
"Μείνε μακρυά της"
"Μην ανησυχείς Ντιμίτρι ο γέρος δεν μπορεί να μου κάνει και πολλά" είπε ειρωνικά
"Πως με είπες; Θα το πληρώσεις αυτό"
"Πρόσεχε μη σπάσεις κανα πόδι γιατί ξέρεις τι λένε για τους γέρους ή από πέσιμο ή απο..."
"Αυτό ήταν" είπε χάνοντας την ψυχραιμία του.
Ήταν εύκολο να μπλοκάρει της επιθέσεις του όταν ήταν θυμωμένος πολύ δύναμη καθόλου τεχνική. Αλλά κάποια στιγμή σταμάτησε και γέλασε.
"Ξέρεις κάτι μου θυμίζεις πολύ την Καμέλια."
"Τι;"
"Θέλω να δω αν έχετε το ίδιο βλέμμα όταν θα σου κάνω έρωτα;"

----------------------
Νομίζω ότι κάποιος θα φάει παρά πολύ ξύλο!!!
Εσεις τι λέτε;