Çalan alarmla gözlerimi yeni bir güne açtım. Hemen hazırlanıp dershaneye gitmem gerekiyordu. Ama meşhur sabah mahmurluğuyla yatakta oturup kalmıştım. Kuşların cıvıltısı kulağıma fısıldıyordu sanki böyle güzel bi günde ders çekilir mi diye. Zoraki kalkıp hazırlandım sonunda. Aceleyle evden çıktım.
Yolda düşüne düşüne yürümek en büyük hobimdir. Ve her seferinde hakkını veririm bugün de verdim. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Kardeşim dediğim her şeyimi anlatıp paylaştığım hayatımın her safhasında yanımda olan yegane dostumu kaybettim. Bir hiç uğruna üstelik.
Düşüncelerimi bölen bir msj sesi geldi. Telefona baktığımda Şilay'dandı."zehir gibi bir gün geçirmen dileğiyle." İyi insan lafının üstüne diyebildim kendi kendime. Ne olursa olsun ona kötü diyemezdim. O bana ne kadar kızsa da kendince haklı olduğu için artık tek bir cevap dahi vermiycektim. Varsın beni haksız bilsindi.
Dershaneye varıp soluk soluğa mermer merdivenleri çıkarken kesin sınıf yine boş diye geçirdim aklımdan. Ne kadar geç kalsam da yine herkesten önce geliyordum. Sınıf arkadaşlarınız tembel erkek sürüsüyse böyle oluyormuş demek ki. Evet malesef sınıfta da yalnızım. Yalnızlık kaderim olmuş durumda şu aralar. Her derse gelişimde artık bana bir arkadaş gelsin diye dua ediyorum ama nafile...
Kapıyı açmamla kalakaldım. Yeni bir arkadaş vardı vee tabi ki yine erkekti. 1.80 boylarında kumral ve gözlüklü. İlk bakışta oha dedirtmese de yakışıklılığıyla sanki farklı bişeyler hissettim. Bir sempatikliği vardı. Şaşkın baktık ikimiz de sonra o sayısal sınıf değil mi diye sorarak sessizliğimizi bozdu. Evet diyip oturdum ben de. O niye şaşırdı ki şimdi. Yeni birilerini görmeyi zaten bekliyordu.
Ardından hoca geldi ve diğerleri. Tanışma sırasında adını öğrendim. Umut. Sonra dersler ve testler... Zaten dershane başka bir anlam ifade etmiyor benim için. Derste ders dinler derse katılır, tenefüste ya kitap okur ya test çözerim. İnek falan sanmayın beni. Sınıfıma göre belki azıcık öyle gözükebilir. Hiç bir şey yapmazsam camdan meydanı seyrederim. Arada 10. Sınıftaki sınıf arkadaşlarım gelir yanıma bazen ben giderim. Bu sene ayrıldık malesef. Dershaneyi de böyle idare ediyoruz işte bir şekilde okuldaki arkadaşlarım da bana yetiyor. Hem bu yalnızlıkla da aramda bir bağ oluştu. Yalnız değilken huzursuz oluyorum bazen.
Sınıftaki erkek sürüsüyle pek muhabbetim yok bildiğiniz üzere. Onlar aralarında konuşur, hocayla konuşur ben de kulak misafiri olurum. Sınıfta yok denecek kıvamdayım. Tenefüs desen sigara tüttürürler. Bense nefret ederim. Hiç ortak bir yön bulamadık arkadaşlarla kaynaşacak. Selim'le denemelere dair ufak bir rekabetimiz var sadece. Edinğim bilgilere gelirsek; birkaçının sevgilisi var. Bazıları dershaneye gelmeye tenezzül bile etmiyor. Yeni arkadaş da dahil. Yüzünü nadir görüyoruz. Gelenlerin de mahalle kavagalarını dinliyorum, okulda sigara içerken nasıl yakalandıklarını, hoşlandıkları kızları. Umut' la bir ortak noktamız varmış. Okulumu öğrenince sevgilisini sordu bana. Tanıyomuy muşum diye. Tanımıyorum. Banane senin sevgilinden. Hiç birine bir gıdım bir şey hissetmiyorum tabi ki.
Ben tövbeliyim.
~~~~~~~~~~~~~~~
İlk bölüm, ilk deneyim. İnşallah beğenirsiniz ve devamı gelir.
