Bu sabah telefon alarmından tam sekiz dakika önce kalktım.Uykuyu ve uyumayı pek sevmediğimden dolayı erken kalkarım sonuçta insan bir şeylere alışınca,bu durum hayatında süregelen bir şey oluyor.
Yaşadığım tüm zamanlara dönüp baktığımda,sayfalarca acı biriktirdiğimi ve bu hayatta aslında kendim için hiç bir şey yapmadığımı far kettim.Ben başkalarının mutluluğu ile mutlu olan bir adamdım ve hiç bir zaman kendimi ayırmıyordum.İşin kötü olanı bunu iş işten geçtik den sonra anlıyorum
İnsan hayatındaki hiç bir şeyden hemen hemen sıyrılamaz.Evrende o kadar çok obje nesne yada her ne boksa var ki.Onu hatırlamamak gibi bir lüksü kalmıyor insanın.Benim kurtulduğum tek şey sanırım bu aptalca saplantı oldu.Evet ,saplantılardan kurtulmak gerekliydi ve bunu yavaş yavaş başarıyordum yada öyle sanıyordum.Yeni bir hayat için yapmam gereken tek şey,hayatımdaki kadını çıkarmaktı.Bunun için Ahmet Toralı adından vazgeçtim ve kendime bam başka bir kimlik yarattım.Kimsenin beni tanımadığı bam başka bir kimlik yarattım kendime.Kimsenin beni tanımadığı,sadece yazdıklarımı okuduğu bir Dünya.Herkes ikinci bir hayata sahip olmak ister,belki de bunu en çok ben hak ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dilek
Romanceinsan umut ederek yaşamayı öğrenir. Tıpkı bir yıldız kaydığında gözlerimizi sıkı sıkı kapatıp ellerimizi göğsümüzde birleştirip dilek tutmak gibi bir şey bu. Biliriz aslında yıldızların kaymadığını; bunun atmosfere girip sürtünerek yanan bir meteor...
