MY OBSESS KILLER LOVER

Kabanata 4

Althea's POV

Naalimpungatan ako ng may marinig akong sunod sunod na putok ng mga baril. Bigla ko syang naalala agad akong napabalikwas ng bangon.

Hindi!!

Pagsilip ko sa bintana ng aking kwarto.
Nakita ko mula sa ikatlong palapag ang mga nagkalat at nagkikislapang mga police patrol. Pero isang kotse lang ang pumukaw ng atensyon ko.

Isang hummer truck.
Pero hindi lang basta hummer truck kundi ang mismong kotse ni dad.
Lahat ng pagiisip ko ay nasagot ng makita ko sya.

May hawak na baril at naghahanda sa pagsalakay.

'D....dad?? Daddy!!!'

Marie

Yan mismo ang nakatattoo sa bandang leeg nya. Ang mismong pangalan ko.

Halos mawalan ako ng dugo sa nakikita ko. Ang kinakatakutan ko nangyari na.

Nagulat ako nang marinig kong nagsara ang pinto ng aking kwarto.

' DYOS KO PO! A.....ANONG.....'

'SSSSHH! Itatakas kita. Hindi ako papayag na makuha ka nila sa akin.'

Dyos ko, may mga tama sya ng baril isa sa balikat, daplis sa tagiliran at may dugo rin sa ulo. Walang salita na lumalabas sa bibig ko. Hindi ko man lang namalayan na tumatakbo na pala kame palabas ng mansyon.

Napahinto sya sa pagtakbo nang maramdaman nyang tumigil ako.
Naawa ako sa sitwasyon nya. Kasalanan ko ito! Kasalan ko kung bakit nagkaganito sya!! Kasalanan ko!!

Patuloy ako sa pag iyak. Hini ko narin namalayan na nasa labas na kami ng mansyon. Sa lugar malapit sa ilog na kung saan lagi kaming nagppicnic.

'T..tama na. Ibalik mo na ako ayaw ko ng makitang nasasaktan ka dahil sa akin please

Mabilis nya akong niyakap na ikinabigla ko.

'NO!! I WONT DO THAT!! NGAYON PA?? NGAYON PA NA MAHAL MO NARIN AKO? LISTEN ALTHEA.

ITO?

ITONG MGA SUGAT KO BALEWALA ITO. WALA ITONG KWENTA HINDI KO IINDAHIN ITO. PERO YUNG UMALIS AT IWAN ULIT AKO YUN ANG HINDI KO KAYA ALTHEA!! MAS IKAMAMATAY KO KUNG KUKUNIN AT ILALAYO KA NILA SA AKIN! NAIINTINDIHAN MO BA?
IKAMAMATAY KO PAG KINUHA KA NILA!! MABABALIW AKO ALTHEA!! KAYA PLEASE,DONT! DONT MAKE ME DO IT. PLEASE IM BEGGING DON'T LEAVE ME'

Humagulhol nalang ako wala na kasi akong maisip na sasabihin. Parang kinain mismo yung dila ko.

'LUMAYO KA SA KRIMINAL NA YAN ALTHEA!'

'DAD!!!'

Napabitiw ako ng yakap ng makita ko si dad sa likod nya. Nakatutok ang baril nya dito at bumebwelo ng pag putok.

'Dad please!! Put your gun down please'

Pagsusumamo ko pero parang wala syang marinig. Maya maya pa'y nangyari ang hindi ko inaasahan.

*BAAANGGG!!*

Masyadong mabilis ang mga nangyari.
Kanina yung taong mahal ko kaharap ko lang. Pero bigla nalang....

'HINDI!!!!!'

Hinahabol ko sya nang tingin nagpagulong gulong sya sa bangin. Gusto ko syang daluhan, gusto ko syang sundan. Pero pinipigilan ako ni dad..

'Anak tama na'

'DAD I'LL FOLLOW HIM BAKA MAY SUGAT SYA DAD. DAD!!! DADALHIN KO SYA SA OSPITAL. TUMAWAG KAYO NG AMBULANSYA!! PARAMEDICS PLEASE. YUNG KASINTAHAN KO NAHULOG SA BANGIN!!!!! CALL AN AMBULANCE PLEASE!!!!"

Para akong nawawala sa sarili ko nung time na yun. Niyakap ako ni dad habang patuloy ang pagiyak ko. Nakatingin lang ako sa malalim na bangin na pinagbagsakan nya.

'Anak patay na sya'

'NOOOO!! HINDI PA SYA PATAY!!! DAD!! DO SOMETHING!!!!' Nag pupumiglas ako sa yakap nya pero ako mismo, katawan ko mismo ang nagsasabi na tama na hindi mo na kaya.

Para akong malalagutan ng litid sa pagsigaw. Gusto kong tawagin sya sa pangalan nya. Pero hindi ko alam. Hindi ko alam ang pangalan nya.

Dyos ko kung panaginip lang ito gisingin nyo na ako. Ayaw ko na sa bangungot na ito parang awa nyo na po.

Sobrang sakit ng iyak ko.

Gusto kong isipin na nakaligtas sya, na nakakapit sya sa damo na buhay at humihinga pa sya.
Pero iba yung pumapasok at malapit paniwalaan ng sarili ko, unti unti nahuhulog na ako sa patibong na.

Patay na sya.. patay na ang lalaking lubos kong minamahal.

Patuloy ang pag iyak ko  ang sakit ng iyak ko na sinamahan pa ng hagulhol.
Naramdaman ko nalang na biglang umikot ung paningin ko kasabay ng pagdilim ng lhat sa paligid.

'ALTHEA WAKE UP!!"

-----------------------------------------------------------------
5 years later.

5 taon at pang limang beses narin ulit ako nag tapon ng gardinia flowers dito. Ang bulaklak na paborito mo.
Bakit ganun limang taon na pero yung sugat na iniwan mo dito sa puso ko sariwa parin sobrang sakit parin.
Hindi ko parin tanggap na iniwan mo na ako ang dami ng nagbago.

Pati yung mansyon mong puno dati ng masasayang alaala kasama ako, ngayon puno na nang agiw, sanga, lumot at unti unti naring nawawasak dahil sa panahon.

Hanggang kailan? Hanggang kailan magiging ganito?

Alam mo ba yung labis kong pinagsisisihan? Bago mo ako iwan?

Yun yung masabi kong mahal na mahal kita bago ko sabihin ang buo mong pangalan.

Napaupo nalang ako kasi hindi na talaga kaya ng mga tuhod at binti ko.
It's your 5th death anniversary, sobrang sakit padin.
Tumagal ako ng halos 30 mins. Bago ko mapagpasyahang umalis na.

'Hanggang sa muli mahal ko' bulong ko sa hangin.
Papalakad na sana ako ng may maramdaman akong yumakap sa dalawa kong binti. Napangiti nalang ako ng di oras.
Di mapag kakailang mana ito sa akin.
May singkit na mata maputing balat, brown na mata at may pagka kulot na buhok.

'Nanay!'

Napaka cute nya talaga. Bubuhatin ko na sana sya pero may napansin akong pares ng sapatos sa harap ko, nag angat ako ng tingin sa kanya.

'Babe it's getting late ako nalang magbubuhat sa kanya you must be tired'
----------------------------------------------------------

O! Wait lang guys may epilogue pa wag muna kayo magalit sa akin. SANDALI CHILL LANG!! 😆