Çoğumuz etrafımızda ki yoğun kalabalığa rağmen en yalın halimizi yaşiyoruz.Fanus misali şeffaf bir tabaka var derimizden ötede.İnsanların dokunupta kirletemediği hayeller besliyoruz o fanusun içinde.küçük ,tatlı kelimelerin arasına yoğun mutluluklar sıkıştırıyoruz.Karanlık ruhların bulupta sıkıştırmadığı. Ama öyleleri varki simsiyah elleriyle yorulmadan bir şeyler yazıyorlar fanusun üzerine.
Bazen birkaç kelime nefret,bazende kelimelere anlamadırılmayan karalamalar.
Zaman içersinde o kadar çok şey birikiyorki derimizin ötesinde ,ne dışarıyı görebiliyoruz ne de içeriyi .
Güneş hergün uğramıyor artık ruhumuzun karanlık köşelerine. Hayeller kurumaya yüz tutmuş ,arasına yoğun mutluluklar sıkıştırdığımız kelimeler kaybetmiş ışıltısını. Geride bırakılan ve hissedilen tek şey karanlık...!
