MY CROSOFT - PUBLISHED UNDER PSICOM

SP: Crosoft's Confession (Part 19)

"Pst," naiangat ko ang ulo. "Anong problema mo Crosoft?" tanong saken ng prof ko sa thesis. "Hindi ka na nakikinig saken. Oh, alam mo ba ang mga mali mo sa thesis mo?"

Napakamot ako sa ulo sabay hila ng upuan ko sa gilid ng table ni Prof. Actually, lutang ako masyadong nitong nakaraang araw. Pati sa thesis ko hindi rin ako makapag-concentrate.

"Sorry, sir, medyo ubos na rin ang talino ko diyan eh." I chuckled.

"Minor changes lang naman ang isinulat ko dito sa thesis mo."

"Ahm, sir,"

"Yes?"

"Ano kasi... " I trailed off.

Sa totoo lang close ako sa prof namin sa thesis. Halos lahat ng mga estudyante naman talaga since sobrang bait at maunawain niyang tao. Para lang siyang tatay sa amin.

"Sa tingin n'yo sir, kapag ba nagka-amnesia ang isang bakla malaki ang chance na magiging lalaki na siya?"

Kumunot ang noo nito. "Bakit mo naman na tanong?"

"Wala lang," I shrugged. "Curious lang naman ako."

Natawa ito sabay tapik sa balikat ko. "Bakit nagdadalawang isip ka na ba at gusto mo ng magbagong buhay?"

"Sir naman!" natawa lang ito. "Ewan ko sayo sir."

"Well, para sa akin lang naman 'no. Maaring maging lalaki na siya since wala naman siyang maalala. But I guess, if natural na talaga sa kanya ang pagiging binabae may pagkakataon siguro na lumalabas na lang 'yon sa kanya ng hindi niya napapansin. Pwede ring dumating siya sa punto na mag-iiba na rin ang nararamdaman niya. I think it's a choice, may mga tao talagang binabae na mas gugustuhin ang magmahal ng babae. May iba naman, na hindi. But no matter what the choice is as long as you're happy, doubts about things may not have a great impact in you, kasi 'yon ang pinili mo. 'Yon ang gusto mo... 'yon ang tinitibok ng puso mo."

"Sir ang lalim nun ah!"

"Ikaw na bata ka ayosin mo 'yang buhay mo."

"Maayos naman po, medyo magusot lang."

"Tsk, hay naku! Kayong mga kabataan talaga minsan hindi ko ma gets."

"But thanks sa advice sir, pag-iisipan ko po ang suggestion n'yong magka-amnesia ako." I chuckled, then laughed.

"Baliw kang bata ka, 'di ko 'yon sinabi. Ang mabuti mong gawin i-revise mo na 'tong thesis mo para maka-graduate ka na uy!"

"Yes sir!" tawa parin ako nang tawa.

Kinagabihan nun gaya ng lagi kong ginagawa sinundo ko si Cam sa coffee shop na pinagtatrabahuan niya. Habang naglalakad ay naisip ko ang sinabi ni sir saken. Ano kaya kung magpasagasa ako at magka-amnesia, may excuse na ba akong makipag-break kay Jeymes at ma focus ang sarili ko kay Cam?

Langya! Amnesia nga eh, diba? Di mai-erase din sa buhay ko si Cam. Aksaya ka sa bobo Crosoft! May selected amnesia kaya! Gaga, meron, kaso 'di 'yon manually, automatic 'yon. Ano ba ang amnesia kotse? Wow, ha?! Pack juice naman! Litse! Huwag na nga lang ang gulo kong kausap!

"Eh kung bakit ba naman kasi nagkamalisya kana sa kanya? Kasalanan ko, ganun? Malay ko bang magkakaroon ng change of heart 'tong litseng puso ko? 'Di confuse ako ngayon?" At nag monologue pa ako, di wow!

I sighed. Okay lang sana ang ganun kung wala na akong nararamdaman kay Jeymes kaso mahal ko parin siya. Hindi ko rin maisip na makipaghiwalay sa kanya... but here comes Cam, isa pang pabigat sa puso ko. Hindi na ako makontento sa pagiging kaibigan niya. Gusto ko na laging kasama siya at manyakan siya – este langya naman talaga oh! Kita mo? Kita mo? Iba na talaga ikot ng puso at isip ko. Peste!