P.o.v Rose.
Ik mag al weer naar huis. Harry zit de hele tijd met een bezorgde blik te kijken. Alles wat ik doe houd hij in de gaten. Ik mag niet eens op staan om mn kleren te pakken. Ugh als dit nog 4 maanden zo doorgaat word ik gek. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn maar ik mag toch nog wel zelf wat doen of moet ik 4 maanden in bed gaan liggen?. Dacht t dus ff niet. De dokter komt binnen en zegt je gaat zo naar huis. Hij kijkt Harry nog een keer veelbetekenend aan. Ik zeg wat is dit?. Vertel me wat er is. Harry zegt dr is niks lief maak je maar niet druk. Ik kijk Harry kwaad aan en zeg vertel t nu of ik ga bij Zayn wonen. Ik weet dat dit onder de gordel is bij hem maar ik moet t weten. Harry kijkt me kwaad aan. De dokter komt tussen beide en zegt t is heel simpel je mag totaal geen stress hebben anders overleefd je baby het als nog niet. Ik kijk de dokter met grote ogen aan. Ik kijk Harry aan en zeg jij wist dit?!. Rose rustig alsjeblieft smeekt Harry me. Ik haal diep adem en hou mezelf rustig. De dokter loopt weg en Harry pakt mn spullen en we lopen richting auto.
Eenmaal thuis laat ik me op de bank zakken en kijk verslagen voor me uit. Ik weet niet hoe ik dit kan volbrengen. Ik 4 maanden lang zonder dat ik 1 seconden stress mag hebben. Hoe wil ik dat doen?. En dat terwijl mijn baby dood kan gaan?. Lieverd gaat het?. Ik schud mijn hoofd van nee en kijk naar Harry. Ik kan dit niet Harry.
Ik kan dit echt niet.
Tuurlijk wel we doen dit samen Rose we gaan hier samen doorheen. Ik knik. En leg mn hoofd tegen Harrys borst en hou Harry stevig vast. Ik hou nu al zo veel van dit kindje. Als hij of zij dood zou gaan zou ik t mezelf nooit vergeven.
