Fuck, I think I'm in love. I (DUTCH)

--35,

Ik was veels te veel afgeleid tijdens werk. Ik lette niet op, schrok van klanten en werd weggestuurd van de receptie omdat ik daar toch niet nuttig was vandaag.

Toen werk afgelopen was schoot ik lichtelijk in paniek, want nu moest ik terug naar huis, wat betekende dat ik David weer zou zien en moest gaan uitleggen dat ik..,

Dat ik wat? Niet meer met hem wilde zoenen? Dat ik hem niet leuk vond? Ik wist niet eens meer of dat een leugen of niet was.

Ik probeerde zolang mogelijk zonder dat het opviel te rekken bij werk, en maakte een omweg tijdens het rijden naar huis.

Misschien moet ik doen alsof er niets gebeurd is.

Ik parkeerde mijn auto en bleef zitten met mijn handen aan het stuur geplakt. Ik had zo mijn keuzes;

Zeggen dat dit niet nog een keer mocht gebeuren. Alhoewel ik niet wist of ik dat nou wel wilde.

Zeggen dat ik hem niet leuk vind, nooit niet. Alhoewel ik me heel erg afvraag; vind ik hem leuk of niet?

Doen alsof er niks gebeurd is. Hoe kan ik doen alsof er niks is gebeurd?!

Weggaan en pas thuiskomen als hij al slaapt. Wat als hij nog wakker is? Wat zal hij denken als ik niet thuiskom?!

Ik kon niet met meer opties opkomen en stapte zuchtend uit mijn auto.
Ik zie het wel.

Ik liep naar de voordeur, open, duw, binnenstappen, dicht, staan blijven.

David zat op de bank en ging rechtop zitten toen hij me zag.

Yeah right, er niet over beginnen is een no-go.

"Hoi." Zei ik.
Serieus?!

David bewoog zijn lippen alhoewel er geen geluid uitkwam en stilte vulde de kamer.

"Dus," zei ik zacht.

"Dus," herhaalde David me.

Het werd weer stil.

"Ik denk dat-,"
"Ik vind j-,"
Tegelijk.

Serieus?!

Ik glimlachte eventjes. "Jij eerst."

"Misschien kunnen we een beter gesprek voeren als we geen 5 meter van elkaar vandaan staan,"

Ik voelde mijn gezicht heet worden, knikte zacht, liep naar de bank en ging op een veilige afstand van David zitten.

Moet ik mijn schoenen uitdoen? Of is dat raar?
Ze zitten irritant.
Niet het goede moment?

"Ik-," begon David.
Ik deed mijn schoenen uit, hij keek toe. Volgensmij had ik hem onderbroken.

"Sorry," ik tilde mijn benen op en ging comfortabel op de bank zitten.

"Mag ik nu beginnen?"

Ik grijnsde. "Van mij wel,"

Hij glimlachte even, toen werd het stil, en toen zei hij; "ik weet niet wat er vanmiddag gebeurde, maar als je me.., niet leuk vind.., dan is dat, oké," hij perste zijn lippen op elkaar alsof hij het er niet mee eens was.

Ik zette mijn kin op mijn knieën en zuchtte. "Ik weet het niet,"

"Wat?"

"Of ik je léuk vind, sukkel,"

David glimlachte heel kleintjes en keek weg.

"Ik heb natuurlijk ook een vriendje..,"

"Je hebt wát?" David klonk.., geschrokken.

"Een vriendje! Heb ik je dat nooit verteld?"

"Nee! Jezus!"

Ik grijnsde. "Grapje." Begon vervolgens te lachen.

David schudde zijn hoofd afkeurend maar grijnzend en gooide een kussen naar me toe. "Trut."

Ik grinnikte.

Het werd weer stil.
Heel lang.

Toen; "ik kan wachten,"

"Op wat?"

"Jou,"

Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Hoe bedoel je?"

"Tot je de keus hebt gemaakt,"

"Jezus wat klinkt dit stom!" Ik hees mijn handen in de lucht en schuilde er vervolgens mijn gezicht in.

"Sorry,"

"Nee, het is oké," ik haalde even diep adem en haalde mijn handen weer weg.

David glimlachte even, en keek weer weg.

"Ik wil het wel een kans geven," mompelde ik met heel veel moeite. Toen ik dat had gezegd was het ten eerste alsof er een last van mijn schouders was gevallen, ten tweede kon ik nu wel in huilen uitbarsten.

"Het?" David keek.., verward.

Tja, ik was ook zo lekker duidelijk.

Ik kneep mijn ogen dicht. Adem in. Adem uit. "Ons,"
Wauw, dat was, serieus, heel moeilijk voor me.

David, hij glimlachte, niet te groot, maar voorbereid.

"Je bedoelt, samen?"

"Ja, jezus," ik haalde het elastiek wat mijn staart vasthield uit mijn haar en haalde er een hand doorheen.

"Cool."

"Dat was niet echt de reactie die ik had verwacht,"

"Je vind me leuk?"

"Nee........, ja."

David grijnsde.

"En, ik bedoel, ik wil niet gelijk een relatie, David. Ik bedoel-, ik wil-, langzaam. Ik wil er aan kunnen wennen, snap je?"

Ja, goed uitgelegd. Not.

David knikte. "Ik denk het."

Ik wilde niet dat het te snel ging. Ik wilde alles langzaam, ik wilde aan alles gewend raken voordat ik er iets serieus van maakte. Omygod, uitleggen is niet mijn sterkste punt.

"Laten we elkaar handen er op schudden."

"Op..?"
Ja, op wat? Goede vraag?

"Op.., rustig aan doen." Ik fronste mijn wenkbrauwen om mijn eigen uitspraak en stak vervolgens mijn hand uit.
Hij schudde het.

Great.
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik zojuist aan ben begonnen.

V & C & follow