It Was Only Just A Dream (Nederlands - Completed)

Part 17 Fix You

Hiii there!

Nieuw maar kort hoofdstuk (I AM SORRY)

En omdat @Bright_Starlight een superlief persoontje is ^^ Dit hoofdstuk is aan haar opgedragen ^^

Enjoy Reading!

xx

--------

Denovan laat me rustig los. ‘Ik zal je even met rust laten’ fluistert hij in mijn oor. ‘Dankje’ Ik geef hem een kus op zijn wang. Denovan verdwijnt. Ik kijk naar buiten. Moest het zo lopen? Gemengde gevoelens over alles. Denovan, Cathal, thuis. Waarom moet alles hier zo moeilijk zijn? Ik loop naar de badkamer en neem een warm bad. Ik vergeet even alles. De rust doet me goed.

Maar weer drijven de vragen omhoog. Wat was er net met Luna? Langzaam druppelt het water van mij af en droog ik me. Ik kleed me in dezelfde kleding. Ik moet Luna nu echt spreken over gisteravond. En waarom ze zich opeens zo vreemd gedroeg net. Ik loop naar de deur en begin Luna te zoeken.

Na dik een halfuur zoeken heb ik haar nog niet gevonden. Ik loop naar de hal waar Denovan en Micheal druk bezig zijn met discussiëren. Zachtjes hoor ik mijn naam een aantal keer vallen. ‘Wat is er?’ vraag ik. Denovan schrikt op. ‘Devi, gaat het?’ vraagt hij. ‘Ja, het gaat prima. Hebben jullie toevallig Luna gezien?’ vraag ik. ‘Luna? Wie is dat?’ vraagt Denovan.

Ik zie dat Micheal boos naar Denovan kijkt. ‘Ja, Luna. Jeweetwel, dat dienstmeisje. Ze was een uur geleden ongeveer in mijn kamer’ zeg ik verbaasd. ‘Ik ken geen Luna. Ken jij een Luna Micheal?’ Denovan draait zich om naar Micheal. ‘Nee’ zegt hij kortaf tegen Denovan. ‘Ik weet toch echt zeker dat er een Luna is!’ roep ik boos. ‘Devi, rustig, je bent vast nog een beetje verward door gisteravond’ zegt Denovan om me rustig te krijgen. ‘Ik ben rustig genoeg!’ grom ik. ‘Jaja’ Micheal grinnikt. Denovan komt opeens dreigend op me af. ‘Ga weg! Engerd! Jij hebt gisteravond wat raars met mij gedaan!’ roep ik boos. Hij pakt mijn gezicht vast. ‘Devi, je was gisteravond flauwgevallen, je bent verward, je verzint zomaar iets’ Hij laat mijn gezicht los. Micheal loopt snel weg.

 

‘Echt? Ben ik gek aan het worden?’ vraag ik bang. ‘Nee, niet gek. Iedereen heeft wel een keer zoiets. Blijf rustig. En als je ergens over wilt praten. Ik ben er voor je’ zegt hij op een zachte toon en loopt weg. Verbaasd kijk ik hem na. ‘Wat gebeurt hier allemaal?’ zeg ik tegen mezelf. Ik begin me slap te voelen. Voordat het zwart voor mijn ogen begint te worden, vangt iemand mij op. ‘Devi?’ Een mannenstem maakt mij opeens weer wakker. ‘Pap?’