Kapı hızla yumruklanıyordu. Babam:
-Biz bakalım siz oturun.
Babam ve Volkan abi kapının deliğinden dışarıya baktılar.
-Kaç taneler? Diye sordum:
-Beş.
-Ne yapacağız? Dedi Masal telaşlı sesiyle. Babam:
-Çok ses çıkarıyolar. Halletmemiz lazım. Daha fazla olurlarsa kapıyı kırabilirler. Volkan abi babama dönerek:
-Abi bir fikrim var.
-Söyle Volkan. Artık fikirlere açığız.
-Şimdi yukarıda bir cam var. O camın hemen yakınında da bir ağaç... Ama dalları biraz ince. Ancak kayarak inebiliriz.
-İtfaiyeciler gibi mi? Dedim heyecanıma yenik düşerek. Volkan abi:
-Aynen öyle. Ne diyorsunuz? Babam:
-Bana uyar. Ama babam sıkıntı.
-Burada yem olmaktan iyidir. Bir şekilde inerim.
-Tamam. Peki Masal?
-Şaka mı? Ben tamamım.
Grup anlaştıktan sonra planı uygulamak üzere yukarı çıktık.
