Evden Ayrılış

1.4K 60 12
                                    

Annem bunları dedikten sonra odamdan çıktı.Ben karar vermiştim.Kararım da üzülmekti.Çünkü ben arkadaşlarımdan,okulumdan,öğretmenlerimden ve en çok da doğduğum ve büyüdüğüm bu şehirden ayrılmak istemiyordum.Ben bir cadıyım fakat ruhum hala bir insandı.İnsanların yaptığı şeyleri yapıyordum ve bunları yapmayı seviyordum.Herkes gibi sıradan bir insan olmayı seviyordum.Bütün bunlar 15 yaşında bir kız için çok fazlaydı.Bunları düşündüğüm için o gece hiç uyuyamamıştım.
Ertesi gün annem beni erkenden uyandırdı.(Zaten uyanıktım sadece gözüm kapalıydı.)"Uyan kızım ,büyülü süpürgeyi kaçıracağız!"diye telaşla beni dürtüyordu.Ben de uyku sersemi bir şekilde "Büyülü süpürge mi?!?"dedim.
"Sonra sana anlatırım!Kıyafetini üstüne ışınla çabuk!"dedi telaşla."İyi de anne,ben büyü yapamıyorum ki!"dedim."Ay,doğru!" demesiyle kıyafetlerimi üstüme ışınlaması bir oldu.Annemi ilk defa büyü yaparken görmüştüm.İkimiz de odamdan çıktık.Babam o sırada büyüyle kravatını bağlıyordu.Annem babama "Sam,hazır mısın?" "Hazırım, Lapis.Haydi çıkalım"dedi babam da anneme.Babam ve annem valizlerimizi büyülü uçağa ışınladılar.Babam uçağa ışınlandı.Annem de hem kendini hem beni ışınladı.Büyülü süpürge,dev bir cadı süpürgesiydi.Dışı uçaklar gibi kaplı değildi.Bir sürü büyücü ve cadı yolcu onun üstünde oturuyordu.Annem ve babam bu süpürgeleri sadece cadı ve büyücülerin görebildiğini ve binebildiğini söylediler.Cadı hostesler bize kahvaltımızı verdi.(Cadı hostesler de mini süpürgelerde uçuyorlardı.)Sonra da bulutlara doğru uçup oradaki portaldan geçtik.

Cadılar Ve Büyücüler Okulu:Okuldaki Yeni Cadı (TAMAMLANDI)Where stories live. Discover now