Remix a la nerd

7 Vayenne

Vayenne p.o.v. 

Ethan, Ethan was degene die bij me was toen ik wakker werd in het ziekenhuis. 

Hij, en niemand anders. 

Niet mijn vrienden, niet mijn moeder. Nee. Hij. Hij was er. 

Misschien moet ik hem een kans geven. Hij is anders dan ik had verwacht. 

'Dus. Eigenlijk weet ik niets van je behalve dat je naam Vayenne is.' zegt Ethan. Ik glimlach en neem een hapje van mijn hamburger. 

'Dan gaan we elkaar vragen stellen.' antwoord ik daarna. 

'Oké. Mag ik beginnen?' vraagt Ethan. Ik knik. 

'Wat vind je leuk om te doen?' vraagt hij. Ik denk even na. 

'Ik houd ervan om te gamen, lezen en muziek te luisteren.' zeg ik. Hij kijkt me vreemd aan. 

'Wat is er?' vraag ik. 

'Niks. Alleen had ik verwacht dat je meer dingen zou doen als andere meisjes. Shoppen, make-up en al die zooi.' zegt hij. 

'Nevermind. Mijn beurt.' zeg ik. Ethan neemt een frietje tussen zijn tanden en wacht. 

'Wat is je lievelingskleur?' vraag ik met een serieus gezicht. Ethan barst in lachen uit. 

'Wat?' vraag ik onschuldig. 

'Ik had echt een heel serieuze vraag verwacht en dan vraag je mijn lievelingskleur.' zegt hij tussen het lachen door. 

'Oké. Touché. Maar ik wil het toch weten.' zeg ik. 

'Zwart. En de jouwe?' antwoord hij vragend. 

'Zwart.' zeg ik. Ik neem ondertussen de laatste hap van mijn eten, net zoals Ethan. 

We gooien onze dingen weg en lopen naar buiten. We stappen in de auto van Ethan en beginnen te rijden. We zingen mee met de meest rare liedjes op de radio, en het gekke is. 

Dat ik het leuk vind. 

'Ik moet even tanken, wil je mee of blijf je zitten?' vraagt Ethan. Als antwoord stap ik de auto uit. Bij ons zijn er altijd van die grote winkels bij de tankstations. 

'Ik ga alvast naar binnen.' zeg ik. Ethan knikt en ik loop in de richting van de winkel. Als ik binnen ben loop ik gelijk naar het achterste gedeelte. Ik neus wat door de kleding en mijn oog blijft hangen bij iets wat werkelijk perfect is. En ik krijg er een idee bij wat nog perfecter is. 

'Vayenne! Waar ben je?' hoor ik Ethan vragen. Als antwoord zwaai ik. Niet veel later staat Ethan naast me. Ik gooi de zwarte zwembroek naar hem. 

'Wat- Vayenne. Waarom heb je een zwembroek naar mijn hoofd gegooid?' vraagt Ethan. 

'Omdat wij, een midnight swim gaan houden.' antwoord ik terwijl ik zelf een zwarte bikini pak. Ethan lacht. 

'Je bent serieus?' vraagt hij met grote ogen als hij ziet dat ik naar de kassa loop. 

'Ja. Je leeft maar één keer. En een midnight swim staat nog op mijn bucket list.' zeg ik. Ethan zegt niets, maar volgt me grinnikend.  
Hij pakt onderweg nog twee handdoeken en legt die bij de badkleding op de toonbank. Ik betaal, tegen Ethans wil in. 

'Mogen we ze hier aandoen mevrouw?' vraag ik aan de vrouw achter de kassa wanneer ik betaald heb. 

'Ja doe maar.' zegt de vrouw, half slapend. Ik trek Ethan mee naar de kleedhokjes achter in de winkel en loop zelf in een die ik dicht doe. Snel schiet ik in de bikini en zie dat hij goed past. Ik trek mijn kleding er weer over aan en loop het hokje uit. Ethan staat ook al te wachten. We lopen samen weer de winkel uit en horen nog net de kassadame zeggen dat we een schattig stelletje zouden zijn. 

We stappen in de auto, alleen dit keer anders. Ik achter het stuur, en Ethan op de stoel ernaast. 

'Kun jij wel rijden?' vraagt Ethan. 

'Daar ga je nu achter komen.' antwoord ik terwijl ik de weg op scheur. 

~~~

'Hier is het.' zeg ik terwijl ik uitstap. Het meer is prachtig s' nachts. Er ligt een zilveren gloed overheen. En het is niet koud op dit moment. En dat terwijl het rond drie uur s' nachts is. Ik trek mijn korte jeans uit en het topje wat ik erboven aan had. Ethan twijfelt. 

'Wat is er?' vraag ik. Ethan zucht. 

Oh ja. 

De pruik die hij op heeft. 

'Ethan, je weet dat ik bij het team van Vy hoor en dat ik dus weet wie je echt bent.' zeg ik. Ethan kijkt eerst verschrikt op en ontspant dan weer. 

'Oh ja. Maar ik heb je helemaal niet gezien!' roept hij uit. 

'Ik zat bij Teresa, in een kamer naast die van Vy. Ik kom ook wel eens koffie, donuts of iets anders brengen. Als Vy dat wilt. Ik heb je gezien toen je de kamer binnen kwam, en ook toen je je pruik afdeed. Het is oké.' zeg ik. Ethan knikt en trekt dan zijn shirt uit. Ook doet hij zijn pruik af. Alles legt hij op een hoopje bij de auto. Ik kijk naar Ethan en zie dat hij ook naar mij kijkt. 

Ik moet eerlijk toegeven dat Ethan vaak naar de sportschool gaat, en dat dat ook goed te zien is. 

'Samen.' zeg ik terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek. 

'Samen.' zegt hij terwijl hij mijn hand vastpakt en we samen het water in rennen. Ik slaak een gilletje als Ethan me onderuit haalt en ik in het water beland. 

Die krijgt hij nog wel terug. 

Al snel zijn we een watergevecht begonnen en zijn we beide geheel doorweekt. 

'Ethan. Black.' zeg ik terwijl ik mijn ogen tot spleetjes knijp. 

'Vayenne ik heb geen idee wat je achternaam is.' antwoord hij met een sarcastische blik op zijn gezicht. 

'Smith.' antwoord ik. 

'Aangenaam.' zegt Ethan voor de grap waarna hij zich omdraait om weg te zwemmen. Ik ben alleen sneller bij hem en spring op zijn rug. Hij duikelt voorover en gaat onder water. Ik lach, tot ik besef dat ik op zijn rug zit en dat ik dus nu ook onder water ga. 

Hell no! 

En ja hoor, ik ga samen met Ethan kopje onder. 

Ik heb mezelf een payback gegeven. 

'Vayenne. Doe dat nooit meer.' hijgt Ethan als hij eindelijk boven is. 

'Ik kan je niks beloven.' antwoord ik terwijl ik naar het midden van het meer begin te zwemmen. 

A/N 

Alles is mogelijk in een verhaal. Dus don't blame me (^^)