XXXIV - "Ne denli ürkünç.."

41 5 1
                                    

Ne denli ürkünç, sürüklemek tek başına,

Yaşamın ağır zincirlerini;

Neşe paylaşmaya hazır herkes,

Kimse paylaşmak istemez kederi.

Yalnızım burada göklerin çarı gibi;

Acılar yığılı yüreğimde,

Boyun eğerek yılların kadere,

Görüyorum, bir düş gibi geçişini.

Fakat yeniden geliyor yıllar;

Parıldayarak eski hayallerle;

Yalnız bir tabut görüyorum bekleyen

Öyleyse artık yaşamak neden?

Hiç kimse üzülmeyecek

Ve, eminim ki insanlar

Doğumumdan daha çok

Ölümüme sevinecek.

Mihail Yuryeviç Lermontov

Sıcak MısralarWhere stories live. Discover now