Adopted by One Direction *1

45

Merle

Het vliegtuig landt langzaam op Engelse grond. We zetten de jongens hier af en dan vliegen Niall en ik verder naar Ierland.

Jason probeerde de hele reis om mijn aandacht te krijgen, maar de jongens zorgden ervoor dat ik mijn aandacht op hun vestigde, en niet op Jason.

'Tot snel, Merle', zegt Jason zacht als hij langs mijn stoel loopt. 'Ik hou van je.' Hij kijkt me gebroken aan en loopt dan snel het vliegtuig uit.

'Gaat het, Merle?' vraagt Niall meteen. Ik knik langzaam.

'Ja hoor!'

Een leugen. Het gaat niet. Mijn hart breekt als ik zie hoe gebroken Jason is. Ik heb hem echt pijn gedaan. En toch probeert hij nog met me om te kunnen gaan.

Wat ben ik eigenlijk voor bitch?! Ik doe alsof hij me niks meer kan schelen en dat ik niet meer van hem hou, maar dat is in werkelijkheid anders! Ik hou van hem!

Ook al deed hij de afgelopen weken nogal afstandelijk tegen me, ik hou van hem! Met heel mijn hart!

Misschien is een pauze ook wel goed eigenlijk. Dan kunnen we beide dit laten zakken tot het verste hoekje in ons brein en een soort van nieuwe start maken, alsof dit nooit gebeurt is.

'Merle, we gaan bijna landen.' Een hand gaat voor mijn gezicht langs en ik schrik op.

'Nu al?!' roep ik verschrikt uit. 'Wat ging dat snel!' Niall lacht.

'Je zat ook zo diep in gedachten verzonken. Waar dacht je aan?' Hij kijkt me nieuwsgierig aan en ik kijk naar beneden.

'Jason', mompel ik zacht, bijna bang voor de reactie van Niall.

'Wat?!' Ik schrik en duik weg in mijn stoel.

'Niet slaan!' Ik sla mijn armen voor mijn gezicht en duik verder in elkaar.

'Merle, ik zal je nooit slaan! Dat weet je toch?' Ik kom langzaam uit mijn bolletje en kijk hem argwanend aan.

'Echt niet?' Niall schudt zijn hoofd en geeft me voorzichtig een knuffel.

'Echt niet. Je bent mijn dochter. Waarom zou ik je slaan?!' Ik glimlach naar Niall en voel dan een klap.

'We zijn geland in Dublin, Ierland. Fijne week, Niall en Merle.'

'Dankje, Monica!' roepen Niall en ik uit. We stappen uit het vliegtuig en pakken de bagage.

'Hoelang is het nog rijden naar Mullingar?' vraag ik aan Niall, als we op een taxi aan het wachten zijn.

'Ongeveer 2 uur.' Ik kreun.

'Dat meen je niet! Zo lang?!' Niall knikt en houdt een taxi aan. We stappen snel in en Niall geeft het adres door aan de chauffeur.

'Dat meen ik wel!' roept Niall lachend. Niall weet dat ik lange reizen niet leuk vindt. De tour wel, maar daar zie je meer van de wereld en dát maakt het leuker.

Ik zucht. Dit gaat nog een lange rit worden.

-

'Mam!' roept Niall blij en hij rent naar de vrolijk kijkende vrouw, die in de deuropening staat. Ik haal samen met de chauffeur de koffers uit de auto en bedank hem.

'Do you want to pay in cash?' Ik bijt op mijn lip.

'Pap! De chauffeur moet geld hebben!' Niall laat zijn moeder los en loopt naar me toe. Hij geeft de chauffeur zijn geld en pakt dan zijn koffers. Ik doe hetzelfde en loop achter hem aan naar binnen.

'Jij bent vast Merle?' Ik knik en steek mijn hand uit. 'Ik ben Maura Galagher. Noem me maar geen mevrouw of oma, dan voel ik me zo oud!' Ik lach en merk dat ze nog steeds mijn hand niet heeft geschudt, maar er raar naar kijkt.

Ongemakkelijk trek ik mijn hand weg. Doe ik iets fout?

Maar dan trekt ze me in een knuffel. Net zo fijne knuffels als papa Niall.

'Welkom in de familie!'