Chapter 4: Trust

46 7 0
                                    

Kung anong problema ni Travis, problema niya yun na kailangan niyang resolbahan, basta ako, nasabi ko na sakaniya ang dapat kong sabihin. My tears fell down. Wow, ilang taon na rin pala mula nung huling nag-away kami ni Travis. hindi naman talaga kami nag aaway ever nila Daisy at Travis. Pero hindi ko lang siguro magets yung nangyayari sakaniya. Maybe he has just so much hatred for Ck. Nakauwi na ako and I texted Travis before changing clothes.

To Travis: Sorry.

Dinial ko din yung number niya pero hindi siya sumasagot. Galit siguro, alam ko na ako yung mali at sinagot-sagot ko siya when he's been a real and good friend to me at mas kilala ko siya kay Ck pero heto at kinampihan ko si Ck. Oh well. Everything happens for a reason. Siguro magsosorry nalang ako sakaniya ng personal and be more matured, siguro sana hindi ko siya sinigawan kahit siya ang nauna. God, sana maka move-on na si Travis kay Ck. Alam ko po na mabuting tao si Ck. He gained my golden trust and I don't want to change that because of this or that. I also trust Travis na makakamove-on din siya at aayusin niya yung problema niya kay Ck.

Nahiga ako sa kama matapos ko magbihis ng pajama at binuksan ang laptop ko. I paused. At sinara ko ulit. Hindi ako ready makausap sila. Woah, so much going on right now, how would I survive? Travis, Mama and Papa, sana hindi na madagdagan ang kaaway ko, enough na din yung kababaan ng grades ko dahil sa mga kurakot na teachers na yun.  And nagvibrate yung cellphone ko. Cytan: I've been thinking about taking you away. Binabalak niya akong itanan? I smirked. Hindi kaya crush ako ni Ck? Feeling ko crush niya ako. Nafaflutter ako na tinetext niya ako. Kasi totoo lang, my angry feelings for him has cleared out. He is a misunderstood child. I replied with a To where? And a smiley face. Dahil nakangiti talaga ako. Hays, kung si Travis ang nasa-sitwasyon ko, kikiligin din siya. Jusmiyo, Out of all the girls in school, heto't nilalandi ako ni Ck, sa dinamirami ng may crush sakaniya, siguro nga, may history na, may chemistry pa. Tulad ng sabi ni Daisy. And wow, in so much years, si Travis ang mali at si Daisy ang tama. Well, saaming magakakaibigan, silang dalawa ang pinaka-matatalino pagdating sa decision making when the time comes that I need it. At laging tama si Travis at laging mali si Daisy. But it never came too serious like what happened a while ago at school.

Cytan: Chill street, Unwind city. I smiled at his kinda cool text at bago pa ako nakasagot sa text niya, I hear three taps from my window. Nagkandaugaga ako na tumayo at lumapit sa bintana. Naka-itim na hoodie siya at naka same position na naka kapit sa lower part ng bintana para suportahan ang weight niya. Monkey training nga siguro ang ipinunta niya sa USA. I hurried to reach for my blue hoodie at sinuot ko ito like one, two and three and he's waiting for me to jump. At sinalo niya ulit ako. He's smiling and I checked the time on my watch, 7 pm sharp. The night is still young and I bet it's gonna be a very long night.

"Are you ready?" He asked smiling kaya napangiti din ako.
"Saan?" At tumayo ang balahibo ko ng hawakan niya ang kamay ko.
"Anong saan? Chill street, unwind city." He laughed and I just rolled my eyes at him. Hindi ko nga manlang pinaplano na tanggalin ang kamay ko sa kamay niya. "Kamusta araw mo, Olivia?"
"Okay lang, Life has been tough. But he doesn't know I'm tougher." I smiled and look at the ground as we walks forward at the dark sidewalk.
"Nakita ko kayo ni Travis. I heard my name but not all. Is he bothering you?—about me?" He asks.
"Wala yun, wag ka mag-alala, hindi naman tungkol sayo yun. Magkakabati din kami. At Ck, Travis never bothered me. Wag mo na isipin yun. Siguro, hindi pa siya nakaka-move-on tulad ko." I shrug. I lied. Siguro hindi naman tungkol kay Ck yung away namin, siguro, dahil isip-bata lang si Travis. Siguro.
"Okay." He smiled.
"So, where do you want to go?"
"Sabi mo Chill street, unwind city?" I laughed.
"No, somewhere real." He frowned at my joke. Na million times nang repeated to us.
"Ikaw. Sabi mo, gusto mo akong ilayo? You decide!" I pointed my finger at him like an idiot jokingly.
"From here, right now, Actually I was thinking we could go to, there!" Tinuro niya ang isang mailaw na bahay. Ang kanina niya pang hawak na kamay ko ay hinila niya ng tumakbo siya papalapit dito. Hindi pala ito isang bahay, isang private school ng mga kinder, prep, nursery at day care na din. Mailaw at makulay ito tignan sa labas. The fence wasn't too high that we easily entered the school. Maliit lang ito pero pagpasok namin ay maraming grass sa paligid at may garden pa, maraming bench at may playground pa. Samantala sarado yung two-story building mismo. Naupo kami sa grass at pinanuod yung mga stars na nagsha-shine. Malakas ang hangin at magkalayo kaming dalawa mula sa mga pwesto namin. But we were both very relaxed.

Si Ck at OliTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon