Het Leven van een Selkie

~Proloog~

A/n

Heee allemaal,

First of all: gelukkig nieuwjaar iedereen! Laten we 2016 nóg leuker maken dan 2015 en moge het een jaar vol inspiratie en creativiteit zijn!

Welkom bij mijn nieuwe verhaal: Het Leven van een Selkie. Voor degenen die liever De Zwanenprinses als nieuw verhaal hadden gehad, treur niet, die komt heus ooit nog wel eens online. De stemmen lagen heel dicht bij elkaar, maar Het Leven van een Selkie had er net twee meer. Iedereen nog bedankt voor het stemmen!

Waarschijnlijk heb je de beschrijving al gelezen, maar dit verhaal volgt dus het leven van Jamie Marshall, een doodnormale vijftienjarige die ontdekt dat ze een selkie is. Ik heb me voor dit verhaal laten inspireren door de verhalen uit de Schotse, Ierse en Faeröer mythologie en heb het gemixt met hedendaagse dingen. De kaft heb ik ook zelf gemaakt. Sterker nog, die ogen op de cover zijn mijn ogen :) alleen zijn die van mij eigenlijk blauw (maar daar is fotoshop dan weer voor)

Veel plezier bij het lezen van Het Leven van een Selkie!

Xxx Anniek

Ps. Ik heb ook een trailer gemaakt voor dit verhaal :) hij staat hierboven, maar als je hem niet kan bekijken, hier de link: https://www.youtube.com/watch?v=TIt8n1e1d20 . Hij staat ook in mijn bio als hyperlink.

---------------------------------------------------------

~•~
PROLOOG
~•~

De woeste klipkusten van West-Ierland waren al eeuwenlang de een van de meest mysterieuze plekken van Europa. Het krioelde er van de folklore en volksverhalen over de Keltische mythologie, die duidelijk geïnspireerd was door de ruige natuur. Vooral de voor- en najaarsstormen gaven het landschap een woeste indruk. De rukwinden waren dan zo sterk dat ze makkelijk een hele boerderij de zee in konden blazen, en de ongetemde, huizenhoge golven dreunden tegen de kliffen als een stormram. Veel steden waren er niet, want dankzij de wilde natuurkrachten was deze kustregio niet erg geschikt als badplaatsregio. De steden die er wel waren, bestonden vooral uit pittoreske middeleeuwse dorpen met een paar woonwijken aan de randen geplakt. Voor de rest was de streek erg leeg en bestond vooral uit kleine stukken bos, landbouwgrond, groene heuvels en natuurlijk de wilde kust.

In 1986 trok de pas afgestudeerde Sean Marshall vanuit Dublin naar de westkust voor een baantje bij zijn oudoom in de bed & breakfast-industrie. In het begin vond hij het leuk, afwisselend werk, maar na verloop van tijd begon hij het gevarieerde stadsleven te missen. Het platteland begon hem enorm te vervelen, maar het enige wat hem nog een beetje interesseerde was de kust. Hij kwam er graag om even alleen te zijn met zijn gedachte, want zijn oudoom praatte altijd aan een stuk. Op een ochtend merkte Sean dat er iets geschreven stond in het korrelige zand.

"Ruik de zee en voel de wind, laat ziel en geest los, vrij en bemind."

Vanaf die dag stond er elke ochtend een nieuwe boodschap in het zand geschreven. Sean begreep er niets van, in de kleine stad waar iedereen elkaar kende, wist niemand iets van de mysterieuze berichten in het zand. Op een avond besloot Sean ook iets in het zand te schrijven, hopend dat hij een antwoord zou krijgen van de raadselachtige boodschapper.

"Wie is deze geheimzinnige schrijver?"

De ochtend erna stond er een antwoord in het zand.

"Margaia. En jij?"

Sean pakte zijn tak en schreef zijn naam in het zand. Langzaam maar zeker raakten beide partijen met elkaar in gesprek, via hun berichten in het zand, althans. Elke avond zou Sean in het zand schrijven en de ochtend erna zou de mystieke Margaia een antwoord gebracht hebben. Na een paar weken met elkaar 'gepraat' te hebben, kreeg Sean ineens een vreemd gevoel. Na verloop van tijd besefte Sean dat hij verliefd was geworden op een geheimzinnige dame die hij nog nooit had ontmoet. Dat idee was nogal beangstigend; hoe kan je nou weer verliefd worden met iemand waarvan je slechts de naam kent? Sean besloot te stoppen met het schrijven in het zand en negeerde de berichten van Margaia.

Op een schemerige avond zat Sean op het lege strand. Al was hij dan gestopt met het contact met Margaia, ze was nog steeds het enige waar hij aan kon denken. Plotseling werd hij opgeschud uit zijn gedachten toen hij een gedaante, gehuld in een zandgrijze mantel met kap, vanuit de golven het strand op liep. Toen de mysterieuze verschijning dichterbij kwam en de kap afdeed, merkte Sean dat het een vrouw was. ,,Hallo Sean," zei ze met haar mysterieuze stem. Toen besefte hij het ineens. ,,Hallo Margaia," zei hij terug.

Die ene nacht veranderde Seans leven. Hij had de ware gevonden en hij besefte al snel dat Margaia hetzelfde voor hem voelde. Maar hij wist dat hun relatie lastig zou gaan worden. Wanneer hij Margaia namelijk leerde kennen, ontdekte hij behalve haar gevoelens ook haar geheim; ze was een selkie, een sprookjesfiguur uit de Ierse mythologie. Die mythes gingen over bijzondere zeehonden die hun vel konden afwerpen om te veranderen in mensen. Sean had er vroeger wel eens verhalen over gehoord, maar dat het echt bestond? Dat zijn aanstaande vrouw half-zeehond was, vond hij toch wel een beetje beangstigend. Die angst stond gelukkig in het niets bij zijn liefde voor Margaia en hij accepteerde haar geheim. Al snel was hij er gewend aan geraakt en wist dat ze voor eeuwig samen zouden blijven. Het benadrukken van die gedachte vierden ze met de geboorte van hun dochtertje.

Plotseling was de toekomst van Margaia en Sean niet meer zo rozenkleurig. Desondanks de blijdschap die het kind haar ouders bracht, werd Margaia doodongelukkig. Ze verlangde naar haar leven in de zee, want aangezien ze zich al zo'n lange tijd op het land bevond, werd ze zwakker en zwakker. Op een avond besloot ze eerlijk te zijn tegen Sean en vertelde hem dat wanneer ze nog langer op het land zou blijven, er een grote kans zou zijn dat ze zou sterven. Ook miste ze haar familie ontzettend, want de selkiestam was al jaren geleden naar een ander kustgebied vertrokken. Margaia wilde haar gezin niet achterlaten, maar Sean zag al gauw dat haar dwingen hier te blijven geen goed plan was. Margaia nam afscheid van haar man en dochtertje en beloofde hen dat alles weer goed zou komen.

Ondanks Margaia's belofte zag Sean niet zo snel dat alles ooit weer goed zou zijn. Hij voelde zich neergeslagen na haar vertrek, maar wilde de jeugdjaren van zijn dochtertje niet verduisteren door zijn verdriet. Hij besloot weg te verhuizen uit Ierland om een nieuw leven te beginnen voor hemzelf en voor zijn dochtertje. Ze was immers nog te jong om zich iets van haar moeder te kunnen herinneren. Sean vond een nieuwe vrouw en gaf zijn dochter een fijne jeugd in zijn nieuwe gezin. Toch wist hij dat vroeger of later de waarheid over Margaia bovenwater zou komen. De waarheid over het DNA van zijn dochtertje. De waarheid over de selkies.