"Drexy, stop crying darling, Im always here for you. Kung nasaan man ang mom and dad mo ngayon I know, binabantayan ka nila"
"Tita, this is so unfair, 17 pa lang ako and alam mo naman dba na my parents, my mom and dad, sila yung buhay ko"
"Yes, but wala na sila.. We have to accept it."
"Tita. ang sakit lang isipin na bukas sa pag gising ko wala na si dad na maghahatid sa akin and my mom that will prepare all my belongings"
"Siguro, hija, God has plans. Alam nya at may rason sya kung bakit nya kinuha ng maaga ang pamilya mo sayo"
Im in pain. Wala akong magawa. Wala akong nagawa. Namatay yung mom and dad ko via car accident, pero wtf! Iba talaga eh. Alam ko.... and I really feel na may mga tao sa likod nito. Yung sakit na nararamdaman ko, ay magiging paulit-ulit na bangungot sa buhay ko.
...................
........
....
..
"Hija, matulog kana, may pasook kapa bukas"
"Opo tita Mia"
Its been a month since nawala ang parents ko, 3 months to be specific. Si tita mia ko nlang yung nag aaalaga sa akin, pero hindi ko talaga relative to, close sya sa mom ko, kaya parang 2nd mom ko narin sya.. may 3 syang anak. pero hindi sya mayaman.. Oo, hindi talaga. Kung mag tatanong kayo kung saan na ang mga business ng parents ko? Andun na sa walangyang kapatid ng dad ko. Wala akong kakayanan para bawiin yun eh. :( Pero, masaya rin naman ako kahit papaano.
Doon parin ako nag aaral sa mamahaling paaralan. 1st year college ako. Si tita Mia yung nagpapaaral sa akin, so far, kinakaya pa nya, pero okay lang din naman sakin na sabihin nya sakin na hindi na nya kaya, magpapa scholar nalang ako matalino ako eh.
........
..
"Nakuuuuuu! tung batang eto oh, 7:30 na, anong oras ba pasok mo? Naku Sophia, alam mo naman, traffic."
"Sorry po, napasarap lang yung tulog"
Klase na naman. Haggard na naman. >,>
