DELİKANLI KIZLAR

19

Şeytan İpek

Koşar adım servise bindik. Selin geç uyandığı için onu beklemiştik ve servisi kaçırmak üzereydik. En arkanın boş olduğunu görüp oraya geçtik. Buse dün Çağatayla konuşmasından sonra fazlasıyla durgunlaşmıştı. Biz de normal karşılayıp üzerine gitmemiştik.

*

İlk dersin boş olduğunu öğrenmemizle kantine kurulduk.

-Çatlak Nerimanın gelmemesi süper oldu. Sabah sabah hiç uğraşamazdım onunla.

Çatlak Neriman, Selinle çok uğraştığı için Selin dersten de hocadan da nefret eder oldu. Öyle ki hoca bi ara zıvanadan çıkmıştı. 'Elini oraya koyma Selin, oraya bakma Selin, kafanı oraya çevirme Selin, Allah belanı versin Selin.' Evet aynen bunları söylüyordu.

-Ne yalan söyleyeyim, ben bile artık sabredemiyorum, o hocanın tavırlarına.

Aslıya başımı onayladım. Gerçekten çekilmez bi hocaydı.

-Selam kızlar.

Başımı kaldırıp sesin sahibine baktım. Ve gözlerimi devirdim. Bizden ses gelmeyince masalara kuruldular.

-Oturun dediğimizi hatırlamıyorum?

Aslının tıslarcasına konuşmasına hepimiz onay verdik.

-İzin istemedik Arıza.

Aslı gözlerini devirip önüne döndü. Masada ki huzursuz sessizlik devam ederken rahatsızca yerimde kıpırdandım. Rüzgarla gözlerimiz buluştuğunda dil çıkardım. Gözlerini devirip başka yöne baktı. Omuz silkip masada oturanlara göz gezdirdim. Canla Selin gözleriyle birbirine savas açmış gibi gözlerini kırpmadan birbirine bakıyordu. Çağatay Buseye bakarken Buse inatla ona bakmamaya çalışıyor, başka şeylerle ilgileniyor. Asrın ise dikkatle Aslının hareketlerini izliyordu. Aslı ise telefonuna dalmış birşeylerle ilgileniyordu. Masada ki sessizlik Aslının kahkahasıyla son buldu. Öyle bi kahkahaydı ki bütün kantinin dikkati bize toplandı.

-Noldu?

Selinin meraklı sesiyle Aslı kahkasına devam ederek telefonu Seline uzattı. Selin hızla telefonu eline alıp ekrana bakarken, erkekler de dikkatle bize bakıyordu. Aradan geçen 2-3 saniye de Selin de kahkaha atınca Buseyle bakışıp telefonu aldık. İkimiz de ekrana bakınca gülmemize engel olamadık.

-Lan bu bizim eski okulda ki Burcu değil mi?

Aslı kahkahalarının arasında onay verdi.

-Allah belasını vermiş.

Tekrar güldük.

-Orospuluğunu okul bilirdi, şimdi tüm dünya.

Hepimiz Buseye kıkırdayarak onay verdik.

-Burcu kim?

Rüzgarın sorusu havada asılı kalmıştı. Hiçbirimiz onlarla konuşmayı bırak, yan gözle bile bakmıyorduk.

-Hadi gidelim.

Ayağa kalkıp çıkışa yöneldiğimiz sıra Asrın arkamızdan bağırdı.

-Oyuna devam!

Hepimiz arkamızı dönüp erkeklerle göz teması kurduk.

-Bize uyar!

Sırıtarak yürüyeme başladık. İt sürüsüyle olan oyunumuz, kısa bir aradan sonra tekrar başladı!

*

Üçüncü kişi ağzından

Okul çıkış zili çalınca yaslandığım duvar da dikleştim. 2-3 dakika sonra onu gördüm. Kardeşimi. Yanında ki arkadaşlarına birşeyler söyleyip okul bahçesinden çıktı. Gözlerimle aynı renk olan gözlerine baktım. Saçlarımla aynı renk olan saçlarına baktım. Yanımda olsaydı şimdi, tanısaydı beni bi ailesi olduğunu bildeydi, sarılsaydım ona. Yavaş adımlarla peşinden ilerledim. Beni görmesini istemiyordum. Zamanı geldiğidin de zaten karşısına çıkacaktım. Onu o yetimhaneden alıp, tam bir aile olucaktık.

*

Yetimhane kapısından içeri girdikten sonra bende bizim çocukları arayıp, buluşmamız gerektiğini söyledim.

Çocukların gelmesiyle oturduğum sandalyede dikleştim.

-Onu buldum.

İlk anlayan Çağrı oldu.

-Siktir, nasıl lan?

Derin bir nefes alıp gözlerimi etrafta gezdirdim.

-2 haftadır hergün okul çıkışına gidiyorum, yetimhanenin önünde bekliyorum, belki görürüm diye. Her gün izliyorum onu.

-Şimdi mi söylenir lan bu!

Sinirle Ardaya baktım.

-Kolay mı lan söyleyebilmek? Onu her gördüğümde içim burkulurken, bunu size nasıl söyleyebilirdim?

Sessizleşti herkes. Ne diyeceklerini kestiremiyorlar, bunu fark ediyordum.

-Anlat bakalım şu kızı, merak ettim.

Eceme baktım. Grubumuzda ki en sevecen kişiydi. Zaten geriye kalanlar erkekti. Deri ceketimin cebinde ki zarfı çıkarıp içinde ki resimleri ortaya koydum. Onu bulduğum andan itibaren resimlerini çekmiştim.

-Bu kız aynı sen lan!

Güldüm. Tıpkı benim gibiydi. Gözleri, saçlarının rengi, davranışları, yüzünde ki o soğuk ifadeyle tıpkı bendi.

-Ne yapmayı düşünüyorsun şimdi Baran?

-Yakında karşısına çıkacağım.

-Adı neydi?

Gülümsedim.

-Aslı