~ töre

bölüm 26

Resim:niva

Bundan sonra ne olacaktı peki?

Azat odamdan çıkınca bende balkona çıktım. Bi tane sigara yaktım. Derin bi nefes aldıktan sonra dumanını havaya üfledim. Ben bu dertleri ne zaman bu sigaranın dumanı gibi kendimden uzaklaştırabilecektim. Ne zaman rahat mutlu bir nefes alacaktım . Kapı çaldı. Azat'ın o atarlı gidişimden sonra gelebileceğini düşünmüyordum meraklı bi sesle
Gir dedim.
Kapı sessizce açıldı. İçeri giren annemdi bana sessizce konuşabilirmiyiz? Dedi.
Vereceğim tepkiden korkak bi şekilde sorduğu her halinden belliydi. Nedense içimden konuşalım demek geldi. Ama anneme olan öfkem asla dinmeyecekti. O öfke her yanlız kaldığımda anneme sarılma ihtiyacı duyuyordum. Her sarılamadğımda başımı diz kapaklarıma kadar çekip kollarımı kendime doluyorum. Yanlızlığımı yine kendimle gidermeye çalışıyorum ama buraya gelirken daha farklı umutlarım, daha farklı Hayallerim vardı yine yalnızlık yine yalnızlık...
Kızım duyuyor musun beni?
Dalmışım, dinliyorum.
İyimisin gibi bir soru sormayacağım. İyi olmadığını görüyorum. Ama inan kızım sen gidince düşündüğün gibi insan olamdım ben hep babanın yüzünden böyle oldu. Beni kısıtladı seni çok aramak istedim. Artırmadı vakit bulunca aradım sonra yakaladı senle konuşurken bide senin bana bağırmalarını duyunca çıldırdı telefonumu aldı kırdırdı evdekileri tembihledi verdirtmedi bana. Baban çok değişti kızım gözü Ağalıkdan başkasını görmüyor. Sabah akşam ben ağa olucam diyip dıruyor ama ben bu kadar ileri gidebileciğini düşünmemeştim. Biliyorum ben sana iyi anne olamadım gereksiz zamanlarda saçma kararlar verdim farkındayım ama emin ol çok pişmandım sen hala benim küçük kızımmışsın. Mardinde o konakta sana yetemiyorum gibi düşünüyodum. Mervanın eskilerini giydikçe içim parçalanıyordu. Az çok Azatı tanıyodum en azından çoğu kuzenlerşnden farklıydı öyle geri kafalı biri depildi seni mutlu eder diye düşündüm. Ama olayların buralara kadar gelceğini düşünmedim bir çocuğunuz olur mutlu bir aile olursunuz diye düşünmüştüm. Ama olamıyomış işte olsunn kızım sen zaten anne olmak için çok küçüksün...

Anne tamam bunu kimseye sölemdedim ama sana hak verdim şimdi bizim çocuğumuz olabilir yani belki bilmiyorum.

Nasıl yani kızım.

Azat bana dokunmadı.

Başkası mı vardı.

Hayır öyle değil, ne ben istemedim böyle olmasını ne de o. Biz hiç karı koca gibi olmadık ama çok seviyorduk birbirimizi kendimize itaraf ettiğimiz zaman boşanmak zorunda kaldık. Hiç görüşmedik sonra ben haberi duyunca geldim buraya yine hiçbişey yolunda gitmiyor.

Güzel kızım sabret biraz emin ol iyi şeyler olucak yaşadığın şeyler çok ağır ama emin ol düzelicek.

Bende öyle umuyorum, neyse biraz izin veririmisin uyucam.

Tamam kızım Allah rahatlık versin.

Amin, sanada.

Sessizce odadan çıktı.
Kübra yine ve yine arayıp çokca mesaj atmıştı.
İyiyim ama biraz durumlar karışık burda yarın konuşalım.

Sanırım yetmiştir. Işığı söndütüp yatağıma geçtim. Uykuya ihtiyacım vardı. Gözlerimi kapadım ama uyuyamıyordum. Kapı açıldı sessizce. Gözlerimi kapadım. Yatağın diğer tarafından pikesi kalktı ve içerisine Azat girdi. Kokosundan tanımıştım onu. Arkadan sarıldı bana.

Uyumadığını biliyorum.
Bence çok güzel rol yapıyodum ya
Uyurken daha az nefes alıyosun Niva.
Yüzümde bi tebbessüm oluştu. Arada sırada aynı bazada yatardık Azatla. Ben kafamı onun göğsüne gömerdim ve hayal kurardım onun bana sağlıdığı güven ve huzurla daha çabuk uykuya dalardım. Ona doğru döndüm. Camdan giren ışıkla yüzünü biraz görebiliyordum. Onu çok özlemiştim. Yanağından öptüm. Oda bu sefer daha sıkı sarıldı bana. Bende kafamı göğsüne gömüp yine hayyaler kurarak uykuya daldım.