Park Chanyeol ဆိုတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚၾကင္နာတဲ့ ပထမဆံုးလူသား
သူမနဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ့ရျခင္းက တကယ္ဘုရားေပးတဲ့
ဆုလဒ္လိုပါပဲ
ဒါေပမယ့္ေမြးလာတည္းကအခ်စ္နဲ႕မရင္းနွီးခဲ့တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးကိုလွပေအာင္မျပသတတ္ခဲ့ဘူးေလ
ဒါေၾကာင့္ပဲလား သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိပ္ေၾကာက္တာ
ဒါဝမ္းသာစရာမဟုတ္မွန္းသိပါတယ္...သိေပမယ့္
လည္းေပါ့...
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ေၾကာက္ေနမွ ကၽြန္ေတာ့္နားက
ထြက္မသြားမွာလို႕ ငယ္ငယ္က ကေလးဆန္ဆန္
ေတြးမိခဲ့တယ္ေလ
ဒါchanyeol ဆိုတဲ့ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးမွားမိတဲ့
အမွားေပါ့
ၾကာေတာ့အဲ့အေတြးက စိတၱဇဆန္ဆန္ ေနရာယူ
လာတယ္
ေၾကာက္မွသူ႕အနားကေနbaek ထြက္မေျပးမွာ
ဆိုတဲ့အေတြးေတြးမိတယ္
ဒီလိုနဲ႕သူ baekေၾကာက္ေအာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ခဲ့
တယ္ေလ
တကယ္ေတာ့သူမသိတာက သူအဲ့လိုလုပ္ေလေလ
Baekနဲ႕ေဝးေလေလဆိုတာကိုေပါ့
..............................
Monday morning;
^morning ^
အသက္မပါတဲ့အျပံဳးေလးနဲ႕အိမ္ရွိလူေတြကို သူမ
နွႉတ္ဆက္လိုက္သည္သူမရဲ႕အသက္ဝင္လွတဲ့ အျပံဳးေတြေပ်ာက္ဆံုးေနတာဒီအိမ္ေရာက္ကတည္းကေပါ့
ဒါေၾကာင့္ သူမ ျပံဳးရံုသာျပံဳးျပတတ္ေတာ့တာမဆန္း
ဒါေပမယ့္သူမ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့လံုးဝမျပံဳးျပခဲ့
အဲ့တာကေတာ့ Parkအိမ္ေတာ္ရဲ႕အရွင္သခင္
Park Chanyeol ပါဘဲ
Baekက yeolေရွ႕ေရာက္ရင္သူ႕အလိုလိုအျပံဳးေတြေပ်ာက္
ေနတတ္ခဲ့ကာ သူမဒီအိမ္ၾကီးကိုေရာက္ျပီးေနာက္ေပါ့
ညညဆိုလည္းအိမ္မက္ဆိုးကလန္႕လန္႕နွုိးတတ္တာ
Park Chanyeol ဆိုတဲ့လူေၾကာင့္ပါပဲ
သူမ ဘဝ မွာ အျပံဳးေတြကိုဖန္တီးေပးတဲ့ သူ မေပၚ
လာခင္အထိေပါ့
သူမ တခါတေလၾကယ္ေၾကြရင္ဆုေတာင္းမိဖူးသည္
ဒီအိမ္ကေန သူမ ကိုကယ္ထုတ္မယ့္သူေပၚလာပါေစ
လို႕ေပါ့
