'Nee, het is alleen een beetje raar dat de leraar minder serieus is dan de leerling.'
Hij ging er niet op in. 'Leraar,' was het enige wat hij mompelde. Hij knikte goedkeurend 'Zo had ik het helemaal nog niet gezien.'
'Wat dacht je dan dat je hier kwam doen, behalve ons wat leren.'
'Even wat anders dan het gebruikelijke. Een nieuwe uitdaging. Dat was eigenlijk de reden dat ik hier "lesgeven" een goed idee vond.'
'De andere vonden het een minder goed idee?' vroeg ik nieuwsgierig.
'Nou. Louis en Liam vonden het ook wel gaaf. Harry stemde mee in met de grootste groep, en na een tijdje was ook Zayn overgehaald. Hij wilde namelijk eerst nog een jaar touren. Maar vier tegen één is niet makkelijk te winnen.'
Touren, herhaalde ik in mijn hoofd. Ze hadden nu ook met zijn vijven in Rome kunnen zitten - Één van de steden waar ik nog een keer heen wilde in mijn leven. - Of misschien wel in Amsterdam en dan zou mijn zusje naar hen concert zijn geweest. Jodi zou hen misschien al wél gekend hebben, alleen wist ik daar niks van af.
'Maar goed.' zei Niall om de stilte te verbreken. 'Nu zijn we hier, en het is fijn om bijna het hele jaar in Engeland te zijn.'
'Bijna het hele jaar?' Niall knikte. 'Deze kerst ga ik naar huis.'
Ik keek hem niet helemaal begrijpelijk aan. Ik wist dat hij een accent had, hij was natuurlijk niet Brits!
'En waar is je huis?' vroeg ik hem. Realiserend dat ik dat eigenlijk wel zou moeten weten.
'Ik kom uit Ierland.' vertelde hij, terwijl hij me inschattend aankeek. 'En jij?' besloot hij uiteindelijk te vragen.
'Nederland.' Ik haalde een hand door mijn haar. Zou hij dat weten doordat ik niet veel van hem wist, of doordat ik, na twee jaar, nog steeds niet perfect Engels sprak?
'Je hebt me nog steeds je verborgen talenten verteld.' bracht ik het weer op een ander onderwerp.
Niall grijnsde zijn witte tanden voor de zoveelste keer bloot. 'Ik was nog aan het nadenken.' Zuchtte hij, terwijl hij zijn ogen sloot.
'Je kan toch wel meer dan alleen gitaarspelen en zingen?' vroeg ik op een minder aardige toon dan ik bedoeld had.
'Ja. Ik kan heel goed eten.' zei Niall.
Dat antwoord had ik niet verwacht. Zeker niet als je naar zijn gespierde lichaam keek. 'Dat is niet te zien.' Prijs ik dus.
'Ik kan ook heel goed hardlopen. Een nieuwe hobby van me.'
'Zie je wel. Ik wist wel dat je meer kon' zei ik triomfantelijk.
'Ík was degene die vond dat ik meer kon.' Wijste Niall.
'Ja, maar ik was het wél met je eens.' Grijnsde ik. Het was zo makkelijk om met hem te praten. Ik vroeg me af waarom ik heb ook al weer arrogant vond.
'Daar heb je helemaal gelijk in.' Grijnsde Niall ook.
ik voelde iets trillen in mijn broekzak en haalde mijn iPhone tevoorschijn.
Ik kan hem echt niet vinden! sms’te Katie naar me. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan dat ik haar was vergeten.
Ik heb hem al. stuurde ik terug, en nog geen minuut later had ik weer een sms'je terug.
Kom je dan? We gingen naar buiten
'Oh ja.' zei ik hardop.
'Wat is er?' vroeg Niall, die me nog steeds aankeek.
'Ik ging met Katie naar buiten.' vertelde ik hem en met een vlaag van tegenzin sprong ik overeind. Niall knikte, zijn reactie kon ik niet goed peilen.
'Goed, ik moet ook maar eens gaan.'
Niall Horan:
Ik wachtte tot haar voetstappen wegvaagden en sprong toen ook op. Ik griste mijn tas weg naast haar stoel en zag toen dat ze haar fototoestel was vergeten. 'Tweede keer.' mompelde ik, en ik raapte hem op. Ik rende het lokaal uit, maar Rose was al verdwenen. Toen ik om me heen zocht naar iemand die hier bekend was, zag ik een jongen met blonde lopen die ik lesgaf lopen. Als ik het me goed herinnerde, heette hij Dean, maar ik was erg slecht in het onthouden van namen.
'Sorry, Ehm.' Probeerde ik.
'Dean.' Zei de jongen.
Had ik het dus toch goed. 'Dat dacht ik al. Zeg, kan je mij vertellen waar de slaapzaal van meiden uit jaar vier is?'
De jongen keek me bedachtzaam aan, wat ik wel kon begrijpen. 'Op de tweede verdieping, helemaal links. Nummer drie en vier zijn voor de Vierdejaars.' vertelde hij toen.
Ik bedankte hem kort en liep toen snel de trap op. Ik kwam uit in een gang die erg licht was, doordat er grote ramen hingen. Ik liep naar links en zag toen een aantal deuren. op elke deur stond een sierlijk cijfer en daarnaast hing een lijst met namen van de meiden uit die kamer, wat mij erg goed uitkwam. Ik keek snel op de lijst van kamer Vier, maar zag geen Roselynn staan. Op de lijst van kamer Drie, daarin tegen, stond haar naam bovenaan de lijst. Ik wilde op de deur kloppen, maar op dat moment zwaaide een meisje met bruine krullen de deur open.
'Oh.' stamelde ze. duidelijk verbaast mij te zien. 'B-ben je verdwaalt?'
Ik grijnsde. 'Nee, ik kom voor Rose.'
'Oh.' zei ze weer en toen verscheen Rose's vriendin achter haar.
'Rose is aan het douchen.' glimlachte ze. 'Maar kom binnen.'
Ik wilde protesteren, maar Katie, ik herinnerde nu haar naam, hield de deur voor me open. Ik liep achter haar aan de slaapzaal binnen, het andere meisje verliet de kamer waardoor we met zijn tweeën achterbleven.
De slaapzaal was anders dan ik had verwacht. Eigenlijk was het een grote slaapkamer die je met zijn vijven deelde. Er stonden vijf kleine bedden, ze hadden allemaal een ladekast, en bij het raam stond nog een bureau. Verder was er nog een deur die, als ik het goed hoorde, leidde naar de badkamer.
Ik glimlachte toen ik gezang hoorde, de glimlacht veranderde in een grijns toen ik hoorde dat het 'What Makes You Beautiful' was.
Rose zong - of eerlijk gezegd deed ze een poging. Ze kende de tekst niet erg goed. - het refrein voluit mee. Plotseling hield ze midden in een zin op.
'Katie!' brulde ze. De volume van haar stem verbaasde me. Katie lachte naar me.
'Hier komt het hoor.' Mompelde ze hard genoeg zodat ik het kon horen.
'Ik haat je! Door jou heb ik dat stomme nummer in mijn hoofd!'
Katie haalde haar schouders op 'Ze vind het nummer niet echt stom. Ze vind hem zelfs leuk, alleen ze weigert toe te geven aan haarzelf en de rest van de wereld.'
Rose begon een ander nummer te zingen, waarschijnlijk om ons 'stomme' nummer uit haar hoofd te krijgen, maar staakte na een minuut haar poging en ik hoorde haar de douche uitzetten.
'Dus,' begon Katie. 'Wat kwam je eigenlijk doen? Vragen waarom Rose een ander nummer wilde zingen?' Het was een sarcastische vraag. Zo veel moeite zou ik niet doen om daarachter te komen.
'Dat weet ik al.' deelde ik mee. Katie leek erg verbaast. 'Dat heeft ze je verteld? Wanneer? Hoe heb je haar zover gekregen?'
'Dat vertelde ze me net, ik vroeg het aan haar en ze gaf antwoord.'
Katie had mijn antwoord niet verwacht, ze keek nog verbaasder. Nu was het haar beurt om te brullen. 'Rose, schiet eens heel gauw op!'
'Waarom zo'n haast?' vroeg Rose's stem aan de andere kant van de deur. 'Heb je soms nog met iemand afgesproken buiten?'
'Nee,' antwoordde Katie, toen de badkamerdeur openging. 'Ik ontmoet namelijk geen mensen zonder jou erover te vertellen.'
