BİR BAŞKA HİKAYE

İSTANBUL

-İSTANBUL-

Sokaklar çok yalnız ,insanlar çok güvensiz.
Çok uzak kaldı bana cennet kokulu annem
İstanbul çok zehirlendi,iyiler görüp sustu:Adına medeniyet dedikleri duyguyla
Fakire laf anlatılamadı,zenginse vermedi malından mülkünden zerre parça
Yoksulluk kaç kişiyi kaybettirdi,
Mavi gecede kaldı
Güneş güzdüzleri selamımı aldı sadece
Neyi isteyip neyi kaybettiğimi bile anlamadım.
Çok mütevazi baktım ,ahşap pencerimin ardından
İnce harflerin sükuta eşlik ediyorudu sanki
Mabadım, sinemden gelen gözyaşıyla titrekleşiyordu
Tuzla buz oluyordu gözlerimin önünden gençiliğim,
Makine gibi yaşıyorduk hayatı
Hep aynı şeyler yatıyordu kağnılarda
O adam karıştırıyordu sanki fikrimin Zülfünü
Perdelerim uçuyordu kara kaplı dünyamda,
İçimde dolup taşan bir boşluğa uzatıverdim avuçlarımı
İrtekliyordu gözlerinin kahvesiyle
Yeşile uzanıyor ;
Maviyi silkeliyordu gecemde,
Yalnızlık gitmemeye meyilli en tedirgin, en ağır varsayım duygusuydu.
Pençelerini takmıştı keder,Simsiyah kanıyla iliklerine çekiyordu yaşlar
İstanbul hep biraz daha ağlıyordu ve ağlatıyordu yağmurunun sesiyle.
Giden gidiyor, kalan mecbur yaşıyordu kaderinin ağır filmini
En çokta ; KAHRETSİN DEVAM EDİYORDU HAYAT...

ÜNZİLE KARSLI

YAZILMA TARİHİ:13.12.2015

"BENİM İÇİN YORUMLAR ÇOK ÖNEMLİDİR,YORUMA AÇIĞIM"