SERT GÜZGARLAR

6

"BU GÜN GÜNLERDEN , GÜLMEYİ ÖZLEMEK" -TaLaDrO-

Hani izledigimiz aşk filmleri vardır ya. İzlerken Hep sonunu bekleriz o filmlerin. Belki kötü sonla biter ümidiyle. Çünkü alıştı artık insanlar her filmin her dizinin yada her romanın sonu mutlu bittigine. Ama bazı sonlar vardır ki öyle bir sonla biter ki aşkı,acıyı, ümitsizligi iliklerine kadar yaşatıp sonra da kalbi tutuşturup külleriyle beraber bırakıp getirir sonunu.

Belkide benimde sonum böyleydi. Tek farkım tutuşturulan kalbimin küllerinin de uçup gitmiş olmasıdır.

Yağmur bardaktan boşalırcasına yağmaya devam ederken ıslanmış kıyafetlerim vucuduma yapışarak vücudumda olan çiziklerin ağrımasına sebep açıyordu. Karanlık havada önümü aydınlatan tek şey gökyüzünde çarpan şimşeklerdi. Ha bide tek dük geçen arabaların ışıkları. Kaybolmuş olmanın ümitsizligiyle karşımdan gelen arabayı durdurmak için bin bir türlü hareketler yaptım. Ama ya beni görmüyorlardı yada araçlarına almak istemiyorlardı.

Arabanın durmamasıyla ümitsizce yere oturdum.

Soguktan dişlerimin titremesine engel olamazken uzaktan olsa da duydugum inleme sesleri tüylerimi diken diken yapıp korkmama sebep oluyordu.

Gözlerim sürekli etrafta gezinirken tekra bir ışık görür gibi oldum. Ama ne ayağa kalkacak gücüm vardı ne de varlıgımı bu ıssız yerde gelen arabaya belli ettirecek.

Gözlerim yavaş yavaş kapanırken vucudumun ıslak zemine değdigini hissediyordum. Kendimde olmadıgım artık ap açık belliydi. Kulagıma buğulu gelen araba sesi tanıdık gelse de gözlerimi açıp bakamıyordum. Araba sesinin uzaklaşmadıgını hatta çok yakınımdan geldigini duyuyordum.

Kısa süre içinde belimde ve bacaklarımda hissettigim ellerle bir kucaga alındıgımı anladım. Burnuma gelen kokuyla o kadar çok rahatladım ki.

Emirdi bu. Emir Kanlı.

Bana her yaklaştıgında içime çektiğim duman kokusuydu bu. Hani duman kötü kokar ya. İşte bu öyle değil. O kadar yumuşak kokuyor ki kendinizi ona en etkili yapıştırıcıyla yapıştırıp sonsuza dek o kokuyu içinize çekmek isteyeceğiniz bir koku bu.

" Emir " dedim güçlükle çıkan sesimle. Hala titrediğimden belki de anlamamıştı dediğimi.

"Ben buradayım."

Dedi. Korkulu ama fısıldar gibi.

Beni anlamıştı. Beni bırakmamıştı.

Soğuktan bilincimi de kaybetmekten korkuyordum.
Isınmak istiyorum. Sıcacık yorganın içine geçip saatlerce ağrısız sızısız uyumak istiyorum.

"Çok soğuk " dedim. Çıkmayan sesimle.

Hiçbir şey demedi.
Arabanın açılma sesini duydum. Rahat bir koltuk ve sıcak hava. Beni ısıtmaya yetmese de idare edebileceğim bir sıcaklık bu. Artık Aklımın içinde adım atacak yer yoktu. Uyku tüm vucudumun sarmışken kendimi ona teslim ettim.