“Kuya, wag mo na kasi ako ihatid.”
“No. Ihahatid kita whether you like it or not.”
“Kulit mo naman.” Tinitigan ko sya ng masama at ngumiti, “Osige na nga.”
“Yes.” Sabi nya at parang tuwang tuwa.
Binuksan nya yung pinto ng pintuan para makapasok ako. Pumasok na din sya at tinulungan pa nya ako sa seat belt ko. Nag smile ako sakanya. Ang swerte ko.
Sya si Kuya Jae. 22 years old na sya means 2 years ang tanda nya sakin. Yes. Kuya ko sya. Kasi--- basta.
“Cyrille, naalala mo pa ba yung mga tumulong sayo dati?”
Napatingin ako sakanya. “Ha?” nagtataka ako kung bakit nya natanong. Interesado ba sya?
“Sabi ko, kung kilala mo pa sila?”
Oo. Kilalang kilala ko pa sila. Hanggang ngayon fresh pa rin ang memories ko.
“Si Ate Domi? Oo naman. Kilala ko pa rin sya kaso hindi na kami nag kakausap. Ewan ko kung kilala pa nya ako.”
“Ah, eh yung lalaki?” lumakas ang tibok ko sa pangalawa nyang tanong. Bakit kelangan pa nyang malaman?
“Kuya, mag focus ka na nga lang sa daan. Baka ma-aksidente pa tayo.” Sabi ko, tina-try kong ibahin ang topic namin.
“Are you ignoring my question? Hindi ka pa rin nakakamove-on no?” napapikit ako nung hinawakan nya ang ilong ko.
“Kuya!!!!” napasigaw ako dahil hinawakan nya ang ilong ko. Nakakaasar. Lagi na lang nya akong tinatratong bata. Napatikip ako ng bibig nung na-realize kong sinigawan ko sya, “sorry kuya.” Bigla akong nakaramdam ng hiya. Sinigawan ko sya. >_<
“It’s ok Cyrille.” Pinat nya ang ulo ko ng hindi tumitingin sakin at tumawa sya ng bahagya, “Lagi ka na lang nagagalit pag binabanggit ko sya.”
“Hindi ah!!!!” naramdaman kong nag init ang pisngi ko. Na-realize ko na ang OA ng reaction ko at tinatawanan na naman nya ako.
“See. You’re overreacting.” Tawa sya ng tawa, “Mahal mo pa?” natahimik ako sa tanong nya pero sinagot ko rin naman agad but this time mahinahon na ko.
“No kuya. I don’t love him anymore. You see, I moved on. Ayoko na syang pag usapan pa.” I plainly said.
“Wooo. Bitter mo.”
“That’s not being bitter kuya. It’s just that.... there’s no good things happened in my past.” I always made excuses. I lied.
I don’t know what bitter suppose to mean but I think I am now based on how kuya Jae interpreted it and based on how he reacts with me being “bitter”.
I don’t love him anymore? I don’t know about it either whether it’s a lie or a truth. I just know that I am full of hatred, anger and maybe bitterness. I was hurt back then and I have to admit that I am still.
I am mad at him for making promises to me. He promised that he’ll find me but he didn’t do it nor even try. I am mad at him that I want to slap him on his face. I am mad at him that I want to punch him. I want to shout at his face and make him realize that things weren’t easy as it seems for me.
Ayoko syang makita at hindi ko na pinapanalangin na makita pa sya ulit. Siguro, kung si Ate Domi, oo gusto ko syang makita but not Adriel. I want to thank her sa lahat lahat ng tinulong nya sakin two years ago. Kung hindi dahil sakanya, wala ako sa lugar ko ngayon. Now that I found my own family, I want to thank her.
“Alam mo may reason kung bakit nangyari sayo yun, kahit na nasaktan ka.....” nagulat ako nung nag salita ulit si Kuya Jae. So may ganun talaga syang eksena?
