Perfect Relationship

Chapter 1

Dawn's POV

Dahil walang pasok, tambay sa bahay. Babasahin ko lang yung bagong biling libro kahapon sa National Bookstore.

Salita ako ng salita di pa ako nagpapakilala. I'm Chrizzy Dawn Enriquez, 16 years old, maputi, brown eyes, straight black long hair, 5'4 ang height ko and maganda. Freshmen student sa isang exclusive university. Taking up BS tourism.

Yeah. I'm confident to say that because it's true. Di ko naman kailangan ideny yan.

NBSB po ako. Hahahahahaha. May mga manliligaw naman ako eh ang kaso I'm interested to them.

Masaya na kasi ako sa pagbabasa ng books na binibili ko, sa mga friends ko at family ko na din.

Sila palang sapat na eh. Kaya di ko naman kailangan ng boyfriend para mas lalo maging masaya.

Minsan, nakakainggit yung iba pero ano naman ang gagawin ko kung wala ako nagugustuhan sa mga nanliligaw sakin.

Hays! -_____________-

Itong kapitbahay namin nakakacurious, di mo halos makita yung mga tao sa loob ng bahay at isa pa di lumalabas.

Oh ow. Yung lalaki nakatingin sakin, parang gulat na ewan?

Wait lang. Nakikita ko to sya sa school namin ah? OMG! Sya yung Campus Crush ng university. O.o

Wtf?! Kapitbahay ko si Zachary Drew Tan?!

Ang swerte ko naman. Pero, di ko sya crush nuh. I can't believe lang na we're neighbors pala.

At now ko lang nalaman. God! Sa mga nagkakagusto kay Drew kawawa naman hanggang school lang nila matatanaw eh? Ako kapitbahay pa.

Stop na. Di ko naman sya crush eh. Argh ><

Ay? Snob?

Akala mo naman sinong gwapo. Hoy! Tsong di kita crush wag tayo feeling. Aga-aga nag aassume na agad.

Mga tao nga naman. Hay naku!

Ichichika ko to bukas sa mga kaibigan ko na may gusto sa kanya. Hahahahaha!

Bakit di ko sya crush?

Kasi ang cold nya sa mga tao, snob sya, ang hilig magpaiyak ng babae at bully sya.

Kaya ayaw sa kanya eh. Kabaliktaran ko sya. Opposite na opposite kami eh.

At isa pa, anak sya ng may-ari ng university kung saan ako nag-aaral at ganun na rin sya.

Malaki yung bahay nila dito eh. Mas malaki lang sa bahay namin.

Exclusive din tong Subdivision kung saan kami nakatira. Grabe yung security dito every hour may umiikot na mga security guard.

*knock knock knock*

"Come in."

"Miss, may naghahanap po sa inyo."

"Who? Wala naman ako ineexpect na visitor today."

"Bestfriend nyo miss. Si Miss Nadine."

"Oww. Wala naman sya sinabi na pupunta sya ngayon. I'll be down in a minute."

"Yes miss. Nasa pool side po sya."

"Okay. Tell to her to wait on me."

"Yes miss."

She didn't text me. Ano nanaman ang problema nya? She's not coming here if she don't have any problem.

Bumaba na ako. And I saw her, she upset.

"Hey."

"Oh. Sorry for not texting you that I'm coming in your house."

"Naa. It's okay Nadine. What brings you here?"

"I-i-i just going to miss you." She hug me.

"Why? You're going to leave?"

"Yes. We're going back to London." She cried.

"When is your flight?"

"The day after tomorrow."

"I thought your staying here for good? Wh-what happen?"

"Mom and Dad got divorce last week. And my Mom said we're going back there cause she have the life that she miss for so many years but I have my life here!" She burst out and cry hard on me.

"All we know there are good but now? Your telling me that they're divorce? Tell to her that your going to stay here." I rub her back.

"She won't listen to me. She made here decision I don't know what to do. I don't want to leave."

"She needs you Nadine. Your mother need you to come with her."

"I understand it. But I can't accept the fact na hiwalay na sila!" She's crying out loud.

"I know. Mahirap tanggapin pero kailangan mo yun gawin. Wala ka nang magagawa kundi tanggapon ang mga desisyon nila." Pagpapaliwanang ko sa kanya.

"I don't know what to do! For God sake! Miserable life. Fuck it."

"Shhh. Keep calm. Inumin mo nalang tong juice mo."

And I saw Drew staring at us.