The Bad Boy's Forever

1LM

CHAPTER 1

~~~~~~~~~~

At last, nakapasok na rin ako dito sa Matsuwabe Academy!

Entering this prestigious school is indeed one of my dream at nagpapasalamat ako sa Diyos dahil nga at last, I'm here!

Naglakad na ako upang tuluyan ng makapasok dito. Nakakuha ako ng mangilan-ngilang atensyon pero inalis din naman nila agad iyon ng marealize nila na I'm not worth their time. LOL.

I fished out my brand new  phone and texted Nicole. Sabi niya kasi, itext ko siya agad pagpasok na pagpasok ko pa lang dito.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad at paghahanap ng room ko.

Mahirap na at baka maligaw pa ako. Malawak at malaki pa naman itong Academy. Malamang malalate ako sa first class ko kapag mawawala pa ako. Ayaw ko naman yun.

Pagtapat ko sa room 143-ALM, excited kong binuksan ang pintuan only to find out na may mga mixtures ng pintura, arina, at mga kamatis ang sasalubong sa akin.

Ang cliche naman talaga nito. Seriously?! Totoo ka Author?! Ang cliche nito masiyado ah.

"Hahahahaha." Siyempre, malamang sa malamang, sabay sabay silang tumawa. Nakakita ka na ba ng nambully tapos uunahan ka sa pag-iyak? Amp.

Well, kung tuwang tuwa kayo, mas lalo naman ako. Note the sarcasm.

Dahil nga naman, ayaw kong masira ang first day of school ko dito sa Matsuwabe Academy, I flashed a smile, a killer smile rather.

Bigla naman silang napahinto sa pagtawa. Bigla tuloy akong napangise ng maglaglagan ang mga panga ng mga lalaki lalo na ng makarinig ako ng isang bulong, kung bulong pa nga bang matatawag yun.

"Sh!t pare! Pamatay yung ngiti niya. Parang pinagsisisihan kong tumawa ako." Na siya naman binigyan ng matatalim na tingin ng mga babae.

Hindi niyo ba inasahan?

Well, manigas kayong mga babae. Gagana ang mga insecurity radars niyo maya-maya lang.

"Hi everyone! Grabeng welcome party yun ah! Thank you guys and gals. I appreciated it. Hope that we'll be friends." And again, I flashed a million dollar smile.

-

Pumasok na rin ang Prof. namin. Buti na lang, kasi kung nakakamatay ang mga tingin, kanina pa ako nakahundasay dito sa sahig.

Biro mong pagkatapos kong nagsalita, bigla akong nilapitan ng mga lalaki at ng ibang babae apologizing what they've done to me awhile ago.

Bigla akong napangiti doon kasi akala ko mapangmata sila kasi nga mayayaman sila pero I underestimated them.

FLASHBACK ...

After gaving my million dollar smile, lumapit agad ang mga lalaki (hindi lahat) at mga ibang babae para humingi ng paumanhin.

"Girl, sorry for the mess. That prank is for that nerd dapat *points toward the nerdy boy on the corner*, pero sayo napunta. Pasensiya talaga. By the way, I'm Jeanella Inard. You can call me Jean." Sincere na sabi niya habang nakalahad ang kamay. Tinanggap ko naman ito at ngumiti na lang bilang tugon.

"Hey babe." Sabat naman ng isang lalaki. Tumawa naman yung mga tropa niya sa sinabi niya habang kinutusan siya ng mga babae.