I Love You, Is just a word

CHAPTER 7

Paul's POV

Ang bilis ng araw pasukan na agad sa isang araw. Kaya nandito kami ng mga kaibigan ko sa Mall dahil bibili kami
ng mga gamit sa NBS.

Habang tinatahak namin ang daan papunta sa NBS maraming nagbubulungan at nagtitilian, specially girls.

"Argh. Why don't they just shut up?" inis na sabi ko sa mga kasama ko

"Hahaha. Di ka pa ba sanay?" natatawang sabi ni Zhen sabay kindat pa sa mga babae.

"Kyaah!"

"OMG! Kinidatan niya ako."

"I'm going to die."

"I love you too Mr. Gwapo!"

Napahissed na lang ako. Ang mga babae talaga.

"Hahaha. Ang lakas talaga ng karisma ng ko." proud na proud na sabi ni Zhen

"Umaasa ka na naman bro." pang-aasar ni Stephen at Mark sa kanya.

Buti na lang talaga at kasama namin si Francis, kung hindi baka kanina pa ako nabaliw sa tatlong 'to.

"Ang iingay nyo." tipid na sabi ni Francis.

"Wala kang pakielam!"sabay sabay na sabi nung tatlo

"Tss" kami ni Francis

Maya maya nasa loob na kami ng NBS tapos na kaming ma-mili ng mga gamit for school ngayon naman ay naghahanap ako ng bagong libro na magandang basahin. Nakakita naman ako ng isa ang title ay 'I love you..is just a word' I think pwede ko itong ipangregalo sa little cousin ko. I mean para sa highscool kong pinsan, nanghihingi na naman kasi ng bagong libro. Kukunin ko na sana nung nakasabay akong kamay nagkatinginan kami at sabay sabing....

"Ikaw?!!"

"Ha? Oo nga." parehas naming sabi

"Nice to see you again." sabay na sabi ulit namin

"Ginagaya mo ba ako?!" kami ulit, Hala! Ano ba 'to sabayang pagbigkas?

Maya-maya natawa nalang kami pareho. Bakit ang ganda niya pa rin hanggang ngayon? Halos dalawang buwan din nung huli kaming nagkita eh. Aish! Cut it out Paul! Hindi ka dapat nagsasalita nang ganyan.

"Hi! (^_^) It's good to see you again, even if we first met in not good timing."

"Yeah. Same to you. By the way I didn't know your name until now. You know, after thats 'cry-momment-incident-of-yours'."

"Hahaha. Sorry about that, You can call me Ash, Spencer." Wait, did she just call me Spencer?

"Spencer?" I asked

"Yes? Thats your name right? Why? Is there anything problem?" nakangiting tanong niya. Aish. Bakit ba mukha siya anghel?

"N-no. I mean There's no problem about that, you can call me Spencer." I replied

Di ba dapat hindi ko siya hayaang tawagin akong Spencer? Dahil tanging ang lola ko lang ang pwedeng tumawag sakin nun? Pero bakit hindi ko magawang maglit sa kanya?

"Thank you dun sa dati. You know that's what you call 'cry-momment-incident' thingy." she said while smiling

"Hahaha. Welcome."

"Uhm. Can I have this book? Sabi kasi nung bestfriend ko maganda daw 'to? Puhlease!(*_*)"

"Okay it's yours now." I surrender. Paano ba naman kasi ako makakatangi sa kanya eh nagpu-puppy eyes pa siya? Pero kyng iba ang gagawa nun paniguradong madidiri ako.

Pero mas nagulat ako nung bigla niya akong niyakap (0_0).

"Really?! Wow! Thanks! Inabangan ko kasi talaga ang pag release ng book na ito kaso hindi ko naman alam na ang bilis palang maubos. Kaya thank you talaga! Ahm. Ahh. Ehh. Sorry." Agad siyang bumitaw ng marealize nyang nakayakap siya sa akin.

"Ahh. Ehh. Hahaha. Sorry ha? Nadala lang talaga ako. Anyways, maraming TY talaga kasi naman gustong gusto ko talagang mabasa 'tong book na 'to"

"Hahaha. Okay lang. Oo nga pala may kasama ka?" tanong ko nalang sa kanya

"Ha? Ohemgee. Nakalimutan ko si bes. Wait lang ha? I have to go na. Geh, see you when I see you! Thanks ulit ha? (^_^)" sabi niya habang nagmamadaling tumakbo.

Kumaway nalang ako sa kanya. Nang mawala na siya sa paningin ko hindi ko mapigilang ngumiti. Hayy. Buhay. Bakit ba ako nagkakaganito?

"Huy! Paul ano ba kanina ka pa tulala dyan ha." nagulat ako nung nasa likod ko na pala sila Francis.

"Ha? Aish. Tara na nga alis na tayo." yaya ko na lang sa kanila.

---

Pagkadating ko sa unit ko inayos ko muna yung mga pinamili namin at naligo at nag-ayos na rin. Sumalampak na agad ako sa kama ko.

Kinuha ko ang  bracelet na nakalagay sa may side table.

Pinindot ko ang maliit na button sa gilid at narinig ko na naman ang boses niya.

"I love you so much KSP ko. No one can tear us apart, even death. So please just hold on. I love you~~Honeybunch."

Hindi ko namalayan unti-unti na palang tumutulo yung luha ko. "I love you too Honeybunch ko and I miss you so much." naramdaman ko nalang ang unti-unting pag bigat ng talukap ng mga mata ko at maya maya tuluyan na akong sinakop ng kadiliman.

~*~*~*~*~*~
Snobber's Note: Okay alam kong sabaw ang chapter na ito at super ikli. Ayan may pangsuspense na tayo Guys....I have to apologize....(Hahaha Host Harvey lang ang dating?) kasi naman pinilit ko talagang makapagUD kasi nakapag promise ako. Kaso wala talagang napasok sa malikot kong imagination so please just pm me or send a message or suggestion niyo sa MB para sa story na 'to. Thanks sa lahat ng sumusuporta sa story na 'to. If you want to try new story peede niyong basahin ang isa ko pang story ang Except me: Officially Mine. BTW @jehana_29 thanks sa pagsupport ng mga story ko lalo na tong story na 'to...Pwede niyo rin po bahasahin ang mga stories niya ang gaganda po...at sayo rin nakadedicate 'tong chappy na 'to

PS: Happy 200 reads satin mga ka Labyu...Tuloy lang natin ang pagsupport. Ciao!

Lovelots,
misscoolsnobber