Întikam Meleği

...ILK BÖLÜMÜ...

Merhaba ben Gece Kahraman 18 yaşındayim.Era Koleji'de burslu olarak okuyorum.Düzenli hayatım yok benim.Annem bazen gelir eve bazen hiç gelmez.Bunda babamın ölumu cok büyuk etken 3 yıl önce annem ve babamın evlilik yıl dönümüydu.Kutlamak için lokantaya gittiler.Donuste ise uçurumdan yuvarlandilar.Babam ölmustu annem ise ağır yaralı.Üç beş ay sonra taburcu oldu.Ve daha sonra annem her gece farklı bir adamla evin önüne gelir çok samimi şekilde vedalaşir ve ertesi gece farklı bir adamla aynı şeyler.Ben her gece annem şimdi hangi adamın kolunda gelecek hangi arabadan inecek hangi adama'görüşürüz tatlım'diyecek diye beklenmekte yoruldum.Haaa annem geldi.Niye seviniyorsam.Yine kolunda bir adma ve yine o iğrenç vedalaşma gösterisi
-Kimdi o adam,bu saatte kadar naptiniz.Ben sorularimi çoğlattikça annem kahka atmaya başladı kendimi tutamayıp
-Allah belani versin ama sakın bana ve Göksu'ya bulaşma,diyip odama çıktım.Sabah olduğunda hâlâ uyuyodu annem.Elimi yüzümü yıkayıp dolabimi açtım.Icinden siyah taytimi,damali gömlegimi aldım,dağınık topuz yapip çantamı kaptim ve odadan çıktım.Göksu'yu öpup hızla evden çıkip okulun yolunu tuttum.
Ve ışte yine o adam.Kimdi bilmiyorum.Ama her sabah okulun önüne gelip bekler.Hep aynı yerde ayni saatte.Tesadüf değildi bi insan bi insani 2 hafta aynı yerde ve ayni saatte görürmü??.Çabucak okula gitmek için hizlandim.Kafamı kaldırdım ve sanki tesadüfen karşılaşmışız gibi başını eğip selam verdi.Tebessüm ederek istemsizce karşılık verdim ve tekrar başımı eğdim.Başımı kaldırdığımda ise çok yaklaşmıştı...
-Buyrun beyfendi bir sorun mü var??
+Hayır,deyip güldü ve devam etti
+Ben Kutay,Kutay Yılmaz.2 haftadır tesadüfen karşılaşmışız sencede tuhaf değilmi
-Yaaa ne tesadüf ne tesadüf..
+Ben buraya yeni taşındım artık her gün birbirimiziq görecez..
Kahretsin!! Ben bu Kutay mıdır nedir onu her gün cekemem.Dinliyormus edasıyla başımı eğdim ve okula girdim.Kitapı almak icin koridorun sonuna doğru gidip camdan dışarı baktım,gitmiştii...
Tuhaf bir tipi vardı.Siyah tayta benzeyen pantolonu,üstüne yapışan bordo tişörtün altından beliren kasi,siyah aykkabisiyla sanki bir defileye gidiyormuş havası.Siyah rampa saçı derken kara kaş kara göz.Boynunda ise tişörtünün içine doğru akan ucu belli olmayan gümüş kolyesi.Tamda bir kızin istediği tip.Amann banane.
Saat 17.00'ı gösterdiğinde nihayet okul çıkış zilim çaldı.Çok yorgundum,Göksu'yu okuldan almam gerekti.Göksu'nun okuluna gitmek için kestirmeyi seçtim.Bu büyük bir hataydı.O ıssız yolda tek başıma yurumemeliydim.Adimlarim hızlandı çünkü yol gerçekten çok karanlıktır.Derken arkamdan 3 sarhoş geldiğini anladım.Çok korkunçtu.Elim ayağım titredi.Arkadan beni sözleriyle taciz ediyor ve bağırıp cagiriyordu.Elindeki şişeleri attiklarinda ise koşma hissine kapıldım ve koştum.Karanlıktan önümdeki taşı görmeyip yere kapaklandim.Dizim parçalanmisti.En son elimden birinin ayağımdan ötekinin tuttuğunu hissettim.Ve gözümden çığlık atarak düşen göz yaşimla ölme isteğim arttı.Tam bakireligim gitti diye düşünürken bir ses duydum.Evet bu onun sesiydi.'Korkma Gece ben geldim'...
Sanki üstümden yük kalkmıştı elimi ve ayağımı kontrol edebiliyordum.Ayağımı karnıma doğru çekip agladim.Ve sonra uykuya daldim....
Ne yani ben şimdi onun yani Kutay'ın evindemiyim?!.Hayır hayır lütfen orası olmasın.Ama olmuşla ölmuse çare yok..Bunu kapının ardından beliren Kutay'dan anladım.Hemen telefona sarılıp Göksu'yu aradim
-Bitanem beni merak etme hemen Pelinlere geç,dediğimde bana soyledigiyle sarsildim
+Ne yani şimdi sendemi annem gibi oldun
-Ne diyosum sen Göksu ne demeye çalışıyorsun.Ben senin ablanim beni karşılaştırdigin kişiye dikkat et,deyip telefon kapattım.Kutay endişeli gözle bana baktı ve
-Iyimisin??,dedi
+Hayır değilim nasıl olim.En değerli şeyim beni annem olacak o kadınlar kıyasliyo nasıl iyi olim,dedigimde sustu 'annen kimki??'diye sormadı
'Bana bir bardak su getirirmisin??' deyip kafamı yere eğdim.Gidip su getirdi.Bende o sırada evden nasıl çıkacağımi düşündüm.Kapıdan çıkacaktım.Banyo olmaz 12.kattayiz balkon asla en mantiklisi kapi.Hemen üstümdeki yorgani atıp kapıya yöneldim....
Kutay Yılmaz'dan:
Ve ışte o kız,3 yıldır peşini bırakmadigim,kendimden daha çok sevdiğim kadın,bu çöp yığını hayatımin en değerli taşı.Ben onun büyüsune kapilirken kulağım buğulandi.Evet onlardı'ÇABUK OLLL!!!KAPININ ÖNDE'.Hemen bardağı bırakıp kapıya yöneldim.Evet ordaydi.Cebimdeki kapının anahtarını çıkarıp salladim ve ona biraz daha yaklaştım.Usulca bana döndü
Dila Kahraman'dan:
Ve o gecede eve gitmedim.Kızlarimi istemiyorum.Onlardan nefret ediyorum..Ayak bağı onlar bana.Neyse ben ismini hatirlamadigim bi adamla.oteldeyim,otelin banyosunda.Aklıma bi an o gece geldi.Mehmet'le evlilik yıl dönümüz.O gece kaliteli bir lokantaya gittik.Ilk kez 2 saattir kavga etmiyorduk.Mutluyduk.Taki benim atağıma kadar.Beni aldatiyordu susamazdim.Özel olarak tuttugum adam bana süper fotoğraflar verdi.Bende çantamdan çıkarıp suratına firlattim.Hemen alip inceledi.Ve sinirle kalktı.Kalkarken sandalyeyi düşürdu.Tam bir rezillik.Arabaya doğru giderken bağırıp küfur etti tutamadim kendimi ve bende başladım bağırmaya.Arabaya bindik yol boyu kavga ettik.Bi süre dayandim ama sonra bana ettiği o lafla kendimi tutamadim.Önce durdum sonra cakimi çıkarıp sol elime tutusturdum.Ters duruyordu.Ve hızla boynunu kestim.O anki zevk anlatilmazdi.kan fiskirtiyordu etrafa ağzım yüzüm kan oldu.Bunlarin hepsi 2 saniyede oldu ve araba kontrolden cikti.Sağa sola gittikçe Mehmet'in kafası beşik gibi gidip geliyordu.O kemik sesine kadar duydum.Araba yokuş aşığı yuvarlandı.Ve 'BUMMM' ters dondu.Gözüm kapalıydı.Açtığımda ise Mehmet'in gözü kanla dolu bana bakti 'neden??!'dercesine.Aglidim sonra gülerek.Çok kötüydum.Iki üç kişinin bağırdigini duydum ve uyandığımda ise hastanedeydim.Mehmet öldu dediklerinde şaşırmadım.Beş alti ay sonra taburcu oldum ama çakı nerede ne halde hala bilmiyorum.Umarım kaybolmustur...