Zomer #VAKANTIEBOEK

51

18 weken later...

Eva's POV

Badend in het zweet wordt ik wakker en schiet rechtovereind. Mijn hart klopt in mijn keel en mijn ademhaling in onregelmatig, misschien dat een glaasje water helpt. Ik trap de dekens van me af en stap uit bed. Opeens voel ik wat nats tussen mijn benen en een schop. Ik klap naar voren en hap naar adem, als ik weer op adem ben gekomen kruip ik naar het bed, klim erop en geloof me dat gaat moeilijk. Ik schud Floris door elkaar en ik roep een paar keer zijn naam, hij mompelt wat en draait zich om, ik zie nog maar een oplossing en druk mijn lippen op die van hem. Hij wordt meteen wakker en kust me terug, ik trek terug en kijk hem paniekerig aan, hij schiet meteen overeind en kijkt me bezorgd aan 'wat is er?' 'M-mijn vliezen zijn gebroken' krijg ik met moeite over mijn lippen heen, hij kijkt me met grote ogen aan springt uit bed kleed zich in record tijd aan en gooit wat kleding van mij en voor de baby's in een tas, hij tilt me op in bruidsstyle. Hij rent naar beneden, rukt de deur open, doet de auto van het slot, zet me erin, gooit de tas op de achterbank rent naar de andere kant en racet naar het ziekenhuis.

'Flo het lukt me niet' zeg ik snikkend, de jongen is er al uit, zijn naam is Luke, Luke Wolfs, alleen wil het meisje er niet uit en ik zit hier al een paar minuten te persen. 'Jawel het gaat je lukken Eef kom op je kant het' zegt hij en druk een kus op mijn lippen. 'Blijven persen mevrouw Wolfs' zegt de verloskundige voor de zoveelste keer 'mens hou toch je kop ik doe het al de hele tijd' roep ik uit frustratie. Floris grinnikt en de verloskundige kijkt me beledigt aan. Ja wat?! Ik ben de gene die er 2 kinderen uit moet persen zo makkelijk is dat niet! 'Ja! Ik zie het hoofdje nog even doorgaan mevrouw Wolfs!' Roept de verloskundige enthousiast, waarschijnlijk alleen omdat ze dan van me af is maar ach 'kom op Eef, nog even doorzetten' zegt Floris bemoedigend, ik glimlach zwak naar hem en hij geeft me een kneepje in min hand die ik de hele tijd al fijn knijp. Ik pers voor de laatste keer en ze is er eindelijk uit, ik hoor dat ze meteen huilt, ze wordt in een roze doek gewikkeld en op mijn borst gelegd. Ze pakt met haar handje mijn vinger vast en kijkt er met grote oogjes naar, ik glimlach en kijk haar vertedert aan. 'Uh mevrouw hoe gaat ze heten?' Ik kijk naar Floris, glimlach en knik dan als teken dat hij het mag zeggen. Hij kijkt even naar Luke, die in zijn armen ligt en vredig ligt te slapen en kijkt dan naar de verloskundige. 'Emily, haar naam is Emily Wolfs'.

1 jaar later...

Eva's POV

Vandaag is het dan eindelijk zover, Floris en ik gaan trouwen. Je vraagt je nu vast af waarom niet eerder? Nou we wouden eerst dat Luke en Emily ouder waren want we wouden hun erbij hebben en baby's huilen nogal snel en dat zou dan niet zo fijn zijn als dat tijdens onze bruiloft zou gebeuren. Na vandaag kan ik Floris gewoon mijn man noemen en dan zijn we een echt gezin, het klinkt allemaal zo onwerkelijk, maar ook zo goed. Ik had echt nooit gedacht dat ik met Floris zou trouwen, ik had het wel gehoopt en stiekem ook gedroomd en eindelijk wordt mijn droom werkelijkheid. Floris is gister naar het huis van Jack en Sophie gegaan en Romeo zou daar ook heen gaan en Marion, Sophie en Fleur zijn gister hier gekomen. Ik sta nu voor de spiegel met mijn jurk aan, alleen krijg ik de bovenste 3 knoopjes op mijn rug niet vast, die andere zijn op de een of andere manier wel gelukt. Ik zucht uit frustratie en laat me op het bed van Floris en mij vallen, ik wou dat hij hier was.... De deur ging open en Sophie, Fleur en Marion verschijnen in de deuropening 'ben je nou nog niet klaar?' Roept Sophie dramatisch 'nee ik krijg de 3 bovenste knoopjes niet dicht' zeg ik met een pruillipje 'en ik mis Floris' op dat moment begint Luke te huilen en niet veel later doet Emily gezellig mee. Ik zucht even en sta op, maar Fleur duwt me terug op het bed 'ik ga wel' ik kijk haar dankbaar aan en ze loopt de kamer uit. 'Ik ga ook wel even' zegt Marion en ze loopt Fleur achterna. 'Kom' zegt Sophie en trekt me omhoog en zet me in een stoel neer, ze doet de knoopjes dicht en begint met mijn haar te prutsen en als ze daar mee klaar is begint ze met mijn make-up. 'Klaar!' Roept ze blij, ik sta op en loop naar de spiegel 'wauw Soph het is geweldig dankje' zeg ik blij en trek haar in een knuffel. Een deel van mijn haar is in een soort van knot ding opgestoken, de rest hangt los op mijn rug en 1 pluk haar aan elke kant hangt los, het is echt prachtig (zie foto). De deur vliegt open en Fleur stormt naar binnen, zodra ze mij ziet staat ze stil en valt haar mond open. 'Wauw Eef je ziet er prachtig uit! Ik weet zeker dat zodra Floris je ziet hij die jurk bij je wil uittrekken' zegt ze grijnzend, ik rol met mijn ogen 'je kan ook overdrijven Fleur' ze grinnikt even 'oh ja Marion zei dat je moet opschieten we gaan zo' 'oh god nu al?!' 'Ja dus hup hup, Marion en ik hebben Emily en Luke al aangekleed dus je hoeft alleen nog maar je sluier op te doen en je schoenen aan' ik zucht even van opluchting 'dankje' 'geen probleem schoonzus' 'ben ik nog niet' 'nog niet nee' zegt ze grijnzend. En met dat loopt ze de kamer uit. Sophie helpt me met mijn sluier en ik doe mijn schoenen aan, we lopen naar beneden, sluiten de Ponti af en lopen naar de auto waar Marion en Fleur al in zitten met Emily en Luke.

We komen aan bij de kerk en ik stap uit. Iedereen zit al binnen en wacht dus op mij. Fleur, Sophie en Marion gaan voor mij staan en lopen 1 voor 1 naar binnen. Dan opeens stopt er een auto naast mij en stapt Maurice uit. Ik kijk hem verbaast aan 'Maus? Wat doe je hier? Je hoort binnen te zitten' 'oh nou het was zeg maar een soort van idee van Floris dat ik je weg zou geven, aangezien eh papa dat dus niet uh kan doen' 'ik ben blij dat jij het bent Maus' glimlach ik naar hem 'oh en ik denk dat je het wel weet, maar als hij nog zou leven dan was hij alsnog niet welkom' 'uh ja dat uh ja sorry' ik glimlach 'geeft niet Maus'.

Ik loop de bocht om met Maurice aan mijn zijde. Ik glimlach even naar hem en langzaam lopen we naar het altaar waar Floris al staat, als ik hem zie krijg ik meteen een mega glimlach op mijn gezicht. Achter Floris staan zijn getuigen: Jack met Luke en Romeo en straks komt Maurice daar nog bij staan. Achter mij staan zo meteen Sophie met Emily, Marion en Fleur. Maurice geeft me over aan Floris en gaat dan achter Romeo staan. Ik kijk Floris met een big smile aan. 'Je bent prachtig' fluistert hij nog voordat we gaan beginnen, ik glimlach 'jij ook'.

*= Floris

~= Eva

'Dames en heren, we zijn vandaag bijeen gekomen om getuigen te zijn van de verbintenis van Floris Wolfs en Eva van Dongen'

'Herhaal na mij'

*'Ik Floris Wolfs neem jou, Eva van Dongen, als mijn vrouw'

~'In voor en tegenspoed'

*'In rijkdom en armoede'

~'In ziekte en gezondheid'

*'Van haar te houden'

~'En te respecteren, zolang we beide leven'

*'Ik wil'

~'Ik wil'

'Dan mag je nu de bruid kussen'

Ik glimlach en druk mijn lippen op die van Floris, dit is een van de beste dagen van mijn leven.

Hey hey dit was dan het laatste hfst *snik snik* ik weet nog steeds niet of ik een epiloog nog wil doen, dus als jullie het willen zeg dat dan in reacties als je wil. Oh en als je een idee er voor hebt stuur dan een privé bericht of zet het in de reacties aub want ik heb nog steeds niet wat ik wat ik er in wil zetten als ik het al doe. Dus pleaseeeeeee geef een reactie of jullie het leuk zouden vinden.

Lots of love,
Esther
P.s. ik hou van jullie echt, niet normaal hoe veel lezers ik heb echt heel erg bedankt allemaal voor het lezen van dit boek! Zonder jullie was het me niet gelukt.