PLOTONİK

◀YEL!

Okukun bahçesine girdikten sonra nefes verdim. Neler oluyordu bana? Bahçede birçok sıfat görebiliyordum ama ileriki bankta, sigarasını elinden düşecekmiş gibi tutan ve etrafındaki kızlar ile 3 arkadaştan biri, bana tanıdık geliyordu.

Mavi gözleri vardı. Bunu hemen anlamıştım. Töbest ne oluyordu?

"Hey!" Tabi ki aptal Pelin! Çocuğa ağzının suyunu akıtarak bakarken, yürümeye çalışırsan tabi ki birine çarparsın!

"Pardon! Özür dilerim!" sonra da önümde duran taş çocuğa baktım. Saçları güneşten dolayı hafiften parlamıştı ve çok tatlıydı.

"Önemli değil matmazel. Ben Ege." gülümsedim. "Bende Pelin." gülümsedi.

"Seni sevgilim ile tanıştırmama ne dersin?" nolamaz! Bebe kapılmış! Neden ben Allah'ım Ha neden ben?

"Tabii ki." gülümsedim ve cevabımı alınca yürümeye başladığı için peşinden gitmeye başladım.

"Sevgilim?"mavi gözleri olan kıza baktım. Oha lan kız taş!

"Meleğim?" alnından öpünce gülümsedim. Hadi ama burası LİSE! Daha fazlası olması lazımda... Tamam. Sustum.

"Merhaba. Ben Pelin." Elimi uzatınca gülümsedi ve elimi tuttu.

"Bende Ilgın. Yenisin galiba." Başım ile onayladım. "Aslında sınıfa girsem fena olmaz." kahkaha attı.

"Burada zil çalıp, şişman koca müdür konuşmadan içeri giremezsin." Ne, ama olamaz. Hiç arkadaşım yok ki. Ben ne yapıcam şimdi aqqqq!

"Uff!"

"Gel bizim ile takıl?" hı? Sen ciddimisin? "Olur..." Diye mırıldandım. Ne diyim yani. Yok olmaz. Ocakta yemeğim kalmış. Mı diyim? Ha Brütüs! Ne diyim?

"Bak zaten Yel'lerin grubu da geliyor. Onlarla tanışırsın." hönk! Yel, benim küçüklük aşkım olan Yel'mi!