Bu bölüm, yeni kitabını merakla beklediğim yudumunhikayeleri ne gelsin.
Şaşkındı Yasemin, haddinden fazla.
Dün sorduğu hiç bir soruya cevap vermeyen adam, şimdi ona bir dörtlük okuyup tebessüm ediyordu.
Rüya görmüyordu, o rüya görmezdi hiçbir zaman. Olsa olsa, kabus olurduki, bu tablo hiç kabus gibi de değildi.
Karşılaştıkları andan beri acıyla bakan o gözler, şimdi daha değişik bakıyordu.
Önüne düşen saçlarını kulağının arkasına iterken, kendine geldi.
"Bir ihtiyacın var mı? Düşüncesizlik edip saatlerce yanına gelmedim."
Bu defa cevap verir diye düşünürken Yasemin, adam başını iki tarafa doğru sallayıp kitabına geri döndü.
Masanın üzerinde boşalmış olan bardağı görünce, ilk olarak perdeyi ve camı açtı. Soba sönmüş, oda havasız kalmıştı. Beklemediği bir şekilde hapşırırken, soğuk odada şifayı kaptığını aldı.
Adam kitabına odaklanmışken, Yasemin'in hapşırmasıyla başını kaldırdı.
Yasemin 'Çok yaşa' tarzı bir cümle kurmasını beklerken, birbirine değen gözleri ayrılıp soğuk bir sessizliği bıraktı arkasında. Geçici bir misafir, önemseme Yasemin diye mırıldandı içten içe.
Kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtiğinde, elindeki bardağı tezgahın üzerine bıraktı.
Adamın bacağında bir yara vardı ama, sanki yürümesine mani olan bu değildi.
Üstelik konuşmuyor, ağzını mühürlüyordu.
Bir travma yaşadığı belliydi ama ne olduğu meçhuldü.
Misafir Yasemin! Diye azarladı kendini.
Kahvaltıyı hazırladıktan sonra, odasına geçip siyah kot pantolon, siyah bluz giyerek saçlarını at kuyruğu yaptı.
Banyoya geçerek çatlamış aynasında, ruhunun kırıklıklarını görürcesine kapadı gözlerini bir kaç saniye. Ardından hızla makyajını yaptı, dışarıya çıkacaktı.
Odasında masasının üzerine bıraktığı anahtarını cebine sıkıştırıp, cüzdanını aldı.
Çay demlenirken eczaneye gitmeliydi.
Kapıdan çıkarken arkasında bıraktığı adamın ne halde olduğundan habersizdi.
Ayağa kalkıp arkasından ona seslendiğinden, aylar sonra ilk defa birisinin adını dudaklarından döktüğünden haberi yoktu.
Nerden bilecekti Yasemin, adamın arkasından ne hallere düştüğünü?
O evde biten ağrı kesiciden dolayı, adamın kan olan eşofmanı yerine yenisini almak için gidiyordu.
Haber vermeyişi, adamla irtibata geçemeyişindendi.
Demişti ya, Mesela Selim ışık, anlatılmadan anlaşılmaya Aşık diye.
Yasemin'de kendi kendine bizde onun için çabalarız anlamazsak artık kusurumuza bakmaz diye düşünmüştü.
İş ilanlarına bakmak için bir gazete alıp, adam için giyebileceği bir takım kıyafetler alarak eczanede ki işini hallederek, eve geri döndü.
Apartman kapısında karşılaştığı komşu çocuğunun başını okşayıp, anahtarını cebinden çıkarttı.
Giriş katında olan evine anahtarıyla açıp girdiğinde, direk oturma odasına açıldığı için paniğe kapıldı.
Adam koltuktan aşağıya inmiş, elleriyle yerden destek alarak kalkmaya çalışıyordu.
Ama beceremediği için, sırtını tekrar koltuğa yaslayarak başını tavana çevirip derin bir nefes aldı.
YOU ARE READING
Yasemin Çiçeği
General Fiction"Sana ne oldu? Sürekli tek bir anı yaşıyormuş gibi bakıyorsun, Nerde takılı kaldı aklın?" Adam Yasemin'e karşı bir borcu olduğunu bildiği için, kendi yöntemiyle cevapladı onu. Normal bir insan gibi konuşmaya, dertleşmeye, anlatmaya hazır değildi. "K...
