Absolutely No Parking (Season 1)

Chapter 7: Langit-Lupa ang larong Pambata!

Eiji’s POV

Dec 31, 20** a day before New Year, ang pinakahihintay ng mga gustong tumangkad hahaha.

(Authors Note: May request daw si Ji-ji, kelan daw ilalagay sa scene si Jew Hernandez, Bwahhhhhhahahahaha.........Miss Ji-ji, inlove na in-love ka dun sa ex mong yun ah... hindi mo ba alam ang totoo? Na Ba----Toot Toot, nga pala, secret muna yun para kay Ji-ji sa next sequel mu na pala yun, easy lang, may kwento rin kayo nung ba-----kulaw nay un  whatever... hahaha...)

Hoy Miss Author, anong totoo? Pinagsasabi mo jan hah? Ikaw ha, kung di mo sasabihin sa akin, itatapon kita sa spratly’s Island! Hahahahaha Jowk lang.

Patalastas lang po yun!.........

To be continue.....

“Haay walang magawa!” sabi ko, nakabusangot kasi kaming lahat, alam niyo naman na boring, gusto sana naming pumasyal eh malayo pa ang bayan sa amin eh, sakay ka pa tricycle tsaka mahirap mag-antay ng trike ditto no!

“Aira! Langit lupa tayo!” si Mae kapatid ko, haay mga batang yun, laro laro lang. Hmmmp

“Sige, Sali ako” wika naman ni Janine.

“Ok, tatlo lang tayo, langit lupa impyerno, de-de-demonyo, saksak puso tulo ang dugo, patay, buhay, alis ka na sa dati mong pwesto!” kinanta pa ni Mae, hahaha, ganun kasi yun, turo-turo lang kung sino huling naituro aalis nasiya.

“Hey, hey... tatlo lang naman tayo ah, maiba taya nalang para madali....”- Aira.

“Oo nga noh!” –Mae

Ay mga wala isip... -__-

“Maiba taya!” –silang tatlo.

Hay bahala kayo, takbutakbuhan lang kayo jan!........ -___________________-

“Uy..... Anong nilalaro niyo Janine?” tanong ni Eljay. Hmmm, interested sa larong pambata? Hmm matanda na ako para maglaro ng habulan sila nalang.... at sabay pout ko rin. Boring.....

“Langit-Lupa!”- sagot ni Janine ang bunso kong sister.

“Woah! Sali kami?” –Eljay.

“Ah? Sure ka Eljay?” tanong ni Lei na napakunot noo.

“Haha, maganda yan, tara Sali tayo Eljay” – sabi naman ni Yatz.

“Kuya sasali kayo? Wag na!” –sumbat naman nung Aira, kapatid ni Eljay.

“Tumigil ka nga Aira agrasa ka! Gusto nga naming sumali eh, huh!” pilit ni Eljay.

“kayo nalang tinatamad ako, ayaw ko maglaro ng habulan” –Ako

“oo nga kayo nalang” –Lei

“Uh? Kj niyo, once in a lifetime nalang maglaro ang mga malapit nang mag20 noh! Kaya tara na, hindi na maibabalik pa ang oras kapag matanda na kayo! Wahahahahah” asar ka Meifah talaga, hmmmm, sabagay... baka din a nga kami makalaro pa ng ganito pagdating ng araw magtutwenty nap ala ako next year, haay ambilis ah!

Isip isip... Sasali ba ako? O Hindi?... Oh konsensya ko, anu ba ang dapat kong piliin? Ang sinisigaw ng puso ko? O ang sinisigaw ng katabi ko?

“Oy, laro na tayo kasi, tara na!” bulong ni Meifah sa akin, “baka next year di ka na makalaro niyan. Wahahahhh” dag-dag niya pa.

Haay naku konsensya talo ka, ang hina mo kasi, Lalaro na nga lang ako. Baka next year ibang habulan ang magaganap sa akin Bwahahahaha.

After ng aking kaartehan kung mag-lalaro ako o hindi, in the end napapayag din nila ako kaya game! Di ako magpapatalo.