Revenge of The Last Rose

♦♦2:Amy♦♦

Gising na ako kinabukasan bago pa tawagin ako ni Leurie. Nakapag ayos na ako, kaya naman kakain na lamang ako at pwede na akong pumunta sa studio.

"Kira-sama..." tawag sakin ni Leuri kaya naman mabilis ko aiyang nilingon. "Someone left you a gift again at the front door.." sabi niya, kaya naman inis akong pumunta para tingnan ang nasa loob non.

Hindi ko 'yon pinapahawak sa kanila dahil baka mamaya ay may kung anong mangyari sa kanila tulad ng dati. Marami akong haters, pero mas marami naman akong mga secret admirers.

Tss. Tinawag pang secret, agad ko rin namang nalaman. Tanga lang.

Pagkarating ko sa labas ay tumambab sa akin ang malaking kahon, na nakabalot ng berdeng wrapper at tinalian ng pulang laso.

Tsk! Malayo pa naman ang pasko at birthday ko pero may ganyan na? Lagi kasing may nagpapadala ng ganyan dito.. Kung sino ang nagpapadala ay hindi ko alam dahil wala namang return address na nakalagay.

Binasa ko ang tag na nakasabit don. 'To Leuri' ang nakalagay... Bago yun ah? Baka naman kung ano na namang patibon ang nakalagay sa loob? Bakit walang panlan kung kanino nanggaling?

Nakakaduda talaga...

"Leuri.." pagbulong ko pa ng ngalan niya. "Leuri!!" tawag ko at lumapit naman siya agad.

"Kira-sama?" takang aniya.

"Is.." panimula ko. 'Tsk.. Pano ko ba sasabihin nang hindi siya matatakot?' "Is someone courting you?" I asked, not opening the door widely so she wouldn't see.

"E-Eeeehh??!!" napasigaw tuloy siya sa gulat. "K-Kira-sama.. What's with the sudden que--" natigilan siya sa sariling pagsasalita. "No one!! I swear, Kira-sama.. No one!!" she defended while still blushing. "D-Do you want to ask anything else, Kira-sama?"

I shookmy head. "No, nothing more. I suddenly just wanted to ask." I said. She just scratched the back of her neck and bowed before leaving my sight.

If it's not a suitor, then who? Tsk..

"Amy!" I called out. Agad rin naman itong lumapit. "I want you to smell that for me," utos ko habang nakaturo sa regalo. Agad naman itong naging bayolente, at tumahol nang tumahol.

Nag-train si Amy para makatukoy ng mga pampasabog, droga o kahit ano pa mang kemikal. Nagiging bayolente lamang ito kapag nakakaamoy nang ganito, kaya naman literal na namilog ang mata ko.

Nanginginig ang mga kamay na binuksan ko iyong regalo, at napaupo ako.

"RUFF!!! RUFF!! RUFF!!"

Agad naman ako tumayo at sinipa nang pagkalakas lakas ang kahon pataas ng malayo sa ere.

~BOOOOOM!!

Hingal akong napatingin sa kung saan sumabog iyon. Ikinuyom ko ang aking dalawang kamay. Buti na lang talaga. Hindi ko akalaing ang takip ng kahong ay nakakabit sa trigger ng isang five-second bomb o tinatawag ring "surprise bomb.". At isang tao lang ang kilala kong gumagawa non... Mahusay talaga, napakahusay.

"Thank you, Amy..." I said and patted her back. Tumahol naman ito bilang tugon saka umalis sa aking harapan.

"K-Kira, sama!!" umingay ang lahat sa loob. Leuri approached me.

"Nothing to worry about... Let's go." I said and we headed to the car at the garage.

*

Nang makarating na kami sa tapat ng building ay may tumawag sa akin sa cellphone.

"Hm."

["Nasurpresa naman ba ang katulong mo sa regalo ko?"]

"May sira na talaga 'yang bungo mo. Pati sila, dadamay mo?" inis na singhal ko.

["Ay? Selfish? Pero... Hindi mo pa rin sinasagot--"]

"Oo. Nasupresa siya, tsk, natakot pa nga eh." I said in a monotonous voice.

["Ha-ha-ha! Talaga? Mag-intay ka lang.... Kung nagseselos ka ay dadamihan ko ang 'bibigay ko sa'yo,']

"Kahit wag na." inis na sabi ko at ibinaba ang linya. Bwisit talaga siya! Wag na wag siyang magpapakita sa akin, dahil pagsisisihan niyang naging matlino pa siya sa paghahalo ng kemikal.