The school nerd is the lost princess

Chapter 22

-Chrissha-

1 week.

1 week na ng matapos yung insedenteng iyon pero hindi pa rin mahanap kung sino. Tinakpan kasi ung plate number ng sasakyan kaya hindi makita. Tinted din yung salamin kaya hindi makita kung sino.

1 week na ring walang chris. Hindi pa rin siya nagigising. Parang walang saysay yung buhay ko kapag wala siya.

1 week na ding hindi nagpapansinan si kuya raikko at ate raquelle. Iwas nadin sakin si ate. Si kuya palagi kong kasama sa hospital. Hanggang ngayon hindi ko parin kayang isipin na andaming nangyayari sa buhay ko.

"Ms Dizon?!"  Nabalik ako sa katotohanan ng sumigaw si Ms.Dizon.

"Mam sorry po" yan nalang ang palagi kong nasabi sa isang buong linggo.

"Ms.dizon kung gusto mo pa maging rank 1 sa over all please umayos ka kung ano mang nangyari sayo sainyong pamilya marami pa ring nandito para sayo"

oo alam na ng lahat ang nangyari masyadong masakit. Kung pwede lang hindi ako pumasok mabantayan lang si chris.

"Class dismissed study the pages i gave you We will have a quiz tom"

Inayos ko na ang gamit ko. Pupunta na akong hospital.

Gabi gabi may napapaniginipan akong bata at isang lalaki at babae.

Kotse nasa kotse sila. Pero hindi ko parin sila malala.

"Bestie? Okay ka lang ba samahan na kitang pumunta sa hospital may training daw kasi sila raikko para sa intrams alam mo naman warlalu silang dalawa ng sister ko"

Si krista. Ayun 1 week na rin silang break na boyfriend niyang si matty.

"Sige"

Yan lang ang tanging sagot ko sknya

Araw araw ding nasa hospital ang mama ni chris sila mama at papa nasa states dahil sa bussiness namin.

-raikko-

Simula nung maaksidente si chris at chrissha. Nasa tabi nako ni chrissha pero si raquella ang inaalala ko masyado siyang masasaktan sa mga nangyayari.

Naalala ko nanamn nung humingi siya ng space sakin.

*flashback*

"Raik may gusto sana akong sabihin"

Huh? Siya ano naman..

"Raik alam mong mahal kita pero... Sa mga nabgyayari ngayon masyado na kong nasasaktan... Oo kahit sabihin kong mag unawa ako hindi ko magawa... Raik sa ngayon kailangan muna natin ng space.."

Papayagan ko ba siya?

Sa ngayon kailangan ako ni chrissha lalo't may naalala na siya.

"Sorry raq kung yan ang gusto mo at masyado na kitan nasasaktan sa mga nangyayari pag nagising ai chris lahat ng oras ko na sayo. "

"Sana."  Tuluyan na siyang tumatakbo na parang naiyak.

Kaya ko ba ng wala siya?

Aaminin ko nafall na ko sknya.

----------end of flashback-----------

Mahirap isipin pero kailngang gawin.

Papunta nko sa gym ngayon. May training kasi kami. Pinasamahan ko muna kay krista si chrissha mahirap na baka ano pang mangyari dun lagot ako kila mama.

-krista-

Ansakit makita na yung bestfriend mo hindi kaya ang mga nangyayari.

Wala ng ginawa kung hindi umiyak. Halos 1 linggo na siya ditong natutulog sa ospital. Minsan sinisi niya yung sarili niya.

Nagsisimula palang sila ni chris tapos eto ang nagyari kung sino mang may pakana ng lahat ng to mag babayad.

Andito na pala kami sa hospital. Si chrissha ayun nakaupo sa tabi ni chris na nagbabasa ng sinabi ni mam. Hindi ko man sabihin pero kitang kita kong basa yung libro niya.

Umiiyak nanamn siya. Panigurado maga nanamn ang mata nito.

-chrissha-

Ansakit makita na yung taong mahal mo hindi nagalaw. WLang kibo.

Mahimbing lang natutulog. Hindi ko mang sbihing mahal ko siya. Ang hirap pala no? Pag napana ka talaga ni kupido ewan ko nalng ang hirap.

Masaya na ei. Kaso sa isang iglap na ganto ang lahat. Kung hindi niya ko tinulak ako dapat ang nasa kalagayan niya or worse hindi na.

Kasalanan ko to ei ko naman dapat yung nandiyan.

Kung pwede ko lang ibalik kaso hindi na pwede.

Nangyari na ang nangyari hindi mo na pwedeng  balikan ang dati.

Ano nanaman ba to... Kailangan ko muna siya bigyan at sana hindi siya mAkipag hiwalay sakin.

"Sige bibigyan kita kung yan ang gusto mo"

"