Αναγέννηση (Rising from the ashes: Greek Translation)

11. Αντιπαράθεση

Η Τζία πάγωσε στον ήχο της φωνής του. Αναμνήσεις πλημμύρισαν το μυαλό της. Εκείνη η φοβερή μέρα που άλλαξε για πάντα τη ζωή της. Η καρδιά της άρχισε να τρέχει καθώς τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν.

Ήταν στην αρχή μιας νέας αρχαιολογικής ανακάλυψης. Τους είχε πάρει μήνες έρευνας αλλά τελικά τα είχαν καταφέρει. Μόλις είχαν ανακαλύψει το κειμήλιο όταν ο Φοίνιξ εμφανίστηκε από το πουθενά και μαχαίρωσε τον Ντάνι στην πλάτη. Η λεπίδα διαπέρασε την καρδιά του και η Τζία τον παρακολούθησε να πεθαίνει χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι για να το αποτρέψει. Οι μήνες μετά το θάνατό του πέρασαν σαν ομίχλη. Με τη μνήμη της θολωμένη από τον πόνο και την επιθυμία της για εκδίκηση να μεγαλώνει με το λεπτό. Ο φόνος του ακόμα τόσο ζωντανός μέσα στο μυαλό της.

Η Τζία πήρε μια βαθιά ανάσα και γύρισε να αντικρίσει τον άντρα από τους εφιάλτες της.

«Φοίνιξ.»

«Τζακλίν. Λοιπόν, να ένα πρόσωπο που δεν περίμενα να ξαναδώ. Δεν σε πέταξα από ένα γκρεμό ή κάτι τέτοιο; Είμαι σίγουρος ότι το έκανα. Τότε τι στο διάολο κάνεις εδώ μπλέκοντας σε πράγματα που δεν σε αφορούν;»

«Σου χαλάω τα σχέδια;» Η φωνή της έτρεμε από οργή. «Ξέρω ότι θα προτιμούσες να ήμουν αλλού, νεκρή, αλλά όπως βλέπεις και εσύ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και έχουμε ένα λογαριασμό να ξεκαθαρίσουμε.»

«Α, ναι. Ο άντρας σου. Πως είπαμε ότι ήταν το όνομά του ξανά; Ντάνι; Θα πρέπει να με συγχωρέσεις δε φαίνεται να μπορώ να θυμηθώ. Ήταν τόσοι πολλοί οι ανίκανοι με τους οποίους έπρεπε να ασχοληθώ στο παρελθόν, είναι δύσκολο να του θυμάμαι όλους.»

Είδε το πρόσωπό της να σκοτεινιάζει, τα μάτια της γεμάτα από τη φωτιά που έκαιγε μέσα της. Έχει αρχίσει να θυμώνει, σκέφτηκε. Αυτό ήταν κάτι που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί. Τώρα που το σοκ από την παρουσία της εκεί είχε περάσει μπορούσε να συγκεντρωθεί στην επόμενή του κίνησή. Ευτυχώς είχε φροντίσει να πάρει τις προφυλάξεις του.

«Ο σύζυγός σου δεν ήταν και τίποτε το ιδιαίτερο, αλήθεια. Όλο μυς και καθόλου μυαλό όχι ότι τον βοήθησαν και καθόλου. Η λεπίδα μου γλίστρησε τόσο εύκολα στην πλάτη του. Μπορώ ακόμα να το νιώσω ξέρεις, οι μύες του να ανοίγουν το δρόμο δίνοντάς μου πρόσβαση στην καρδιά του. Και όταν η λεπίδα μου τρύπησε την καρδιά του, ε λοιπόν, τώρα αυτό ήταν θεϊκό.»

Η Τζία του επιτέθηκε, τα μάτια της έλαμπαν από οργή. Πήγε για την καρδιά του θέλοντας να την ξεριζώσει από το στήθος του όπως είχε ξεριζώσει και αυτός τη δικιά της. Ο Φοίνιξ δεν κινήθηκε. Απλώς έμεινε εκεί καλωσορίζοντας την επίθεσή της. Η Τζία σήκωσε το χέρι της για να του δώσει το τελειωτικό χτύπημα όταν χτύπησε πάνω σε έναν αόρατο τοίχο. Μια γαργαλιστική αίσθηση απλώθηκε σε όλο της το σώμα αφήνοντάς τη μουδιασμένη και απροστάτευτη. Προσπάθησε να σηκώσει το σώμα της από το έδαφος αλλά ήταν λες και ήταν φτιαγμένη από τσιμέντο. Τα άκρα της ζύγιζαν ένα εκατομμύριο τόνους. Ο Φοίνιξ πήγε και στάθηκε από πάνω της. Το χαμόγελό του αποκάλυπτε τους κυνόδοντες στο εσωτερικό.