Liefste Eva,
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, dus begin ik maar waar ik wil beginnen.
Bij het moment voordat ik je verloor.
We waren zo close, zo veel samen, goede, wellicht beste vrienden. Ik hield van jou, en jij hield van mij. We hielden van elkaar. Gewoon als vrienden, en op sommigen momenten wat meer.
Tot die dag. Die dag dat ik alles verpeste. Of was het toch jouw schuld geweest? Was jij diegene die alles verpeste? Misschien waren we het allebei wel. Waren we allebei schuldig, hadden we het allebei verpest. Ik weet het niet.
Wel weet ik, dat ik het heel erg vind. Ik wil jou helemaal niet kwijt. Niet als collega, partner. Niet als maatje, beste vriendin. En niet als huisgenoot. Maar ik ben je al kwijt. Dat besef ik me. Daarom schrijf ik je deze brief. Ik hoop dat ooit alles weer zal worden zoals het ooit was. Collega's, partners, vrienden; béste vrienden, en maatjes. Bovenal maatjes.
Ik hou nog steeds van je, Eef.
Je Floris Wolfs.
JE LEEST
Over en Weer
Short StoryFloris, die spijt heeft van de ruzie, de ruzie die uit de hand liep, besluit Eva een brief te schrijven. Maar is hij niet te laat? Had hij niet eerder iets van zich moeten laten horen? Kan Eva het hem vergeven? Over en Weer, en verhaal door @Flikken...
