Ve kahrolasıca bir kış bastırdı;
Haziranın sonuna Temmuzun başına yakın.
Karla boranla uğraştım,
Herkesin güneşten teni kavrulduğu vakitlerde.
Beni bana sormayın daha fazla.
Gece adımladığım yollara sorun beni,
Çırılçıplak sokakta gezen insanların arasında;
Botlarımla karın çıkarttığı sesleri o kaldırımlara sorun.
Beni yazın ortasında kışın ayazında bırakana sorun,
Hayatımı aydınlatıp,
Sonra o hayatı, gaz lambasının alevine üfler gibi üfleyip, karartana sorun.
Yoruldum artık.
Ne olur yoruldum artık yapmayın
Beni bana sorup öldürmeyin.
Beni günlerce öldürenlere sorun,
Beni benden alan ellere sorun.
Bir canı canlı canlı toprağın altına koymak neymiş,
Bir günün sonunu bekleyip
Diğer günün başını istememek neymiş sormayın artık.
Yeter!
Ben bittim artık.
Sigaramda bitti.
Tükendim artık,
Ciğerlerim patlayacak
Kalbim yerinden fırlayacak
Gözlerim çıkacak yuvalarından
Yeter binbir parça oldum
Kırılmaktan un ufak oldu bedenim
Bittim, tükendim...
Ve kabul, siz kazandınız.
Tamam yeter! Tamam kaybettim sormayın artık.
Ben, benden bile gittim artık...
