Evet dışarıdan bakılınca küfürbaz ve her boka gülen bir insan olsamda içeride durumlar baya karışıktı.
Gece yatmadan önce güzel hayaller kurup kendimi birazcık mutlu ederdim. Ama sorun şu ki artık ne zaman hayal kursam bu hayalin içinden çıkamıyorum ve hayalin sonu hep kötü bitiyor ve olan uykum kaçıyor, gözlerim kan çanağı oluyor. Tavana boş boş bakıyorum. Bu yaşananlara anlam veremiyordum. Yatakta bi saat dönüp durduktan somra uyuyor sabahın altısında çalan alarmın iğrenç sesiyle uyanıyordum. Aha rol yapmaya başlıyoruz. Hadi hayırlısı. Diyerek güne başlıyorum. Okuldan sonra kursa gidiyor ve ard arda iki blok dersin etkisiyle beynim yanmış bi şekilde eve gelip mutlu rolü yapmaya devam ediyorum. Ve bu olay bile hayattan soğumama yetiyordu. Yaşıyorsam şuan içimde olan ufacık bir umuttan. Ya geri dönerse umuduyla yaşıyorum. Hayata bak be 👌
