Ο Ετεροθαλής αδερφός μου... #Wattys2016

Κεφάλαιο 90

Rose's pov:

Το σχέδιο είναι έτοιμο. Δεν είναι και το καλύτερο αλλά έπρεπε να σκεφτώ κάτι γρήγορα! Δεν θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να της κάνουν εκεί μέσα!

Αφού σκέφτηκα όλες τις πιθανότητες, αποφάσισα να το εφαρμόσω! Είναι καλό σχέδιο!

Αφού ντυθώ (εικόνα πάνω) και βαφτώ, ανεβαίνω στην μηχανάρα μου με προορισμό τα γραφεία του FBI.

Όταν φτάνω σε απόσταση τουλάχιστον μισού τετραγώνου, παρκάρω και πλησιάσω γρήγορα το κτήριο. Πηγαίνω από το πλάι και φοράω τις βεντούζες στα χέρια και τα πόδια μου. Ξεκινάω να σκαρφαλώνω στον τοίχο και όντως τα καταφέρνω! Δεν πίστευα ότι θα πετύχαινε! Για αυτό είχα και σχέδιο Β αλλά τελικά δεν χρειάστηκε...

Σκαρφαλώνω πιο ψηλά στον ουρανοξύστη αλλά φτάνω σε ένα σημείο όπου δεν αναπνέω καλά. Δεν μπορώ να ανέβω πιο πάνω.

Κάνω δυο βήματα παρακάτω για να φτάσω σε ένα παράθυρο. Ξέρω ποιο δωμάτιο είναι αυτό! Παρόλο που είναι σκοτεινά, το αναγνώρισα.

Το ανοίγω αργά και μπαίνω μέσα χωρίς όμως να ακουμπήσω στο πάτωμα. Με τις βεντούζες πάω από τον πλαϊνό τοίχο στο ταβάνι. Θα μου έρθει το αίμα στο κεφάλι αν κάτσω πολύ ώρα οπότε πρέπει να το συντομεύω.

Κλείνω πάλι το παράθυρο και πάω προς την πόρτα.

Πόσα πράγματα θα μπορούσα να κλέψω από το γραφείο της... Τόσα δεδομένα, άκρως απόρρητα μυστικά του στρατού και του ναυτικού, τόσα προσωπικά της ίδιας της Mary Peterson... Αλλά όχι. Εδώ είμαι για άλλον σκοπό. Για να ελευθερώσω την κολλητή μου. Μπορεί να τους επισκεφτώ κάποια άλλη μέρα...

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο ταβάνι του διαδρόμου. Την ξανακλείνω χωρίς να με δει κανείς παρά μόνο οι κάμερες. Αλλά δεν θα καταλάβουν και πολλά... Έτσι κι αλλιώς είναι στραμμένες προς τα κάτω οπότε εγώ μπορώ άνετα να κυκλοφορώ στο ταβάνι καθώς είναι και αρκετά ψηλά από το πάτωμα ώστε να με δει κάποιος.

Χμ... Που να έχουν την Στεφ άραγε; Μάλλον σε κάποιο δωμάτιο ανάκρισης οπότε ας πάω κατά εκεί.

Αφού φτάσω μετά από 10 λεπτά, κάθομαι και αναρωτιέμαι σε ποιο να είναι. Είναι και 5 δωμάτια για ακριβώς τον ίδιο λόγο! Καθόλου λογική!

Την πολυπόθητη απάντηση μου την δίνει απλόχερα ο πολυαγαπημένος μας Πάμπλο. Τρέχει από την άκρη του διαδρόμου και μπαίνει στο δωμάτιο όπου με είχαν πρωτοκάνει ανάκριση. Τι μου θύμισε τώρα... Ακόμα έχει μείνει το σημάδι στο χέρι μου! Ο μπάσταρδος! Αλλά από ο,τι είδα, έμεινε και σε αυτόν...