Inmost [H.S]

Cuatro.

"Anlamıyorum,sorun bende mi? Çünkü onun için oturup neredeyse altı saat hiç bilmediğim bir derse çalışıyorum ve o bunu sadece etkilensin diye yaptığımı zannediyor. Caityln ben böyle biri değilim biliyorsun. Onu etkilemek için yapmıyorum sadece ders yükü azalsın diye hayatına biraz olsun neşe katıp Lareina'yı tanımak istiyorum. Belki seninle ne kadar yakın olduysak onunla da olacağım."

Ellerimi sıkıntıyla bağdaş kurup oturduğum çimenlerden geçirdim. Parmaklarım onları yolarken arada karışmış papatyayı Caity'nin saçlarına daldırdıktan sonra iç geçirdim.

"Anlıyorum ama o aksi kızın teki, bak en yakın arkadaşım olmasına rağmen ben bile onunla anlaşmada sıkıntı çekebiliyorum. Dersleri ağır diye üniversiteye geçtiğinden beri ekstra bir gıcık inan bana."

İyi de amına koyayim benim bu konuda hakkında yapabileceğim bir şey yoktu ki, tanrı aşkına söyleyin kaç kere birinle arkadaş olmak için bu kadar sınırları zorladınız. Yukarı baktıktan sonra gözlerimi devirdim gökyüzünün sıkıntılı havasına karşın. Aradaydık ve benim yazarlık klübüm henüz bitmişti, Caity'de bugün 'kötü kızcılık' oynayıp dersine girmemişti.

"Bugün araba yarışlarına gidecek misin?"

"Akşam mıydı?" dedim ilgilenmediğimi belli eden bir ses tonuyla. Böyle şeyler bana göre değildi, yani kızları etkilemek için araba yarışlarına katılmak ya da bunun gibi şeyler bana samimi gelmemişti hiç bir zaman. Fakat nedense inadına gibi tüm kızlar kendine kötü davranan erkeklerden hoşlanıyordu. Bense içten olup bir kaç güzel gülüşün bakışın bu işi halletmede daha üstün olduğunu düşünürüm her zaman.

"Evet,akşam ben gidelim diyorum ama Lareina istemiyor. Eğlenceli olabilir belki bir kaç kaslı motorcu yakalarım ağıma he?"

"Liam buna dahil mi?"

"Liam bisiklet kullanmıyor mu?"

Bunun üzerine ikimizde güldük,çimenlerden yaptığım koca yığını aceleyle bozdum ve ayağa kalkıp popomu silkeledim toprak izleri gitsin diye.

"Yine de kaslı olduğunu inkar edemezsin,bence çok da yakışıyorsunuz. Bir dene derim. Neyse Caity, onunla konuşmaya gideceğim."

Ben bir şey üzerine çok düşünmezdim; sanırım bu konuda cesaretlilik ödülünü ben alabilirdim he?

Bir olay olduğunda ya da problemim olduğunda çözüm önerilerinde bulunup onları kafamda toparlayıp plan haline getirir uygulamazdım. Olaylar spontane gelişirdi, aklıma gelirdi, ve yapardım. Bu kadar.

Adımlarımı hızlandırarak tıp fakültesine girdim. Ellerinde kitapların olduğu ve sürekli ezber için tavana bakan insanları gördükçe yakamı parçalama isteğine kapılsam da o kıza kendimi ispatlayacaktım. Hazırlıkların olduğu bölümü bulmak için bakınırken bir anda Lareina'yı gördüm.

Sanırım onların dersine giren bir profesörle konuşuyordu, yani adam 200 yaşlarında kadar olduğuna göre öğrenci olabilme ihtimali biraz azdı. Dediğim şeye kendi kendime gülüp yanlarına yaklaştım. Yaklaştıkça konuşmaları daha iyi duyabiliyordum.

"Bay Henry fakat benim bu projeden daha yeni haberim oldu,bana bir kaç gün daha veremez misiniz? Siz söylediğinizde ben-"

"Hayır,veremem. Söylediğimde duyman gerekiyordu. Madem bu fakültede okuyorsun disiplinine önem vermen gerekirdi. Eminim sınıfında olmaman için hiç bir bahanen yoktur Lareina Serafina Lorenzo."

"Hayır efendim, ben Serafina'nın arkadaşıyım. Dediklerinize istemeden kulak misafiri oldum. Siz söylediğinizde benimle telefonda konuşuyordu ve ablasının ilk ameliyatının harika geçtiğinden söz ettim. Serafina'ya ulaşamamış, beni aradı."