Lavinia

Benden aldıkların neden benden fazla?!

"İşte vurdu yine sensizlik ansızın sırtımdan
Kaldı yine kalbimde derin bir sızı
İşte çöktü yine yalnızlık üstüme aniden
Kaldı yine aklım sende
Kanadın mı kırık?
Uçamadın mı bana?
Yoksa istemedin mi? Kalbini kalbimde?
Tam haykırmalık boş sokaklar
İçimin sızısı biraz da bu sokakta yankılansın
Belki benden sonra geçenler 'çok üzülmüş bu adam' derler
Sence de yeniden sevmelik değil mi şu yağmur?
Çıksan karşıma yine
Soğuk yağmurda
Sen ağlarken ben
Ben ağlarken sen sarılsan
Senden öncesi yoktu
Senden sonrası da yok
Gel artık yok yüreğe dokunan
Gel dedim gelmedin
Git demedim gittin
Söz vermiş olmasaydım gelirdim yanına birlikte yaşadığımız gibi acıları yine birlikte yaşardık huzuru..."

Atlas defteri kapattı son yazdıklarıydı bunlar Hevin'e iki seçeneği var ya unutmaya çalışacak sevdiğini ya da kavuşacak sevdiğiyle sonsuza
Eski defteri eline alıp boş sokaklarda gezinmeye başladı sanki sokağın sessizliği daha da katlandı Atlas yürüdükçe, belki de Atlas yüreğinin çığlıklarını susturduğu için öyle düşündü
Yaralar kabuk bağlar acısı geçer ama unutulmaz izi kalır tıpkı Hevin gibi geriye sadece izi kalır
Geçmez dediğimiz acılar geçti de geçer dedikleri yalnızlık niye geçmedi?
Hevin hiç düşünmeden Atlas'ın yürümekten korktuğu sokaklarda elini bıraktı belki mecburdu ölüme kim kafa tutabilmiş ki aşk tutsun?

Atlas yürümeyi bıraktığında sahile gelmişti diğer insanlar gibi banklara oturup denizi uzaktan izlemek yerine kayalıklara oturup daha da yaklaştı denize baktı bir süre olabildiğince uzun olabildiğince uzağa baktı anlamsız bakışlar gibi değildi Atlas'ın bakışları çünkü baktığı her yerde anlam bulduğu gözleri görüyor, Hevin'in gözlerini...
Atlas sessizliğini korurken yanına birisi oturdu bakma gereği duymadı yanında hissettiği biri var iken yanında olan umrunda olmadı

"Devamını anlatsana?"

Bu o kızdı Helin her haliyle Hevin'e benzeyen Helin adı gibi o güzelliği de benziyordu Hevin'e

"Ne?"

"Devamını diyorum anlatsana beğendi mi annenin gelinliğini?"

Atlas hiç düşünmeden anlattı anlattıkları ile birlikte kötü anılarınin gittiğini hissetti belki arada güzel anıları da gitti ama Hevin hala olduğu yerde, hak ettiği yerde Atlas'ın kalbinde kaldı ki ömrü boyunca da orada kalacak bunu değiştirebilecek hiç bir etken yok

"G-gerçekten öldü mü?"

"Evet"  büyük bir soğuklukla söyledi Atlas oysa o soğuklukla söylediği tek kelime yakmıştı içini 'evet' gerçekten gitti sevdiği...

"Çok üzüldüm ya"

"Bende"

"Seni anlıyorum"

"Beni anlayamazsın ben kitap değilim çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz yaşarken anlaşılmaya mecburum"

"Oğuz Atay'ın sözü olduğunu bilmesem ne güzel konuştun der alkışlardım"

"Umrumda değilsin"

"Zamanla geçer bütün acılar bu kadar sert olma"

"Geçmez" dedi ve ekledi Atlas;
"Geçmez dediğim acılar geçer gibi olacak daha iyi olmam için değil yeni acılara yer açmak için"

"Bu kimin sözü?"

"Benim"

"Güzelmiş"

Atlas konuşmadığında sessizliği Helin böldü

"Unutursun herkes gibi sende Hevin'i unutursun"

"Unutmak kolaydı, giden o olmasaydı..."

"Ölen birini özlemek kadar zoru var mı?"